Tęcza

Tęcza to prawdopodobnie jedno z najpiękniejszych zjawisk optycznych. Na niebie widzimy ją jako grupę kolorowych łuków, które powstają w wyniku załamania i wewnętrznego odbicia światła słonecznego i księżycowego na kroplach wody w atmosferze. Tęcza została naukowo opisana w połowie XVII wieku przez Izaaka Newtona, który wykazał, że kiedy promień światła przechodzi przez szklany pryzmat, załamuje się i tworzy spektrum kolorów. Następnie światło przechodzi przez każdą kroplę deszczu lub mgły. Wielkość łuku zależy od wysokości Słońca nad horyzontem i wysokości, na której znajduje się obserwator. Jeśli ktoś jest na przykład w balonie, widzi tęczę jako całe zamknięte koło. Od zewnętrznej krawędzi tęczy do wnętrza gładko przechodzą w siebie kolory: czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski do fioletowego.