Tak mieszkają koronowane głowy

Aby mieszkać w zamku marzy prawie każda dziewczynka i zapewne nie jeden chłopczyk. Są jednak na świecie szczęśliwcy, którzy zamiast w mieszkaniu czy domku jednorodzinnym przebywają na co dzień w pałacach, zamkach i rezydencjach. Jedynym warunkiem jest bycie członkiem rodziny królewskiej. Zobacz jak mieszkają monarchowie na świecie.

Aby mieszkać w zamku marzy prawie każda dziewczynka i zapewne nie jeden chłopczyk. Są jednak na świecie szczęśliwcy, którzy zamiast w mieszkaniu czy domku jednorodzinnym przebywają na co dzień w pałacach, zamkach i rezydencjach. Jedynym warunkiem jest bycie członkiem rodziny królewskiej. Zobacz jak mieszkają monarchowie na świecie.

Położony w hrabstwie Berkshire w Anglii zamek królewski w Windsorze jest rezydencją królów angielskich od 1110 roku. Budowla składa się z licznych zabudowań otoczonych murami z wieżami i bramami. Została zbudowana w latach 1070-1086 przez Wilhelma I Zdobywcę, następnie była rozbudowywana przez kolejnych władców. Zamek Windsor jest największym zamieszkiwanym na świecie. Jego wymiary to aż 800 m długości i 19 baszt, a powierzchnia podłóg wynosi ok. 45 000 m kw.
Razem z Buckingham Palace w Londynie i Pałacem Holyrood w Edynburgu jest jedną z głównych oficjalnych rezydencji brytyjskich monarchów. Obiekt jest udostępniany do zwiedzania turystom.

Zamek położony jest wysoko nad stolicą Liechtensteinu, miastem Vaduz, od którego wziął swą nazwę. Został zbudowany w XVI, a najstarsza jego część pochodzi z XII wieku. Do dziś jest siedzibą rodziny książęcej Liechtensteinów. Obiekt nie jest dostępny dla turystów.

Rezydencja króla Szwecji położona jest na wyspie Lovön, na przedmieściach Sztokholmu. Jest używana jako główna siedziba rodziny królewskiej od 1981 roku. Kompleks składa się z pałacu w stylu renesansowym zbudowanego w końcu XVII wieku, barokowego ogrodu oraz XVIII-wiecznego budynku teatru, gdzie obecnie mieści się muzeum.
Pałac w Drottningholm został w 1991 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako jeden z pierwszych obiektów w Szwecji.

Pałac Książęcy Monako jest oficjalną rezydencją księcia Albert II Grimaldiego. Jego budowa rozpoczęła się w 1191 roku, kiedy to powstała forteca genueńska. W kolejnych wiekach była ona rozbudowywana po licznych zniszczeniach i bombardowaniach. Obecnie w pałacu jest 19 komnat, z których aż 15 jest udostępnionych do zwiedzania turystom. Jednak warunkiem jest nieobecność Księcia w Monako.
Każdego dnia o godzinie 11.55 przed pałacem odbywa się tradycyjną zmiana warty, w której biorą udział karabinierzy. Latem ubrani są w białe, a zimą w czarne mundury.

Amalienborg to oficjalna rezydencja duńskich rodzin królewskich od 1794 roku. Położony w Kopenhadze obiekt nazywany jest zimowym pałacem królewskim, ponieważ zwykle jest wykorzystywany przez duńskich monarchów w miesiącach zimowych.
Zespół pałacowy składa się z czterech identycznych XVIII-wiecznych pałaców zbudowanych wokół ośmiokątnego placu i jest jedną z największych atrakcji turystycznych Kopenhagi. Szczególnie oczekiwana jest uroczysta zmiana warty. Codziennie w południe można oglądać gwardzistów królewskich w czarno-niebieskich historycznych mundurach i charakterystycznych czapkach z futra niedźwiedziego, przekazujących posterunek. W niedzielę podczas, obecności królowej w pałacu, zmiana warty ma szczególnie uroczystą oprawę z udziałem wojskowej orkiestry.

Istana Negara, co w tłumaczeniu z języka malajskiego oznacza Pałac Narodowy, to oficjalna rezydencja króla Malezji. Usytuowana jest na zboczu Bukit Petaling nad rzeką Klang.
Budowla powstała w 1928 roku na niemalże 12 hektarowej posiadłości. Jej fundatorem był chiński milioner Chan Wing.

Pałac w mieście Nuku'alofie jest oficjalną rezydencją tongijskiej rodziny królewskiej. Położony jest w północno-zachodniej części stolicy Tonga na wyspie Tongatapu, niedaleko Oceanu Spokojnego.

Ten drewniany obiekt został zbudowany w 1867 roku. Nie jest on udostępniony turystom do zwiedzania, aczkolwiek można go obejrzeć z daleka od strony Pacyfiku.

Pałac Cesarski, znajdujący się w dzielnicy Chiyod, jest główną rezydencją cesarza Japonii od 1868 roku. Zespół pałacowy po bombardowaniach w czasie II wojny światowej został poddany remontowi i modernizacji. Zachowano jednak japoński styl architektoniczny.
Można zwiedzać jedynie niektóre części kompleksu po wcześniejszej rezerwacji wycieczki z przewodnikiem (także przez Internet) w Agencji Dworu Cesarskiego.