Czarnogóra - adriatycka perełka

Piękno jest owocem twardej determinacji - napisał Robinson Jeffers; podobnych słów można użyć patrząc na czarnogórską, śródziemnomorską roślinność kłaniającą się nisko przed żarem lejącym się z nieba na skaliste zbocza gór schodzące do turkusowych wód Adriatyku.

Region ten, leżący u wybrzeża adriatyckiego, rozciąga się na długości 295 km, przy czym 53 km stanowią kamieniste plaże. Różnorodność przyrody spalonej słońcem na trudnym terenie jest niezwykła.

Strzeliste cyprysy, drzewa figowe, modrzewie pokrywają góry, przepiękne klify skalne ciągnące się przez całe wybrzeże, rzeźbione przez fale Adriatyku, mienią się w promieniach upalnego słońca kolorami ziemi.

Na całym czarnogórskim wybrzeżu znajduje się ok. 12 baz. Miejscowy sklep nurkowy jest słabo zaopatrzony i służy raczej za miejsce spotkań towarzyskich tutejszych amatorów tego sportu.

Uroda podwodnych skał urzeka swą różnorodnością. Formacje skalne, na które składają się sklepienia, nisze, groty - porośnięte są morszczynem, trawami, ulwami sałatowymi oraz inną ciekawą roślinnością, pośród której czają się jeżowce będące niemiłą niespodzianką dla nieuważnego zwiedzającego ten podwodny świat.

Bardziej wnikliwa obserwacja ujawnia obecność ławic maleńkich rybek, ślimaków, krewetek i nieskończonej ilości mieszkańców morza - często niezauważanych z powodu niewielkich rozmiarów, ale spełniających ogromną rolę w utrzymaniu symbiozy w podwodnym ekosystemie.

Będąc w Czarnogórze koniecznie trzeba spróbować lokalnego jedzenia. Nie należy się obawiać rozstroju żołądka jedząc cevapi kupione na ulicy - mięso jest zawsze świeże i doskonale przyrządzone. Obowiązkowym punktem programu jest restauracja Manhattan w centrum Ulcinu - takiego steku i spaghetti z owocami morza nie zjecie nigdzie.