Samotnie spędził noc na nawiedzonej wyspie. Jej historia mrozi krew w żyłach

Poveglia to niewielka wyspa, położona pomiędzy Wenecją a Lidą. Uważana jest za jedno z najbardziej przerażających miejsc na świecie. Potwierdzają to m.in. badacze zjawisk paranormalnych. Znajduje się na niej opuszczony szpital psychiatryczny, który według licznych opowieści miał być miejscem tortur, a porastająca wyspę puszcza wyrosła na prochach tysięcy spalonych i pochowanych tu osób, u których zdiagnozowano dżumę. Niektóre źródła podają, że na Poveglii od początku XIV w. pogrzebano ok. 150 tys. osób - od czasów, kiedy we Włoszech wybuchła epidemia dżumy, nazywanej "czarnej śmiercią".

Przez setki lat miejsce to było niezamieszkane. Aż do roku 1922 r., gdy włoskie władze doszły do wniosku, że warto wykorzystać niewykorzystywane tereny. Otworzono tu szpital psychiatryczny, jednak niemal od samego początku pacjenci zgłaszali, że widzą zjawy i czują zapach gnijącego mięsa. Placówka słynęła z okrutnych sposobów terapii i eksperymentów. Jeden z lekarzy leczył za pomocą lobotomii. Pewnego dnia postradał zmysły i nękany odgłosami zjaw popełnił samobójstwo, skacząc ze starej dzwonnicy. Szpital zamknięto w 1968 r. i od tego czasu Poveglia jest opuszczona, a przebywanie na niej nielegalne.

Przerażająca historia wyspy, powodująca gęsią skórkę sprawiła, że noc na niej postanowił spędzić młody Polak. Dostał się na nią wynajętą łodzią, która wróciła po niego dopiero o poranku. Nie jest łatwo znaleźć osobę, która będzie chętna tu przypłynąć z turystami. Od samego początku Julian Frysztacki swoją wyprawę rejestrował na kamerze. Już w pierwszych minutach ostrzegał, że widoki będą drastyczne. Opowiada nie tylko o tym, co się wydarzyło na Poveglii, ale także o tym, jakie miejsca napotyka podczas długiej nocy spędzonej w samotności.

Budynki na wyspie są w fatalnym stanie, pełne starego sprzętu i przygnębiająco wyglądających pomieszczeń, a dosłownie w każdym zakamarku czyha robactwo i dzika zwierzyna. Bez wątpienia czas spędzony po zmroku na Poveglii nie należy do przyjemnych. Jednak Polak wytrwał do rana. Wraz z nastaniem świtu zniknął też strach. Jak ocenił swój krótki-długi pobyt, nic nadzwyczajnego się nie wydarzyło, choć były momenty, kiedy, mówiąc delikatnie, nie czuł się komfortowo.

Dodaje też, że według oficjalnych rejestrów pochowano tu tylko 20 osób, choć jest to liczba wątpliwa. Mówi też, że północna część Poveglii jest zadbana i co jakiś czas pojawiają się na niej pojedyncze osoby, aby odpocząć. Jednak jesteśmy zdania, że zdecydowana większość Wenecjan omija wyspę i za żadne skarby nie chciałaby na niej postawić nogi.