Friuli. Wenecja Julijska. Atrakcje. Co warto zobaczyć

[

Friuli to region graniczący z Austrią i Słowenią, po części górski (Karnia, Alpy), po części położony na równinie, w basenie Padu, posiadający dostęp do morza, w zatoce Triestu. To niezwykle zróżnicowany region. Kiedy pada hasło Friuli Wenecja Julijska na myśl niemal natychmiast przychodzą z jednej strony wysokogórskie krajobrazy z drugiej – klejnoty architektoniczne, pamiątki historyczne, głównie z okresu panowania longobardzkiego oraz zabytki sztuki wczesnochrześcijańskiej, z jednej strony wysokie uprzemysłowienie i zanieczyszczenie części równinnej regionu, z drugiej – doskonałe białe i czerwone wina oraz wędliny, a do tego specyficzna kultura nadgranicznych miast z licznymi wpływami słowiańskimi. Również dziś jest to teren o bogatej historii i dużym znaczeniu strategicznymi. Żyją jeszcze uczestnicy powojennych sporów o te ziemie i między Włochami, Słowenią i Chorwacją. Tak jak partie górskie są chętnie odwiedzane przez narciarzy i miłośników sportów zimowych a także sybarytów, do miast, a w szczególności do Triestu, napływają rzesze turystów, artystów i pisarzy, a niektórzy z nich pozostają tam na zawsze. Gościem Triestu był James Joyce, Rainer Maria Rilke i wielu innych. W nadmorskiej części Friuli, od Triestu przez Grado po Lignano Sabbiadoro, znajduje się wiele pięknych plaż. Friuli-Wenecja Julijska, to niezwykle bogaty region, a jego mieszkańcy odznaczają się spokojnym charakterem wypływającym z bliskości innych kultur, a także z wielowiekowego panowania austriackiego na tych ziemiach. Czasami z ust niektórych starszych osób pamiętających Habsburgów można jeszcze usłyszeć nostalgiczne: ...za cesarza to było inaczej. Kuchnia regionu opiera się głownie na polencie i mięsach. Produkuje się tu doskonałe wina, jak: czerwone Cabernet i Merlot, Refosco dal Peduncolo Rosso oraz białe Tocai, (nie jest to podróbka węgierskiego wina, rośnie
tu szczep winny zwany tocai), Rebolla Gialla oraz słodkie wino białe – Picolit. • ]( \"http://bezdroza.pl\" )Akwileja * *• Alpy Julijskie • Carnia * *• Cividale • Gemona • Gorycja • Grado * *• Pordenone • Triest • Udine

[

*Włochy Północne. Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu * Prezentowane materiały pochodzą z przewodnika turystycznego po Włoszech opublikowanego nakładem wydawnictwa Bezdroża. ]( \"http://bezdroza.pl\" )

[

Akwileja Jadąc z Udine na południe do Grado, można dotrzeć do położonej prawie nad Adriatykiem Akwilei. Miasto jest bardzo małe, ale posiada jeden z najważniejszych zabytków w historii sztuki: mozaiki wczesnochrześcijańskie. Akwileja była rzymskim obozem wojskowym, a w średniowieczu (do XIV w.) pełniła ważną rolę w życiu handlowym, politycznym i religijnym (jako biskupstwo, a następnie jako metropolia). Średniowiecze uczyniło z miasta ważny ośrodek chrześcijaństwa: tu właśnie
znajdowała się siedziba biskupstwa, z czasem przeniesiona do Wenecji. Dzięki obecności patriarchów zostały wzniesione w IV w. dwie niezwykle ważne bazyliki. Można tu odbyć wycieczkę archeologiczną: rozpoczyna się ona d spaceru via Sacra (ścieżka wzdłuż dawnego portu otwarta od 9.00, zamykana na godzinę przed zachodem słońca) z resztkami rzymskiego portu rzecznego z fragmentami murów i zachowanymi dwiema z pięciu kolumn Pałacu Patriarchów. Na placu przed bazyliką znajduje się ogromna dzwonnica pochodząca z XI w. Dzisiejsza bazylika (czynna w lecie: 8.30–19.00, przerwa tylko w zimie: 12.30–14.30, bilet do krypty 2 EUR), zbudowana w stylu romańskim była przebudowywana w wieku XIV. Wykopaliska na terenie świątyni dowodzą, że pierwotnie znajdowały się tu dwa obiekty z III i IV w. (wcześniejsza, sprzed dekretu legalizującego chrześcijaństwo i ta, która zachowała się do naszych czasów). Mozaiki podłogowe w bazylice są unikatem na skalę światową. Przedstawiają one m.in. portrety dobroczyńców kościoła, elementy
roślinne i zwierzęce będące skutkiem mieszania się symboliki nowego wyznania, jakim było chrześcijaństwo, z symboliką pogańską. Mozaiki przy ołtarzu przedstawiają sceny z życia Jonasza. Na dużej powierzchni nie podzielonej na mniejsze części, przedstawiającej morze, można odnaleźć poszczególne momenty życia proroka. Na uwagę zasługuje misternie oddana fauna morska. W absydzie znajdują się słabo już widoczne freski z XI w. Przed ołtarzem umieszczone są wejścia do krypty Massenzia która, zgodnie z legendą, była więzieniem św. św. Hermagory i Fortunata. Krypta datowana jest na okres wczesnochrześcijański, lecz freski przedstawiające historie z życia dwóch świętych założycieli miejscowej wspólnoty chrześcijan pochodzą z IX w. Freski na temat śmierci Chrystusa przypisywane są Maestrowi della Passione (XII w.). Cripta degli Scavi (Krypta Wykopalisk) przedstawia trzy warstwy mozaiki podłogowej, które wskazują na trzy okresy budowy kościoła: mozaiki willi z czasów cesarza Augusta (wzory geometryczne) oraz z
pierwszych wieków bazyliki (motywy roślinne i zwierzęce). Portyk łączy bazylikę właściwą z chiesa dei Pagani (kościołem Pogan) z IX w. i baptysterium z V w. Z tyłu bazyliki znajduje się cmentarz poległych w czasie I wojny światowej. Na zachód od bazyliki znajdują się odkryte pozostałości podłóg mozaikowych willi rzymskich i oratoriów z pierwszych wieków chrześcijaństwa. Wejście do Muzeum Archeologicznego (otwarte: 9.00–19.00, w niedz. i pon. 9.00–14.00, bilety 4 EUR i 2 EUR) znajduje się przy via Roma (dojdziemy do niej skręcając w lewo z via Giulia). Na parterze znajdują się rzeźby pochodzące z okolicznych wykopalisk, płaskorzeźby i przykłady sztuki nagrobkowej, które są świadectwem dawnej wielkości Akwilei i życia artystycznego miasta jeszcze w czasach rzymskich. Na kolejnych piętrach można podziwiać wyroby złotnicze, przedmioty codziennego użytku z kości słoniowej, ozdoby, naczynia z terakoty oraz szklane wyroby rzymskie powstałe od I w. p.n.e. Okolice W położonej niedaleko miejscowości Monastero (od
nazwy znajdującego się tu niegdyś klasztoru Benedyktynek) znajduje się Museo Paleocristiano (Muzeum Wczesnego Chrześcijaństwa, czynne: 8.30–13.30, wstęp wolny), gdzie można zwiedzać ruiny kościoła wczesnochrześcijańskiego z ciekawymi mozaikami podłogowymi. Muzeum przechowuje również rzymskie płyty nagrobne, rzeźby, napisy nagrobne i. inne cenne zabytki. • ]( \"http://bezdroza.pl\" )Powrót do strony głównej

