Bezpieczeństwo i narciarski savoir-vivre
Nad bezpieczeństwem turystów, narciarzy oraz wszystkich innych „użytkowników” gór czuwają ratownicy Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (GOPR) oraz – w Tatrach – Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (TOPR).
Poza pomocą doraźną, udzielaną w terenie (pierwsza pomoc, zwożenie z gór ofiar wypadków, poszukiwanie zaginionych, ratownictwo lawinowe i jaskiniowe) zajmują się m.in. monitorowaniem pogody i zagrożenia lawinowego oraz zapewnieniem bezpieczeństwa i ewentualnej pomocy w obrębie ośrodków narciarskich. Przed wyjazdem w góry warto zapisać w telefonie komórkowym górski numer alarmowy 0/601100300.
Jak pokazują statystyki, większość najgroźniejszych wypadków narciarskich notowanych na stokach zjazdowych to wynik zderzeń między narciarzami lub gwałtownych manewrów, będących próbą uniknięcia takiego zderzenia.
Najważniejsze zasady bezpieczeństwa skodyfikowane zostały w Międzynarodowym Dekalogu Narciarza FIS (zob. ramka obok). Oczywiście do jego reguł należy stosować się na wszystkich, nie tylko FIS-owskich (homologowanych) trasach.
Do podstawowych przyczyn zderzeń lub najechań należą: niedostosowanie prędkości zjaz¬du do widoczności panującej na stoku, warunków śniegowych i własnych umiejętności, wykonywanie niespodziewanych manewrów bez odpowiedniego przygotowania, zwracania uwagi na innych narciarzy itp., nagłe zatrzymywanie się na trasie (zwłaszcza w miejscach słabiej widocznych, np. za zakrętem lub załamaniem stoku), siadanie na zboczu itp., w tym także długie „zbieranie się” po niewymuszonym upadku, szarżowanie, przejeżdżanie zbyt blisko innych narciarzy, podpór wyciągu i innych przeszkód, awaryjny sprzęt, prowadzący do upadków, uniemożliwiający dynamiczne, płynne manewry itp.