Motovun
Piękny Motovun jest kolejnym kamiennym miasteczkiem malowniczo usytuowanym na szczytach kilku wzniesień. Najstarsza część miasta znajduje się na samym szczycie wzniesienia, a otaczające ją mury obronne pochodzą z XIII–XIV w.
Piękny Motovun jest kolejnym kamiennym miasteczkiem malowniczo usytuowanym na szczytach kilku wzniesień. Leży na południowej krawędzi doliny rzeki Mirnej (277 m n.p.m.), ok. 20 km na północny zachód od Pazina. Pierwotnie istniało tu przedhistoryczne grodzisko. Najstarsza część miasta znajduje się na samym szczycie wzniesienia, a otaczające ją mury obronne pochodzą z XIII–XIV w. Wiele domów na starym mieście zachowało renesansowe i barokowe zdobienia. Poniżej usytuowane są nieco młodsze osiedla, które również otoczone zostały fortyfikacjami (ich budowę zakończono w XVII w.).
Motovun od dawna słynie z lokalnego wina (Motovunski Teran i Malvazija) oraz z wyjątkowej obfitości trufli w okolicznych lasach. Sezon na trufle trwa od października do stycznia, a do zbierania używa się specjalnie wyszkolonych psów, które wygrzebują grzyby spod ziemi.
Najciekawsze widoki w Motovunie można podziwiać w czasie spaceru po murach otaczających stare miasto – rozpościera się stąd panorama niżej położonych partii miasta oraz otaczających je winnic i lasów. Centrum Starego Miasta stanowi obszerny rynek – Trg Andrea Antico, nazwany tak na cześć pochodzącego stąd tego „człowieka renesansu” (był m.in. kompozytorem i grafikiem). Uwagę przyciąga barokowa żółta fasada kościoła św. Stefana (sv. Stjepana). Cały kościół charakteryzuje się przewagą cech stylu renesansowego.
Pochodzi z 1600 r., a zaprojektował go wenecki architekt Andrea Palladi. W szaro-marmurowym wnętrzu wyróżniają się witraże Chrystusa i Marii Panny w prezbiterium. Świątynia ma formę bazyliki, a nawy oddzielone są arkadami. Obok stoi wysoka dzwonnica z XIII w. zwieńczona blankami. W sezonie można na nią wejść (na własną odpowiedzialność). Obok widoczny jest pałac-kasztel z XVI–XIX w. Oprócz kościoła warto zwrócić uwagę na renesansową loggię z XVII w. oraz bramę wejściową, w której wyeksponowano stare płyty kamienne, z wizerunkami m.in. weneckiego lwa. Poniżej starego placu znajdują się cysterny miejskie na wodę z XIV i XV w.
_ Źródło: Bezdroża _
