San Marino - najstarsza republika świata

San Marino to niezwykle interesujące miejsce na mapie Europy. Niewielka enklawa na terenie Włoch, o połowę mniejsza od Torunia, utrzymująca swoją niezależność, w której nie ma bezrobocia czy długu publicznego. Podczas pobytu w Italii warto więc poświęcić jeden dzień, aby tu przyjechać i zobaczyć, jak funkcjonuje ta najstarsza republika świata.

Dokumenty dotyczące rozwoju San Marino oraz formy rządów nad państwem-miastem sięgają średniowiecza. Mimo wielokrotnych prób podboju tego miejsca, jego mieszkańcom udało się utrzymać niepodległość. W czasie II wojny światowej republika została całkowicie zniszczona, a po wojnie, odbudowana z wielką dokładnością. Dzisiaj San Marino jest niezależnym państwem na terenie Półwyspu Apenińskiego z własnym rządem i siłami porządkowymi. Nie należy do wspólnoty europejskiej, ale obowiązującym środkiem płatniczym jest euro. Rocznie przybywa tu ponad 3 milionów turystów, choć stałych mieszkańców jest tu zaledwie 33 tysiące!

Bezdroża/wg

Położone w górzystym terenie San Marino jest szóstym najmniejszych państwem świata, zaś trzecim w Europie - po Watykanie i Monako. Uważane jest za najstarszą republikę świata, utworzoną w 301 roku przez chrześcijańskiego budowniczego, zwanego św. Marinusem. Najwyższy szczyt w kraju, Monte Titano, wznosi się na wysokość 749 m n.p.m. Państwo stanowi enklawę na terytorium Włoch, a jego granice maja zaledwie 39 km długości. Znajduje się w obszarze klimatu śródziemnomorskiego, dzięki czemu lata są tam ciepłe, a zimy łagodne. *Stolica *San Marino, o tej samej nazwie, to największe miasto w kraju.

Centrum San Marino prawie nie posiada rdzennych mieszkańców, wszyscy mieszkają niżej, w małych miejscowościach na stoku Monte Titano. Centrum, znajdujące się na samym szczycie góry, jest niewielkie i nie ma tu wielu zabytków. Przepiękny jest natomiast, gdy nie ma mgły, widok z miasta na okolice. Do centrum (zamkniętego dla ruchu kołowego) wchodzi się przez Porta San Francesco.

Warto wybrać się na spacer do trzech wież *(znajdujących się na fladze republiki), których budowę zapoczątkowano w XI w. Warto wybrać się też do odbudowanego po wojnie, zgodnie z oryginalnym wzorem, *Muzeum-Pinakoteki św. Franciszka (San Francesco), przy piazza Garibaldi. Mieści ono Muzeum Sztuki Sakralnej (Museo dell’Arte Sacra) i zbiory malarstwa od XIV do XIX w.

Miasto ma także kilka muzeów prywatnych: m.in. Muzeum Figur Woskowych (Museo delle Cere), przy via Lipicido Marini 17, Muzeum Tortur (Museo della Tortura), przy Porta San Francesco czy *Muzeum Osobliwości *(Museo delle Curiosita), przy Salita alla Rocca 26.

W San Marino jest niewiele kościołów. Największa jest znajdująca się przy piazza Domus Plebis bazylika San Marino, pochodząca z XIX w. Tutaj znajduje się również kościół św. Piotra (chiesetta di San Pietro). Za najstarszą świątynię uznawany jest datowany na XIV w. kościół Franciszkanów przy via Basilicus. Inne obiekty które warto tu zobaczyć, to dzisiejsza siedziba uniwersytetu (warto wejść na dziedziniec) mieszcząca się w dawnym zakonie św. Klary.

Wprawdzie San Marino nie jest członkiem Unii Europejskiej, ale znajduje się w strefie Schengen. Łatwo i sprawnie dotrzemy tu z Włoch. Najdogodniejszym sposobem będzie kupno biletu z Polski do Bolonii. Z lotniska należy wciąć autobus miejski nr 81 i dojechać do ostatniego przystanku, który znajduje się na dworcu kolejowym. Bilet kosztuje 1,3 euro (ok. 5,5 zł). Stamtąd trzeba przesiąść się do pociągu, którym dojedziemy do Rimini. Cena przejazdu to 9,5 euro (ok. 41 zł). Do oddalonego o ok. 25 km San Marino kursują regularnie autobusy w cenie 4,5 euro (ok. 19,50 zł).
Bezdroża/wg