Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Wieś Kluki
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Cmentarz w Klukach założono najprawdopodobniej w XVIII wieku. Najstarszy nagrobek pochodzi z 1877 roku, zaś ostatni z 1987 roku (Herman Kecz). W 1975 roku cmentarz został zamknięty, w 1987 wpisany do rejestru zabytków, zaś od 1992 roku przekazany w zarząd skansenu i stanowi jego integralną całość
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
W 1963 roku otwarto w Klukach Muzealną Zagrodę Słowińską chronioną in situ, którą z czasem przekształcono na Muzeum Wsi Słowińskiej jako rekonstrukcja układu przestrzennego XIX-wiecznej wsi Kluki. Dziś składa się na nie pięć pełnych zagród rybackich i rybacko-rolniczych, dwie pojedyncze chałupy, sezonowy szałas rybacki i teren odtwarzający wygląd przystani rybackiej z magazynem na łodzie
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
W 1963 roku otwarto w Klukach Muzealną Zagrodę Słowińską chronioną in situ, którą z czasem przekształcono na Muzeum Wsi Słowińskiej jako rekonstrukcja układu przestrzennego XIX-wiecznej wsi Kluki. Dziś składa się na nie pięć pełnych zagród rybackich i rybacko-rolniczych, dwie pojedyncze chałupy, sezonowy szałas rybacki i teren odtwarzający wygląd przystani rybackiej z magazynem na łodzie
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
W 1963 roku otwarto w Klukach Muzealną Zagrodę Słowińską chronioną in situ, którą z czasem przekształcono na Muzeum Wsi Słowińskiej jako rekonstrukcja układu przestrzennego XIX-wiecznej wsi Kluki. Dziś składa się na nie pięć pełnych zagród rybackich i rybacko-rolniczych, dwie pojedyncze chałupy, sezonowy szałas rybacki i teren odtwarzający wygląd przystani rybackiej z magazynem na łodzie
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
W 1963 roku otwarto w Klukach Muzealną Zagrodę Słowińską chronioną in situ, którą z czasem przekształcono na Muzeum Wsi Słowińskiej jako rekonstrukcja układu przestrzennego XIX-wiecznej wsi Kluki. Dziś składa się na nie pięć pełnych zagród rybackich i rybacko-rolniczych, dwie pojedyncze chałupy, sezonowy szałas rybacki i teren odtwarzający wygląd przystani rybackiej z magazynem na łodzie
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Do połowy lat 60-tych XX wieku znaną tradycją było zakładanie koniom butów na nogi w celu zwiększenia powierzchni kopyta by uchronić je przed zapadnięciem się w grząskim, szczególnie na tutejszych podmokłych terenach, gruncie
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
W drodze nad jezioro Łebsko
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Kot naszych gospodarzy, łąkowy przybłęda z kocim wdziękiem korzysta z nagrzanego słońcem parapetu
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Chłopiec przyjechał z tatą obejrzeć Muzeum Wsi Słowińskiej
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Chłopiec przyjechał z tatą obejrzeć Muzeum Wsi Słowińskiej
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
W 1963 roku otwarto w Klukach Muzealną Zagrodę Słowińską chronioną in situ, którą z czasem przekształcono na Muzeum Wsi Słowińskiej jako rekonstrukcja układu przestrzennego XIX-wiecznej wsi Kluki. Dziś składa się na nie pięć pełnych zagród rybackich i rybacko-rolniczych, dwie pojedyncze chałupy, sezonowy szałas rybacki i teren odtwarzający wygląd przystani rybackiej z magazynem na łodzie
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Żeliwne nagrobki oprócz informacji o nazwisku pochowanego ze starych rodów: Klicków, Kirków, Polleksów, Ruchów podaje dane o statusie majątkowym, zawodowym i społecznym dawnych mieszkańców Kluk
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Słowińskie budownictwo charakteryzuje powszechność stosowania konstrukcji szkieletowej. Najpierw układano prostokąt z kamieni polnych, na nim podwalinę - drewnianą prostokątną ramę, w niej osadzano pionowe belki połączone z poziomymi, ryglami. Powstałą drewnianą kratownicę ścian wypełniano strychulcem
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
W 1963 roku otwarto w Klukach Muzealną Zagrodę Słowińską chronioną in situ, którą z czasem przekształcono na Muzeum Wsi Słowińskiej jako rekonstrukcja układu przestrzennego XIX-wiecznej wsi Kluki. Dziś składa się na nie pięć pełnych zagród rybackich i rybacko-rolniczych, dwie pojedyncze chałupy, sezonowy szałas rybacki i teren odtwarzający wygląd przystani rybackiej z magazynem na łodzie
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
W 1963 roku otwarto w Klukach Muzealną Zagrodę Słowińską chronioną in situ, którą z czasem przekształcono na Muzeum Wsi Słowińskiej jako rekonstrukcja układu przestrzennego XIX-wiecznej wsi Kluki. Dziś składa się na nie pięć pełnych zagród rybackich i rybacko-rolniczych, dwie pojedyncze chałupy, sezonowy szałas rybacki i teren odtwarzający wygląd przystani rybackiej z magazynem na łodzie
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
W 1963 roku otwarto w Klukach Muzealną Zagrodę Słowińską chronioną in situ, którą z czasem przekształcono na Muzeum Wsi Słowińskiej jako rekonstrukcja układu przestrzennego XIX-wiecznej wsi Kluki. Dziś składa się na nie pię ć pełnych zagród rybackich i rybacko-rolniczych, dwie pojedyncze chałupy, sezonowy szałas rybacki i teren odtwarzający wygląd przystani rybackiej z magazynem na łodzie
