Kluki - tam, gdzie się kończy droga

Cmentarz w Klukach założono najprawdopodobniej w XVIII wieku. Najstarszy nagrobek pochodzi z 1877 roku, zaś ostatni z 1987 roku (Herman Kecz). W 1975 roku cmentarz został zamknięty, w 1987 wpisany do rejestru zabytków, zaś od 1992 roku przekazany w zarząd skansenu i stanowi jego integralną całość

W 1963 roku otwarto w Klukach Muzealną Zagrodę Słowińską chronioną in situ, którą z czasem przekształcono na Muzeum Wsi Słowińskiej jako rekonstrukcja układu przestrzennego XIX-wiecznej wsi Kluki. Dziś składa się na nie pięć pełnych zagród rybackich i rybacko-rolniczych, dwie pojedyncze chałupy, sezonowy szałas rybacki i teren odtwarzający wygląd przystani rybackiej z magazynem na łodzie

W 1963 roku otwarto w Klukach Muzealną Zagrodę Słowińską chronioną in situ, którą z czasem przekształcono na Muzeum Wsi Słowińskiej jako rekonstrukcja układu przestrzennego XIX-wiecznej wsi Kluki. Dziś składa się na nie pięć pełnych zagród rybackich i rybacko-rolniczych, dwie pojedyncze chałupy, sezonowy szałas rybacki i teren odtwarzający wygląd przystani rybackiej z magazynem na łodzie

W 1963 roku otwarto w Klukach Muzealną Zagrodę Słowińską chronioną in situ, którą z czasem przekształcono na Muzeum Wsi Słowińskiej jako rekonstrukcja układu przestrzennego XIX-wiecznej wsi Kluki. Dziś składa się na nie pięć pełnych zagród rybackich i rybacko-rolniczych, dwie pojedyncze chałupy, sezonowy szałas rybacki i teren odtwarzający wygląd przystani rybackiej z magazynem na łodzie

W 1963 roku otwarto w Klukach Muzealną Zagrodę Słowińską chronioną in situ, którą z czasem przekształcono na Muzeum Wsi Słowińskiej jako rekonstrukcja układu przestrzennego XIX-wiecznej wsi Kluki. Dziś składa się na nie pięć pełnych zagród rybackich i rybacko-rolniczych, dwie pojedyncze chałupy, sezonowy szałas rybacki i teren odtwarzający wygląd przystani rybackiej z magazynem na łodzie

Do połowy lat 60-tych XX wieku znaną tradycją było zakładanie koniom butów na nogi w celu zwiększenia powierzchni kopyta by uchronić je przed zapadnięciem się w grząskim, szczególnie na tutejszych podmokłych terenach, gruncie

W drodze nad jezioro Łebsko

Kot naszych gospodarzy, łąkowy przybłęda z kocim wdziękiem korzysta z nagrzanego słońcem parapetu

Chłopiec przyjechał z tatą obejrzeć Muzeum Wsi Słowińskiej

Chłopiec przyjechał z tatą obejrzeć Muzeum Wsi Słowińskiej

W 1963 roku otwarto w Klukach Muzealną Zagrodę Słowińską chronioną in situ, którą z czasem przekształcono na Muzeum Wsi Słowińskiej jako rekonstrukcja układu przestrzennego XIX-wiecznej wsi Kluki. Dziś składa się na nie pięć pełnych zagród rybackich i rybacko-rolniczych, dwie pojedyncze chałupy, sezonowy szałas rybacki i teren odtwarzający wygląd przystani rybackiej z magazynem na łodzie

Żeliwne nagrobki oprócz informacji o nazwisku pochowanego ze starych rodów: Klicków, Kirków, Polleksów, Ruchów podaje dane o statusie majątkowym, zawodowym i społecznym dawnych mieszkańców Kluk

Słowińskie budownictwo charakteryzuje powszechność stosowania konstrukcji szkieletowej. Najpierw układano prostokąt z kamieni polnych, na nim podwalinę - drewnianą prostokątną ramę, w niej osadzano pionowe belki połączone z poziomymi, ryglami. Powstałą drewnianą kratownicę ścian wypełniano strychulcem

W 1963 roku otwarto w Klukach Muzealną Zagrodę Słowińską chronioną in situ, którą z czasem przekształcono na Muzeum Wsi Słowińskiej jako rekonstrukcja układu przestrzennego XIX-wiecznej wsi Kluki. Dziś składa się na nie pięć pełnych zagród rybackich i rybacko-rolniczych, dwie pojedyncze chałupy, sezonowy szałas rybacki i teren odtwarzający wygląd przystani rybackiej z magazynem na łodzie

W 1963 roku otwarto w Klukach Muzealną Zagrodę Słowińską chronioną in situ, którą z czasem przekształcono na Muzeum Wsi Słowińskiej jako rekonstrukcja układu przestrzennego XIX-wiecznej wsi Kluki. Dziś składa się na nie pięć pełnych zagród rybackich i rybacko-rolniczych, dwie pojedyncze chałupy, sezonowy szałas rybacki i teren odtwarzający wygląd przystani rybackiej z magazynem na łodzie

