Litwa południowa
Południe kraju to kraina lasów, jezior i stawów. Można tu odpocząć od zgiełku miast, a w uzdrowiskach, takich jak Druskienniki czy Birsztany, podreperować nadszarpnięte zdrowie, pijąc bardzo zdrowe (choć niekoniecznie smaczne) wody, czy spacerując wśród pięknych drewnianych willi.
[
Z obu tych miejsc można wybrać się na wycieczkę, by ujrzeć piękny kościół w Liszkowie. Oba te miejsca są również znane ze względu na swe wspaniałe położenie w Dzukijskim Parku Narodowym. To kraina dziewiczych stawów, lasów i jezior. Można się również natknąć na bardzo interesujące z etnograficznego punktu widzenia wsie. Nie brak także pozostałości starej drewnianej architektury. Rejon ten był od wieków bardzo popularny wśród turystów oraz ludzi szukających lekarstwa na rozmaite dolegliwości. Dość wspomnieć o przyjeżdżających tu artystach, zarówno litewskich, jak i polskich, oraz ludziach władzy – w tym m.in. o Józefie Piłsudskim. Wiadomo także, że często przyjeżdżało tu również królowa Bona. Okolica słynie z rozległych zakoli Niemna, które, długo nie zaznaczane na mapach, były niegdyś utrapieniem podróżników. Jan Długosz, opisał w swojej
kronice rozmiary meandrującej rzeki. Według jego relacji żeglarze po przepłynięciu jednego z zakoli, mogli na noc rozpalić ognisko korzystając z żaru pozostawionego nieopodal poprzedniego wieczoru. Właśnie tutaj szczególnej wymowy nabiera ludowe powiedzenie, że Niemen to męski kochanek litewskich rzek, z którym w końcu wszystkie się łączą. Spokojna rzeka Verkne, zakochana z wzajemnością w Niemnie, długo nie mogła się z nim połączyć ze względu na zazdrosne jezioro, które upraszało okoliczne wzgórza, by stawały im na drodze. Jednak przeszkody udało się w końcu pokonać i u zakończenia jednego z niemeńskich zakoli rzeki wreszcie się łączą. ]( \"http://bezdroza.pl\" )Birsztany Druskienniki Mariampol
[
Litwa, Łotwa, Estonia. Bałtycki łańcuch Prezentowane materiały pochodzą z przewodnika turystycznego po Litwie, Łotwie i Estonii opublikowanego nakładem wydawnictwa Bezdroża. ]( \"http://bezdroza.pl\" )
[
Birsztany Jedno z najpopularniejszych, obok Druskiennik, uzdrowisk południowej Litwy. O ile jednak tamte są ciche, spokojne i nieco senne, o tyle w oddalonych od stolicy o 90 km Birsztanach przez cały rok wiele się dzieje. Zimą na przykład działają dwa małe stoki narciarskie z wyciągiem i sztucznym oświetleniem, dostępne do późnych godzin wieczornych. Miasteczko gości także wiele festiwali, znanych nie tylko na Litwie, ale także na świecie. W mieście
znajdują się trzy sztuczne jeziora, w których latem można się kąpać. Nie ma tu zbyt wielu zabytków, warto jednak zobaczyć neogotycki kościół i otaczające go krzyżosłupy oraz drewniany kościół św. Piotra i Pawła w pobliskiej wiosce Nemaj?nai. Wytyczone są ścieżki piesze i rowerowe. Miejscowe sanatoria oferują szeroką gamę zabiegów leczniczych. Można także skosztować leczniczych wód mineralnych. Historia miasta Mieszkańcy miasta szczycą się, że ich osada powstała już w trzecim tysiącleciu przed Chrystusem – z tego bowiem okresu pochodzą znalezione w okolicy kamienne siekierki. Poza nimi jednak nie odnaleziono żadnego dowodu na istnienie miasteczka aż do wieku XIV, w którym Birsztany są wymieniane w kronikach krzyżackich jako forteca chroniąca przed ich najazdami. W tym bowiem czasie powstała cała linia zamków obronnych – w tym drewniany birsztański zamek na wzgórzu (zwanym obecnie Wzgórzem Witolda). Po bitwie pod Grunwaldem takie umocnienia nie były już potrzebne i forteca straciła na znaczeniu. Birsztany
