Chiny - te miejsca trzeba zobaczyć

Dla niektórych wieczne marzenie, dla innych punkt na liście rzeczy do zrobienia w życiu, czasem sposób na zgłębienie fascynującej i tak orientalnej dla nas kultury. Teraz, jak nigdy przedtem, wyjazdy do Chin są w zasięgu ręki każdego Polaka. Nie trzeba już odkładać latami pieniędzy, żeby zobaczyć choć skrawek Państwa Środka. Dzięki bezpośrednim lotom i popularności tego kierunku coraz więcej osób wyjeżdża zwiedzać ten wyjątkowy kraj, a koszty takich wyjazdów są coraz niższe. Sprawdźcie, co koniecznie trzeba zobaczyć wyjeżdżając w chińską podróż marzeń, jeżeli mamy do dyspozycji tylko tydzień.

Dla niektórych wieczne marzenie, dla innych punkt na liście rzeczy do zrobienia w życiu, czasem sposób na zgłębienie fascynującej i tak orientalnej dla nas kultury. Teraz, jak nigdy przedtem, wyjazdy do Chin są w zasięgu każdego Polaka. Nie trzeba już odkładać latami pieniędzy, żeby zobaczyć choć skrawek Państwa Środka. Dzięki bezpośrednim lotom i popularności tego kierunku, coraz więcej osób wyjeżdża zwiedzać wyjątkowy kraj, a koszty takich wyjazdów są coraz niższe. Tygodniową wycieczkę ze zwiedzaniem kupimy od 4,2 tys. zł. Sprawdźcie, co koniecznie trzeba zobaczyć, wyjeżdżając w chińską podróż marzeń, jeżeli mamy do dyspozycji tylko tydzień. Zobacz też: Hua Shan - przerażający szlak

Niebiańska Świątynia to jeden z symboli stolicy Chin, leżący na południu Pekinu, w olbrzymim parku o powierzchni 273 ha. Budowla powstała w okresie dynastii Ming. Głównym założeniem architektonicznym jest oddanie kształtów symbolizujących niebo (koło) i ziemię (kwadrat). Z pewnością spotkamy tam wielu Chińczyków ćwiczących Tai-Chi. Cały kompleks został wpisany w 1998 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Zakazane Miasto zostało zbudowane w Pekinie za czasów panowania słynnej dynastii Ming. W 1987 roku kompleks został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Co roku odwiedza je ponad 12 milionów turystów z całego świata (12 mln 380 tys.). Dlaczego _ Zakazane Miasto _? Otóż nikt bez osobistej zgody cesarza nie mógł wejść na jego teren. Teraz wystarczy bilet wstępu, który kosztuje od 225 zł (5-godzinna wycieczka). Całe miasto to około 800 pałaców i wiele mniejszych pawilonów, które zajmują obszar długości 960 m i szerokości 760 m. W czasie wojny domowej i najazdu Mandżurów większość zabudowań uległa zniszczeniu. Po powstaniu Chińskiej Republiki Ludowej i obaleniu w 1924 roku ostatniego z cesarzy, kompleks był wyremontowany. W 1965 roku władze udostępniły Zakazane Miasto jako muzeum. Turystów zachwyca obecnie ogród, który charakteryzuje się symetrią i elegancją. Pałac otoczony jest murem obronnym z wieżami przykrytymi charakterystyczną żółtą dachówką oraz fosą. Sąsiadujące parki z trzema
sztucznymi stawami tworzą całościową, zamkniętą kompozycję. Od 2010 r. trwa remont kompleksu, którego ukończenie planowane jest w 2019 r. Na ten czas kolekcja tronów, obrazów i wystroju wnętrz opuściła Chiny - po raz pierwszy w historii tego kraju. Można ją zobaczyć na wystawach na całym świecie. Obiekt jest jednak wciąż otwarty dla zwiedzających.

