Wyprawy szlakiem potraw

Ot, na przykład tacy Czesi. Naród solidny, mało romantyczny, ceniący spokój i pracę. Chyba nie bez powodu właśnie u naszych południowych sąsiadów najbardziej popularnym daniem są knedle. Tak opisał tę potrawę Czechów Tadeusz Olszański, teoretyk i praktyk sztuki kulinarnej (pisownia oryginalna zachowana): "Knedle, tak charakterystyczne dla czeskiej kuchni, bardzo trafnie oddają specyficzną filozofię naszych braci Czechów. Knedle jada się bowiem spokojnie, wręcz godnie, popijając złocistym piwkiem. Knedla, choćby ze względu na jego wielkość, nie można, ot, tak sobie, wrzucić pośpiesznie "na ruszta", bo człowiek się zatka, udławi. A jak się już spokojnie te knedle spożywa, to i jest czas na szwejkowską refleksję, czy anegdotę."

Solidna i posilna jest także kuchnia naszych bratanków – Węgrów. Żywiołowy charakter tego narodu odbił się na podniebieniach Madziarów – ich tradycyjne i współczesne dania mają zdecydowany ostry smak. Dzieje się tak przede wszystkim dzięki papryce (świeżej zielonej lub czerwonej, mielonej, czuszce, chilli). Bez papryki nie ma gulaszu, porkoltu, paprykarza czy leczo lub halaszle (tradycyjnej węgierskiej zupy rybnej - na zdjęciu).

Tym, czym dla Węgrów jest halaszle, tym dla Francuzów jest bouillabaisse – zupa rybna z dodatkiem szafranu. Obok zupy cebulowej (a w zasadzie całej gamy tych zup) oraz kartoflanki, należy ona do najpopularniejszych dań pierwszych (a jeśli liczyć przystawki – a wśród nich żabie udka, ślimaki czy ostrygi – dań drugich) francuskiej kuchni. A co zamówić na danie główne? Może cassoulet – zapiekankę z białej fasoli, wieprzowiny, baraniny, wędzonego boczku, cebuli, marchwi i pietruszki, albo quiche lorraine – coś, co przypomina pizzę (na zdjęciu).

Skoro już o pizzy mowa, to to sztandarowe, obok pasty, danie włoskie, nie jest jedynym przysmakiem z Półwyspu Apenińskiego. Kuchnia Italii od lat rywalizująca z kuchnią francuską o palmę pierwszeństwa na naszym kontynencie, może pochwalić się wieloma smakowitymi daniami. Są to wszelkiego rodzaju potrawy z ryb i owoców morza oraz dania mięsne. Wśród tych ostatnich królują medaliony z cielęciny po włosku, kurczak po rzymsku oraz kotlety z szynką i serem cordon bleu. Miłośnicy tradycyjnej kuchni powinni także spróbować caponaty (sałatki z bakłżanów, oliwek, kaparów i selera) oraz crocche (pierogów ze smażonych ziemniaków).

O ile kuchnie krajów południa zachwycają rozmachem i różnorodnością, to kuchnia angielska, podobnie jak cały naród, budzi podziw konserwatyzmem. Na stołach i w restauracjach królują tu ryby z frytkami, mniej lub bardziej wysmażone steki oraz tzw. steak and kidney pie. Ta ostatnia potrawa, uznawana powszechnie za jedną z najbardziej typowych w Albionie, to zapieczone pod warstwą ciasta kawałki wołowiny i nerek. Po tak solidnym posiłku niewielu chyba będzie chętnych na zjedzenie tradycyjnego angielskiego deseru – Classic Victoria Sponge, który wziął swoją nazwę od królowej (i cesarzowej) Wiktorii. To biszkopt przekładany ubitą śmietaną z cukrem pudrem oraz truskawkami. Pomiędzy warstwami często dodawana jest także warstwa dżemu truskawkowego.

Opuszczamy nasz kontynent i przenosimy się do Azji. Tutejsze kuchnie od lat są bardzo popularne w całym świecie. I nic dziwnego, gdyż ich zazwyczaj pikantny smak odpowiada wielu podniebieniom. Najbardziej popularna jest kuchnia chińska, choć z racji na jej zróżnicowanie wypadałoby raczej mówić o kuchniach tego ogromnego kraju. Najsłynniejszym daniem jest tu kaczka po pekińsku, serwowana zazwyczaj z czterema sosami, wśród których na wymienienie zasługuje szczególnie sos śliwkowy, który zastosować można także w szeregu innych dań mięsnych. Mimo wielu różnic pomiędzy regionalnymi kuchniami Państwa Środka nie można wyobrazić sobie chińskiego dania bez dużej ilości warzyw i ryżu.

Kierujemy się na zachód – do Afryki. Tu najbardziej godną polecenia wydaje się kuchnia marokańska. Obiad rozpoczyna się od sałatek – na zimno i gorąco, a potem podawane są dania mięsne – przede wszystkim z baraniny, jagnięciny i drobiu. Popularna jest też cielęcina. Popisowym daniem wszystkich restauracji jest tadżin. Jego podstawą jest mięso z warzywami i dużą ilością przypraw, duszone w specjalnym garnku – od którego danie wzięło nazwę. Turyści powinni także skosztować hariry – pożywnej zupy z baraniny, soczewicy, cebuli, czosnku (ulubionej przyprawy Marokańczyków), pomidorów oraz świeżych ziół.

Naszą kulinarną wyprawę kończymy w Meksyku. Tutejsza kuchnia należy do najbardziej popularnych w świecie. Chyba każdy z nas zajadał się tortillą z opieczonym na rożnie mięsem, warzywami i ostrymi sosami. Ale czy ktoś z was jadł kurczaka w ostrym (bo przyprawionym chilli) czekoladowym sosie, albo tradycyjne meksykańskie śniadanie a la ranchero – sadzone jajka na kukurydzianym placku z puree z fasoli i ostrym sosem chilli? Jeśli nie wybieramy się do Meksyku, warto je przyrządzić nawet w naszej domowej kuchni.
Smacznego!