W 1963 roku otwarto w Klukach Muzealną Zagrodę Słowińską chronioną in situ, którą z czasem przekształcono na Muzeum Wsi Słowińskiej jako rekonstrukcja układu przestrzennego XIX-wiecznej wsi Kluki. Dziś składa się na nie pięć pełnych zagród rybackich i rybacko-rolniczych, dwie pojedyncze chałupy, sezonowy szałas rybacki i teren odtwarzający wygląd przystani rybackiej z magazynem na łodzie

W 1963 roku otwarto w Klukach Muzealną Zagrodę Słowińską chronioną in situ, którą z czasem przekształcono na Muzeum Wsi Słowińskiej jako rekonstrukcja układu przestrzennego XIX-wiecznej wsi Kluki. Dziś składa się na nie pięć pełnych zagród rybackich i rybacko-rolniczych, dwie pojedyncze chałupy, sezonowy szałas rybacki i teren odtwarzający wygląd przystani rybackiej z magazynem na łodzie

Słowińskie budownictwo charakteryzuje powszechność stosowania konstrukcji szkieletowej. Najpierw układano prostokąt z kamieni polnych, na nim podwalinę - drewnianą prostokątną ramę, w niej osadzano pionowe belki połączone z poziomymi, ryglami. Powstałą drewnianą kratownicę ścian wypełniano strychulcem

W czasach gdy nie było jeszcze lodówek głównymi konserwantami były sól i dym wędzarni, przy pomocy których konserwowano ryby, mięso, wędliny, tłuszcz. W kamionkowych garncach przechowywano nabiał i tłuszcz, zaś w kamionkowych a następnie szklanych słojach przygotowywano przetwory na zimę

Wnętrze kuchni w domu Charlotty Kluck zaaranżowano w wyglądzie z końca XIX wieku

Wnętrze kuchni w domu Charlotty Kluck zaaranżowano w wyglądzie z końca XIX wieku

Najstarszy zachowany przykład budownictwa Słowińców - chałupa Charlotty Kluck z końca XVIII wieku przeniesiona ze wschodniej części wsi zwanej Dambowi

Grób Hermana Kecza, który jako ostatni z Słowińców mieszkających w Klukach zginął śmiercią samobójczą w 1987 roku

Część ekspozycji z Muzeum Wsi Słowińskiej w Klukach

W Klukach do początku XX wieku zachował się język słowiński, który należy do kaszubskiej grupy językowej. Jak pisał po wojnie językoznawca Ludwik Zabrocki: "...poszczególne wyrazy słowińskie pamiętają prawie wszyscy, powyżej mniej więcej 40 lat. Słowińska jest prawie cała terminologia żeglarska: tonie jezior mają nazwy słowińskie, dalej sieci, części pól itp. U bardzo wielu można zanotować okruchy modlitw, niektórzy znają pojedyncze zdania , często bez zrozumienia ich treści. Dotyczy to głównie przysłów. Jedna młoda Słowinka cytowała mi nawet pieśń o św. Weronice...R21;

Koń należący do Skansenu, uczestniczy czasem w pokazach klump czyli końskich butów. Klumpy wykonywano z drewna i przytwierdzano do końskich kopyt skórzanymi paskami. Ich zadaniem było zwiększenie powierzchni kopyt tak aby nie zapadały się w bagnistym terenie

Słowińskie Centrum Kultury Regionalnej w odremontowanym budynku szkoły na okres wakacji przygotowało ekspozycję starych pocztówek

Słowińskie Centrum Kultury Regionalnej w odremontowanym budynku szkoły na okres wakacji przygotowało ekspozycję starych pocztówek

Koń spotkany w drodze nad jezioro Łebsko

Jaś, Jola i ich tata Piotr w drodze na wieżę widokową nad jeziorem Łebsko

Jaś, Jola i ich tata Piotr oglądają zachód słońca na wieży widokowej

Zachód słońca nad jeziorem Łebsko

Zachód słońca nad Słowińskim Parkiem Narodowym, po prawej stronie na wale przeciwpowodziowym widać wypasające się dzikie zwierzęta

Jeden z bardziej kolorowych domów w Klukach

Rzut na wieś Kluki. Za przystankiem autobusowym po lewej stronie zaczyna się Skansen Wsi Słowińców

Futurystyczny przystanek autobusowy w Klukach

Sklepik z pamiątkami i rękodziełem w Muzeum Wsi Słowińskiej

Przydrożny krzyż w Klukach - nieodłączny element ludowej religijności. Sacrum często wprowadzane było w miejsce profanum: na granicy, na rozdrożu, w miejscach nieszczęśliwych wypadków czy samobójstw ustawiano krzyże i przydrożne kapliczki by oswoić miejsce niebezpieczne

Kobiety nosiły płócienne białe koszule ,na które wkładały czarne gorsety zakończone wałkiem wypełnionym sianem, który służył za "podpórkę" dla spódnicy. Czarne lub czerwone spódnice sięgały łydek i wkładano na niego płócienny fartuch koloru białego

Kobiety nosiły płócienne białe koszule ,na które wkładały czarne gorsety zakończone wałkiem wypełnionym sianem, który służył za "podpórkę" dla spódnicy. Czarne lub czerwone spódnice sięgały łydek i wkładano na niego płócienny fartuch koloru białego