Jaskinia Baredine. Poreč. Co warto zobaczyć

Centralna część zachodniego wybrzeża Istrii jest szczególnie urokliwa i malownicza. Perełką tej części istryjskiego wybrzeża jest Poreč – położony na wąskim półwyspie, liczy ok. 7600 mieszkańców. Pierwszą osadę w tym miejscu założyli Ilirowie, a w II w. p.n.e. powstała tu rzymska kolonia Julia Porentium. Po upadku cesarstwa zachodniorzymskiego w 395 r. Poreč dostał się pod panowanie wschodnich Gotów, zaś w latach 539–788 władzę nad nim objęło Bizancjum.

Właśnie z tego okresu pochodzi jedna z najpiękniejszych wczesnobizantyjskich budowli Europy – bazylika Eufrazjusza (Eufrazijeva bazilika). Niestety panujący tu od 788 r. Frankowie doprowadzili miasto do upadku. Po okresie samorządu w XI w. znalazło się ono w posiadaniu patriarchy Akwilei, a od 1267 r. – Wenecji. W 1354 r. Poreč spustoszyli Genueńczycy, rabując m.in. relikwie św. Maura, patrona miasta, które dopiero w 1934 r. powróciły na dawne miejsce w bazylice Eufrazjusza.

Od XV do XVII w. miasto wielokrotnie burzono. Zła sytuacja gospodarcza regionu uległa poprawie dopiero za panowania austriackiego (1797–1918), przerwanego na początku XIX w. okresem władzy napoleońskiej. Od 1861 r. Poreč był siedzibą sejmu Istrii – krajowego parlamentu monarchii austro-węgierskiej. W latach 1918–43 miasto znalazło się pod panowaniem Włoch. W roku 1944 zbombardowali je alianci. Spod okupacji niemieckiej Poreč został wyzwolony w 1945 r., a w latach 70 i 80 XX w. przeobraził się w prężny ośrodek turystyczny.

Dojazd i połączenia
Poreč leży przy szosie prowadzącej wzdłuż zachodniego wybrzeża Istrii. Na wschód od niego biegnie droga do Pazinu. Wjeżdżając do miasta, najlepiej na pierwszych światłach skręcić w lewo, kierując się do dworca autobusowego (autobusni kolodvor), ok. 200 m dalej po lewej stronie znajduje się parking (odległy od starówki o ok. 10 min). Można też, jadąc dalej, skręcić przy stadionie w pierwszą uliczkę w prawo w stronę dworca autobusowego i po prawej będzie parking dla samochodów (5 min do starówki). Stąd kierujemy się już pieszo w stronę morza i docieramy do starówki.

Z miejscowości kursują autobusy, m.in. do Pazinu (5–6 dziennie), Puli (ok. 10 dziennie), Rovinja (6- 7 dziennie), Novigradu i Umagu (po 4 dziennie), Rijeki (7 dziennie). Można stąd również dojechać do Zagrzebia, Kopru, Triestu i Lublany. Dworzec autobusowy usytuowany jest blisko Starego Miasta, na południowy wschód od Trgu slobode (dojście ulicą Boze Milanovića). Najbliższa stacja kolejowa znajduje się w Pazinie. Główny urząd pocztowy znajduje się w północnym rogu Trgu slobode 14, przy wejściu na starówkę. W pobliżu dworca autobusowego i hotelu Poreč stoi duży supermarket. Między placami Trg slobode a Trg marafor znajduje się wiele małych sklepików, kawiarenek i lodziarni.(…)

Okolice
Znajdującą się niedaleko na północny wschód od miasta Poreč (w głębi lądu, na wysokości 117 m n.p.m.), jaskinię Baredine nie jest łatwo zwiedzić. W sezonie kłębią się tu tłumy, wymuszające czekanie w kilkugodzinnych kolejkach, a zimą obiekt jest nieczynny. Warto tu zobaczyć bogatą szatę naciekową i tzw. odmieńca jaskiniowego – endemicznego przedstawiciela tutejszej fauny (nie występuje poza Bałkanami)
.