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
W 1963 roku otwarto w Klukach Muzealną Zagrodę Słowińską chronioną in situ, którą z czasem przekształcono na Muzeum Wsi Słowińskiej jako rekonstrukcja układu przestrzennego XIX-wiecznej wsi Kluki. Dziś składa się na nie pięć pełnych zagród rybackich i rybacko-rolniczych, dwie pojedyncze chałupy, sezonowy szałas rybacki i teren odtwarzający wygląd przystani rybackiej z magazynem na łodzie
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Słowińskie budownictwo charakteryzuje powszechność stosowania konstrukcji szkieletowej. Najpierw układano prostokąt z kamieni polnych, na nim podwalinę - drewnianą prostokątną ramę, w niej osadzano pionowe belki połączone z poziomymi, ryglami. Powstałą drewnianą kratownicę ścian wypełniano strychulcem
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
W czasach gdy nie było jeszcze lodówek głównymi konserwantami były sól i dym wędzarni, przy pomocy których konserwowano ryby, mięso, wędliny, tłuszcz. W kamionkowych garncach przechowywano nabiał i tłuszcz, zaś w kamionkowych a następnie szklanych słojach przygotowywano przetwory na zimę
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Wnętrze kuchni w domu Charlotty Kluck zaaranżowano w wyglądzie z końca XIX wieku
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Wnętrze kuchni w domu Charlotty Kluck zaaranżowano w wyglądzie z końca XIX wieku
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Najstarszy zachowany przykład budownictwa Słowińców - chałupa Charlotty Kluck z końca XVIII wieku przeniesiona ze wschodniej części wsi zwanej Dambowi
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Grób Hermana Kecza, który jako ostatni z Słowińców mieszkających w Klukach zginął śmiercią samobójczą w 1987 roku
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Część ekspozycji z Muzeum Wsi Słowińskiej w Klukach
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
W Klukach do początku XX wieku zachował się język słowiński, który należy do kaszubskiej grupy językowej. Jak pisał po wojnie językoznawca Ludwik Zabrocki: "...poszczególne wyrazy słowińskie pamiętają prawie wszyscy, powyżej mniej więcej 40 lat. Słowińska jest prawie cała terminologia żeglarska: tonie jezior mają nazwy słowińskie, dalej sieci, części pól itp. U bardzo wielu można zanotować okruchy modlitw, niektórzy znają pojedyncze zdania , często bez zrozumienia ich treści. Dotyczy to głównie przysłów. Jedna młoda Słowinka cytowała mi nawet pieśń o św. Weronice...R21;
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Koń należący do Skansenu, uczestniczy czasem w pokazach klump czyli końskich butów. Klumpy wykonywano z drewna i przytwierdzano do końskich kopyt skórzanymi paskami. Ich zadaniem było zwiększenie powierzchni kopyt tak aby nie zapadały się w bagnistym terenie
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Słowińskie Centrum Kultury Regionalnej w odremontowanym budynku szkoły na okres wakacji przygotowało ekspozycję starych pocztówek
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Słowińskie Centrum Kultury Regionalnej w odremontowanym budynku szkoły na okres wakacji przygotowało ekspozycję starych pocztówek
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Koń spotkany w drodze nad jezioro Łebsko
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Jaś, Jola i ich tata Piotr w drodze na wieżę widokową nad jeziorem Łebsko
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Jaś, Jola i ich tata Piotr oglądają zachód słońca na wieży widokowej
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Zachód słońca nad jeziorem Łebsko
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Zachód słońca nad Słowińskim Parkiem Narodowym, po prawej stronie na wale przeciwpowodziowym widać wypasające się dzikie zwierzęta
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Jeden z bardziej kolorowych domów w Klukach
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Rzut na wieś Kluki. Za przystankiem autobusowym po lewej stronie zaczyna się Skansen Wsi Słowińców
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Futurystyczny przystanek autobusowy w Klukach
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Sklepik z pamiątkami i rękodziełem w Muzeum Wsi Słowińskiej
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Przydrożny krzyż w Klukach - nieodłączny element ludowej religijności. Sacrum często wprowadzane było w miejsce profanum: na granicy, na rozdrożu, w miejscach nieszczęśliwych wypadków czy samobójstw ustawiano krzyże i przydrożne kapliczki by oswoić miejsce niebezpieczne
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Kobiety nosiły płócienne białe koszule ,na które wkładały czarne gorsety zakończone wałkiem wypełnionym sianem, który służył za "podpórkę" dla spódnicy. Czarne lub czerwone spódnice sięgały łydek i wkładano na niego płócienny fartuch koloru białego
Kluki - tam, gdzie się kończy droga
Kobiety nosiły płócienne białe koszule ,na które wkładały czarne gorsety zakończone wałkiem wypełnionym sianem, który służył za "podpórkę" dla spódnicy. Czarne lub czerwone spódnice sięgały łydek i wkładano na niego płócienny fartuch koloru białego