Na placu Tiananmen, każdego dnia kilka tysięcy Chińczyków, a także zagranicznych turystów, ustawia się w kolejce do pekińskiego mauzoleum Mao Zedonga. To monumentalny obiekt w sercu Pekinu, umiejscowiony na największym publicznym placu świata, nad którym dominuje portret Mao, pod którym większość odwiedzających robi sobie pamiątkowe zdjęcia. Ponad 30 lat po śmierci "Wielkiego Sternika", pozostaje on wciąż, dla większości odwiedzających mauzoleum, symbolem walki o niezależność Chin. Nad utrzymaniem kultu przywódcy chińskich komunistów czuwają władze, dla których kult Mao oznacza legitymizację komunistycznych rządów. Plac Bramy Niebiańskiego Spokoju, bo taka jest jego pełna nazwa, sąsiaduje z Zakazanym Miastem. Rozciąga się na 800 m, licząc z północy na południe i na 300 m, ze wschodu na zachód. Poza mauzoleum, znajdziemy na nim tylko 38-metrowy pomnik Bohaterów Ludu.

Wielki Mur Chiński *jest największą budowlą wzniesioną kiedykolwiek przez człowieka. Jeśli chcemy go zobaczyć przebywając w stolicy, najdogodniejszym miejscem będzie w *Badaling. To jednak także najbardziej oblegana część budowli. Stawianie muru rozpoczęło się już w VII w. p.n.e., jednak obecna postać pochodzi z okresu XIII-XVII w., kiedy to został on zmodernizowany. Służył jako wał obronny przed obcymi plemionami koczowników, które chciały wtargnąć do Chin. Zbudowano go na kamiennych fundamentach, z ubitej ziemi, którą obmurowano cegłami. Szacuje się, że przy budowie muru zatrudniono ok. 300 tysięcy robotników, którzy pracowali w nieludzkich warunkach. W konsekwencji tysiące z nich straciło życie. Budowla ma długość 2450 kilometrów. To tyle, ile dzieli Londyn od Moskwy. Chociaż licząc również odgałęzienia, mierzy 6300 km. Choć to jedna z największych atrakcji Chin, o fatalnym stanie legendarnego muru mówi się od lat. W dobrej kondycji jest już tylko 8,2 proc. Muru Mingów. Przyczyniają się do
tego erozja oraz turyści, którzy zamiast poruszać się na określonych fragmentach, wybierają tzw. "dziki mur", gdzie wejście jest zabronione. Zabytek wpisany jest na listę UNESCO, a w 2007 roku ogłoszono go jednym z siedmiu nowych cudów świata.

Park Beihai to dawny ogród cesarski, który powstał na początku X w. Obecnie ten zajmujący 70 ha obiekt uchodzi za jedno z najstarszych i najlepiej zachowanych tego typu miejsc w Chinach. Nie oferuje wielu atrakcji i nie zajmuje czołowych pozycji na liście największych parków miejskich, ale jako atrakcja turystyczna wymieniany jest na równi z Wielkim Murem Chińskim czy Zakazanym Miastem. W jego centrum, na jeziorze Taiye (zwanym również Beihai), leży wyspa Qionghua. Jest na niej świątynia, z której balkonu możemy delektować się fascynującą panoramą zarówno starego, jak i nowoczesnego Pekinu. Na wyspie znajduje się też m.in. Sala Zhengjue, Wieże Bębna i Dzwonu czy jaskinie. Z kolei wzdłuż brzegów jeziora Taiye ciągną się otwarte altany - Pawilony Pięciu Smoków. To ulubione miejsce relaksu mieszkańców Pekinu.

Terakotowa Armia, składająca się z ok. 7,5 tys. wojowników, koni i obsługi, została odkryta w 1974 r. przez trzech rolników kopiących studnię. Znaleziony niedaleko Xi’an zabytek, liczący ponad 2 tys. 200 lat, od 1987 r. jest wpisany na listę UNESCO. Wypaleni z gliny gwardziści, mieli strzec oddalonego o półtora kilometra grobowca pierwszego cesarza Chin - Qui Shi Huanga - i pomóc mu odzyskać władzę w życiu pozagrobowym. Każdy z żołnierzy ma inne rysy twarzy i mimikę, są wśród nich wysocy i niscy, grubi i chudzi, różniący się uzbrojeniem i detalami. Zostali oni przedstawieni tak, jak wyglądali w rzeczywistości. Po odkopaniu figury były pomalowane, jednak z czasem barwy stopniowo zanikły. Od 1979 r. funkcjonuje Muzeum Armii Terakotowej - w trzech pawilonach można podziwiać znaleziony 5 lat wcześniej skarb, uznawany za ósmy cud świata. Wykonano także dwa zestawy doskonałych replik terakotowych żołnierzy, które podróżują po świecie i są pokazywane na wystawach.

Urszula Drukort-Matiaszuk