Dawne europejskie stolice

Uppsala to dawna stolica Szwecji, położona w południowo - wschodniej części kraju, nieopodal Sztokholmu. Funkcję najważniejszego miasta w państwie pełniła w latach 1273-1436. Jest siedzibą znanego w całej Europie uniwersytetu i miejscem rodzinnym Ingmara Bergmana oraz słynnego biologa Karola Linneusza. W Uppsali można zobaczyć wiele zabytkowych obiektów. Do najważniejszych z nich można zaliczyć Domkyrkan *- gotycką katedrę, która jest największą budowlą sakralną w *Skandynawii. Jest ona również miejscem spoczynku królów szwedzkich. W tej świątyni pochowana jest m.in. pochodząca z Polski Katarzyna Jagiellonka, dawna królowa Szwecji i żona króla tego kraju - Jana III Wazy. Nad jej nagrobkiem znajduje się herb Rzeczypospolitej, a na ścianie powyżej namalowany został fresk przedstawiający Kraków. W katedrze tej znajdują się także dwa ogromne dzwony zrabowane przez Szwedów w 1703 r. z Polski podczas wojny północnej. Jeden z nich jest obecnie największym dzwonem w kraju.

wg

Wenecja Północy, światowa stolica sztuki, metropolia położona na 101 wyspach, złote miasto - tak określany jest Petersburg, licząca ponad 4,5 miliona mieszkańców aglomeracja. Jest drugą największą w Federacji Rosyjskiej. W XVIII w. głównym marzeniem cara Piotra I było zbudowanie od podstaw miasta, które miało świadczyć o narodzinach potęgi państwa rosyjskiego. Prace budowlane, w których brali udział najwybitniejsi architekci ówczesnej Europy, rozpoczęły się już w 1703 r. na zdobytej rok wcześniej od Szwecji Wyspie Zajęczej. Był to obszar podmokły i słabo zaludniony, toteż osuszenie tych terenów było podstawowym wyzwaniem dla budowniczych. Pierwszą budowlą wzniesioną na obszarze wyspy była Twierdza Pietropawłowska. Miasto rosło w szybkim tempie i z niespotykanym w ówczesnej Europie rozmachem. Początkowo funkcjonowało nieoficjalnie jako Pietropol lub Pietropolis. W 1712 r. Petersburg *oficjalnie stał się stolicą Imperium Rosyjskiego. W owym czasie powstały budynki, które do dziś są dumą
miasta - m.in. Admiralicja, Pałac Zimowy, Pałac Dwunastu Kolegiów (gdzie dziś mieści się petersburski uniwersytet), sobór św. Piotra i Pawła czy pałace w Carskim Siole. Po obaleniu caratu, kiedy do władzy doszli komuniści, radziecki rząd postanowił przenieść stolicę z Piotrogrodu do *Moskwy.

Rio de Janeiro to drugie co do wielkości miasto Brazylii, o liczbie mieszkańców przekraczającej 6,5 miliona. Leży w południowo-wschodniej części kraju, nad zatoką Guanabara, nad Atlantykiem. Miasto słynie ze swych plaż - m.in. Copacabana i Ipanema, olbrzymiego posągu Chrystusa Odkupiciela na górze Corcovado, ale przede wszystkim z corocznie obchodzonego tam karnawału. Rio de Janeiro jest miastem kontrastów; z jednej strony można zaliczyć je do najnowocześniejszych metropolii świata, z drugiej - znajdują się w nim dzielnice biedy. Zatoka, nad którą leży metropolia, została odkryta przez pierwszego Europejczyka na tych terenach. Był nim Portugalczyk Gaspara de Lemos *. W 1567 r. zbudowano na tym terenie miasto. W 1807 r. po zajęciu *Lizbony przez Napoleona, regent Portugalii książę Jan VI uciekł do Rio de Janeiro i ogłosił ją stolicą Zjednoczonego Królestwa Portugalii, Brazylii i Algarve. W ten sposób miasto stało się jedyną stolicą państwa europejskiego, leżącą na innym
kontynencie. Gdy 14 lat później książę powrócił ze swym dworem do Lizbony, syn księcia, Pedro, ogłosił niepodległość kraju, a Rio de Janeiro *zyskało status stolicy *Cesarstwa Brazylii. Po obaleniu cesarza w wyniku przewrotu wojskowego, w 1889 r. stało się siedzibą prezydenta. Mimo przeniesienia stolicy kraju w 1960 r. do nowo zbudowanej Brazylii (Brasília), Rio de Janeiro zachowało znaczącą pozycje w republice i obecnie jest jednym z najchętniej odwiedzanych przez turystów miastem w kraju.