Zwiedzanie trwa ok. 40 min i odbywa się tylko z przewodnikiem. Panują tu temperatury rzędu kilkunastu stopni Celsjusza, toteż koniecznie trzeba zabrać cieplejsze ubranie. Jaskinia reklamowana jest w wielu miejscach, a dojazd ułatwiają drogowskazy. Jaskinia Baredine, tel.: +385 52 421333, 98 224350, http://www.baredine.com; czynna: IV, X 10.00–16.00; V, VI, IX 10.00–17.00; VII, VIII 9.30–18.00; w innych miesiącach dostępna tylko po uprzedniej rezerwacji; bilety: ok. 45 HRK, ulg. 25 HRK.

Vrsar
Vrsar, leżący pomiędzy miastami Poreč i Rovinj, rozlokował się na dwóch sąsiadujących wzniesieniach, z których jedno zajmuje starówka, a drugie – ekskluzywny kompleks hotelowy. Głównym zajęciem mieszkańców (ok. 2000 osób), oprócz obsługi ruchu turystycznego, jest uprawa winorośli oraz rybołówstwo. Dzieje tutejszego osadnictwa sięgają średniowiecza. Od 2. poł. X w. do końca XVIII stulecia była to letnia posiadłość biskupów z Poreča. Dojazd do miasteczka nie jest łatwy, ponieważ droga jest wąska i kręta. Stare miasto przecinają niezwykle strome uliczki wspinające się na szczyt wzgórza, na którym stoi kościół św. Marcina (sv. Martina). Należąca do niego dzwonnica stanowi ciekawy punkt widokowy, mimo iż panorama jest nieco ograniczona.

W sezonie można ją podziwiać codziennie przed południem i wieczorem (do godziny 21.00; bilety: ok. 10 HRK). W mieście warto zwiedzić również kościół św. Marii (sv. Marije) – to romańska świątynia wzniesiona w XII w. i będąca jednym z najcenniejszych tego rodzaju obiektów na Istrii. Najbardziej znane miejsce to koversada – ośrodek nudystyczny z kamienisto-żwirową plażą o długości 1 km. Pomocą służy biuro informacji turystycznej, Rade Končara 46, tel.: +385 52 441746, faks: +385 52 441187, e-mail: tzo.vrsar@pu.t-com.hr, http://www.istra.com/vrsar.

Limski kanal
Z Vrsaru można zrobić sobie wycieczkę nad pobliski Limski kanal. Jest to wrzynająca się w ląd zatoka o długości 9 km i szerokości ok. 600m, przypominająca wyglądem kanion o ścianach osiągających wysokość 100 m. Pierwotnie, dopóki doliny nie zalało morze, płynął tu potok zwany Lim. W krasowych skałach można dojrzeć niewielkie jaskinie, w których osiedlali się praprzodkowie dzisiejszych mieszkańców tych ziem. W starożytności kanion stanowił granicę między regionem Poreča i Puli, co tłumaczy genezę jego nazwy – łacińskie słowo limes oznacza granicę.

Zgodnie z legendą, w jednej z jaskiń żył św. Romuald, który w 1041 r. założył klasztor Benedyktynów. Ruiny zabudowań, wysoko na północnym brzegu zatoki, są widoczne do dziś. W roku 1980 obszar ten ogłoszono Chronionym Rezerwatem Morskim i Rybackim. Na Limski kanal można popłynąć łodzią z Vrsaru lub Rovinja (firmy organizujące wycieczki znajdują się w portach; pokonanie tej trasy zajmuje ok. 4 godz. w obie strony). Można udać się również na wycieczkę rowerową lub pieszą wzdłuż brzegu (mapami dysponują biura informacji turystycznej we Vrsarze i Rovinju). Na końcu fiordu jest bardzo płytko.(…)