Śpiewający dinozaur z Meksyku
W Meksyku odnaleziono skamieniałości dinozaura o specyficznie ukształtowanej czaszce. Zdaniem paleontologów powietrze przepływało w taki sposób przez kości czaszki, że dinozaur mógł wydawać głośne dźwięki, przypominające muzykę.
(fot. <img border=\"0\" src=\"http://i.wp.pl/a/i/wiadomosci_04/logo_AP.jpg\" alt=\"AP\" onclick=\"javascript:window.open(\'http://i.wp.pl/a/f/html/9560/ap_popup.html\',\'ap\',\'left=100,top=100,width=500,height=400\'); return false;\" style=\"cursor:pointer;border-style:none;vertical-align:bottom\" />) _ W Meksyku odnaleziono skamieniałości dinozaura o specyficznie ukształtowanej czaszce. Zdaniem paleontologów powietrze przepływało w taki sposób przez kości czaszki, że dinozaur mógł wydawać głośne dźwięki, przypominające muzykę - informuje serwis Discovery News. _
Velafrons coahuilensis, którego kości odnaleziono w Coahuila w Meksyku, żył 72 mln lat temu. Odznaczał się potężnym, kostnym czubem na szczycie czaszki. Nazwa gatunku oznacza \"zwierzę z żaglem na czole (łac. velum - żagiel, frons - czoło), pochodzące z Coahuila\".
\"Velafrons należy do grupy dinozaurów kaczodziobych, które charakteryzują się posiadaniem kostnych czubów połączonych z jamą nosową\" - opisuje współodkrywca dinozaura, Scott Sampson z Utah Museum of Natural History.
Jak dodaje, czuby te miały różne kształty, w zależności od gatunku - począwszy od wysokich i przypominających korony, po wydłużone, w kształcie tuby.
Czub dinozaura wpływał na przesunięcie się kości nosowej ku szczytowi czaszki. Powietrze przepływało z pyska do czuba i stamtąd przez dziurę ponad oczami. W przestrzeni wewnątrz czuba mogły powstawać dźwięki - sugerują naukowcy.
\"Czub mógł spełniać funkcję pudła rezonansowego, dzięki któremu osobnik dobywał głośne dźwięki, które mogły komunikować coś innym członkom stada\" - mówi Sampson. Jak dodaje, teoria ta to na razie czyste spekulacje.
(PAP)
krx/ tot/