Kowno *położone jest w środkowej części *Litwy w miejscu, gdzie rzeka Wilia *wpada do Niemna. To drugie co do liczebności miasto w kraju. Żyje tam ok. 340 tys. osób, z czego blisko 90 proc. stanowią Litwini. Jest to fenomen w skali kraju - inne miasta są mocno zróżnicowane narodowościowo. Aglomeracja ma nieformalny status drugiej najważniejszej w państwie. Wiąże się to z historią, jaka miała miejsce na początku *dwudziestolecia międzywojennego. Polacy pod wodzą generała Żeligowskiego zajęli w owym czasie Wilno i stolica Litwy musiała zostać przeniesiona. Spośród wielu miast wybrano właśnie Kowno, niewielkie i liczące zaledwie 90 tys. mieszkańców. Dziś jest jednym z litewskich centrów kulturalnych oraz gospodarczych. Malowniczo położone ma wiele do zaoferowania turystom. Zwiedzanie warto zacząć od starówki położonej między Niemnem a Wilią. Większość zabytków usytuowanych jest w bliskiej odległości od siebie, co ułatwia zwiedzanie. Na wschód od starówki biegnie znana Aleja Wolności z
licznymi kawiarenkami. Warto zobaczyć Dolinę Mickiewicza, czyli ulubiony szlak spacerowy poety w okresie, gdy był on mieszkańcem tego miasta. Centralnym punktem Starego Miasta jest rynek z XVI-wiecznym ratuszem. Wokół niego znajdują się odrestaurowane kamieniczki. Na rynku znajduje się również katedra św Piotra i Pawła - największa gotycka świątynia na Litwie.

Bonn to zamieszkałe przez 325 tys. osób miasto federalne w zachodnich Niemczech, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia. Leży ok. 30 km od Kolonii. Po zakończeniu drugiej wojny światowej Bonn zaczęło pełnić funkcję stolicy RFN. Po zjednoczeniu Niemiec w 1990 roku, posłowie Bundestagu zadecydowali jednak, że głównym miastem kraju będzie znacznie większy, odległy o ponad 500 km Berlin. Przeniesienie siedziby niemieckiego parlamentu nie było jednak takie proste, a włodarze miasta Bonn nie byli zadowoleni z utraty statusu swojego miasta. Do dziś znajduje się w nim aż sześć istotnych ministerstw: edukacji, zdrowia, obrony, środowiska, rolnictwa oraz współpracy gospodarczej. Pozostałe mają tu wciąż swoją drugą siedzibę, podobnie jak Prezydent Republiki i kanclerza Niemiec. Bonn jest jednak nie tylko byłą stolicą. Co roku odbywa się tam festiwal Beethovenfest, upamiętniający słynnego na całym świecie muzyka, który niegdyś mieszkał w tym mieście. Swoją renomę, jako jedna ze stolic
kulturalnych Niemiec, aglomeracja zawdzięcza dwóm muzeom, należącym do najważniejszych w kraju. Są to Muzeum Sztuki oraz Galeria Sztuki i Wystaw RFN.

Florencja, która nazywana jest skarbcem sztuki, już w XIX w. była uważana za najpiękniejsze miasto Włoch. Jego historia sięga czasów Etrusków. W 82 r. p.n.e. zostało całkowicie zburzone przez Lucjusza Korneliusza Sullę. Jednak w 59 r. p.n.e., dzięki Juliuszowi Cezarowi zostało odbudowane i nazwane _ Florentia _. Włochy jako zjednoczone państwo istnieją dopiero od 1861 r. Początkowo funkcję stolicy pełnił Turyn, a w 1865 r. została nią Florencja. Jednak już w lipcu 1871 r. główne miasto Królestwa Włoskiego zostało przeniesione do Rzymu. Jedną z największych atrakcji we Florencji jest katedra Santa Maria del Fiore, której budowę rozpoczęto w 1296 r. i potrzeba było 160 lat, by ją ukończyć. Świątynia posiada charakterystyczną kopułę, która należy do największych na świecie. Zainspirowała ona Michała Anioła, by podobną przykryć bazylikę św. Piotra w Watykanie. Tuż obok słynnej katedry znajduje się dzwonnica Campanile di Giotto, z której rozpościera się wspaniała panorama
na całe miasto. Spacerując po Florencji nie można ominąć Ponte Vecchio, czyli Mostu Złotników. Dla miłośników sztuki obowiązkowym punktem wycieczki powinna być światowej sławy Galeria Uffizi. Odwiedzana jest każdego roku przez 1,5 miliona osób. Można tu podziwiać dzieła największych artystów, m.in. Leonarda da Vinci, Michała Anioła, Rembrandta i Rubensa

wg