stały się wtedy przede wszystkim miejscem wypoczynkowym i okolicą, do której przyjeżdżał na polowania wielki książę litewski. Tutaj w 1473 r. ukrywał się przed panującą w kraju zarazą Kazimierz Jagiellończyk wraz z rodziną. Później Zygmunt August podarował miejscowość ukochanej Barbarze Radziwiłłównie. W XVI w. Birsztany otrzymały prawa miejskie i prawo do organizowania targu, jednak szansy na rozwój osady nie wykorzystano. Mieszkańcy zajmowali się przede wszystkim działalnością rolniczą, hodowali bydło i uprawiali ziemię. Dopiero odkrycie źródeł mineralnych w XIX w. wpłynęło stymulująco na rozwój miasta. Mimo zniszczeń, które miejscowość poniosła podczas obu wojen światowych, tuż po ich zakończeniu rozpoczął się prężny rozwój uzdrowiska. Częste powodzie (skutek wahań poziomu wód w Niemnie) zalewały źródło mineralne, które znajdowało się w pobliżu koryta rzeki. Aby temu zapobiec, wybudowano dla niego osłonę. Swoim kształtem przypominała ona rybę skierowaną ogonem w stronę Niemna. Jeden z artystów
wypoczywających wówczas w Birsztanach nadał osłonie kształt wieloryba, który wkrótce stał się symbolem miasta i do dziś znajduje się w jego herbie. Również w czasach ZSRR kurort nie przestał się rozwijać. Temu okresowi miasto zawdzięcza niestety spuściznę w postaci blokowisk. Pierwsze sanatorium (Tulpe) powstało w 1846 r. Działa ono do dziś i wciąż jest bardzo popularne. Później, ze względu na wzrastającą popularność uzdrowiska, zostały wybudowane kolejne sanatoria. ]( \"http://bezdroza.pl\" )Powrót do strony głównej
[
Druskienniki Druskienniki to niewielki, przytulny kurort na południu Litwy, oddalony od Wilna o 130 km. Położony na malowniczej Nizinie Dajnowskiej, otoczony jest zewsząd lasami. Popularny przede wszystkim ze względu na źródła oraz błota, jedne z najbardziej znanych w Europie ze względu na swoje ogromne możliwości lecznicze. Jeden z najstarszych, a zarazem najbardziej znanych kurortów na Litwie. Miasteczko jest nad wyraz spokojne, co odróżnia je od innych miejsc tego typu w kraju. Stanowi doskonałe miejsce do spędzenia kilku uzdrawiających dni – zwłaszcza, jeśli skorzysta się z zabiegów terapeutycznych oferowanych przez miejscowe sanatoria. Uzdrowisko poleca się zwłaszcza cierpiącym na bóle kręgosłupa, choroby krążenia, układu oddechowego i pokarmowego. Nie brak tu również atrakcji architektonicznych i pamiątek historycznych, choć tych
ostatnich nie jest aż tyle, by należało im poświęcić więcej niż jeden dzień. Miasto znane jest również ze względu na dwóch wybitnych artystów – znanego kompozytora Mikołaja Konstantego Čiurlionisa oraz rzeźbiarza Jacquesa Lipchitza. W Druskiennikach wypoczywało wielu wybitnych Polaków: Józef Piłsudski, Józef Ignacy Kraszewski, Teodor Narbutt; tutaj zmarł Jan Czeczot. Miejsce znane jest przede wszystkim ze względu na wspaniałą przyrodę; bogactwo roślin i zwierząt chronione przez otaczające je parki przyrodnicze i rezerwaty. Ponoć wśród stałych bywalców Druskiennik popularne jest powiedzenie: „Kto nie był w Druskiennikach, temu wszędzie się podoba”. ]( \"http://bezdroza.pl\" )Powrót do strony głównej
[
Mariampol Stolica Suvalkiji (zwanej również S?duva), jednego z etnicznych regionów Litwy. Wzniesione nad rzeką Szeszupą (Šešup?) miasto znane jest przede wszystkim ze względu na klasztor i gimnazjum, zbudowane przez księży marianów. Dzięki gimnazjum miasto stało się w XIX w. ośrodkiem intelektualnym kraju. Obecnie miasteczko robi dość prowincjonalne wrażenie, zabytki są nieliczne i niezbyt zachwycające, do większości z nich albo nie można wejść, albo ich wnętrza zostały zaadaptowane do nowych celów. Do miasta warto jednak wstąpić, gdyż wywodzi się z niego duża część litewskiej elity intelektualnej. Jest także miejscem życia i pochówku znanego litewskiego błogosławionego, Jerzego Matulewicza. Historia miasta W źródłach pisanych miasto po raz pierwszy pojawia się w XVII w. (wtedy jeszcze jako wieś Pašešupis). W 1792 r. osada otrzymała
prawa miejskie. Początkowo zwana Staropolem, dopiero wraz za zbudowaniem klasztoru otrzymała nową nazwę. ]( \"http://bezdroza.pl\" )Powrót do strony głównej _ Źródło: Bezdroża _