[

Alpy Julijskie Mieszczą się przy północno-wschodniej granicy Włoch (administracyjny obszar prowincji Udin). Na ich niepowtarzalny krajobraz składa się biel złoży wapnia i zieleń lasów. Od zarania dziejów była to strefa walk, w ciągu wieków rozegrało się tu wiele bitew. Mimo wspaniałych widoków, bogactwa świata roślin i występujących tu wielu gatunków zwierząt region ten nie cieszy się zbyt wielkim zainteresowaniem turystów. Pontebba (568 m n.p.m.) jest handlowym centrum Carni, chętnie odwiedzanym miejscem letniego i zimowego wypoczynku. Miejscowość położona jest 12 km od granicy austriackiej, dzięki czemu stanowi dobrą bazę wypadową na narty również do miejscowości położonych w Austrii. W epoce rzymskiej osada była punktem granicznym na szlaku handlowym prowadzącym na północną stronę Alp. Dzisiejszy wygląd Pontebby to rekonstrukcja
historycznego kształtu miasta, po zniszczeniach z okresu II wojny światowej. Niedaleko dworca kolejowego znajduje się gotycki kościół S. Maria Maggiore z początku XVI w. z dużą dzwonnicą. We wnętrzu znajduje się złocony drewniany ołtarz z 1. poł. XVI w. oraz Madonna, S. Rocco e S. Sebastiano Palmy Młodszego. O 6 km od miasta oddalona jest stacja termalna, Bagni di Lusnizza. Sella Nevea to miejscowość chętnie odwiedzana przez miłośników sportów zimowych położona w pobliżu doliny Rio del Lago, niedaleko granicy z Austrią i Słowenią. Jest również dobrą bazą wypadową do wycieczek pieszych. Do Tarvisio (732 m n.p.m.) można dotrzeć pociągiem lub samochodem (zjazd Tarvisio z autostrady A23). Tarvisio stało się jednym z osławionych miejsc kampanii napoleońskiej. Tutejszy kościół parafialny św. Piotra i Pawła pochodzi z XV w. Na fasadzie świątyni zachował się gotycki portyk i fresk przedstawiający św. Krzysztofa. We wnętrzu znajdują się statuy oraz freski XVI-wiecznych artystów oraz obrazy z XVIII w. Nieopodal, w
kierunku granicy ze Słowenią, położone są dwa jeziora zwane Fusine. Pierwsze z nich położone jest na wysokości 924 m n.p.m. Z Tarvisio można wyciągiem dojechać do sanktuarium na górze Lussari (1790 m n.p.m.), które powstało w 2. poł. XIV w. i już w średniowieczu było najważniejszym w regionie celem pielgrzymek. Położone w dolinie rzeki Tagliamento Venzone jest od zarania dziejów osadą o charakterze rolniczym. Miejscowość została całkowicie zniszczona w wyniku trzęsienia ziemi w 1976 r., a następnie odbudowana. Miasto powstało w średniowieczu, na skrzyżowaniu szlaków komunikacyjnych z krajami na północ od Alp, a największy jego rozkwit przypadł na XIII–XIV w. Do dziś można tam oglądać odbudowane średniowieczne mury miejskie, jedną z czternastu wież oraz gotycką katedrę. • ]( \"http://bezdroza.pl\" )Powrót do strony głównej

[

Carnia Karnia to obszar geograficzny na północny wschód od Udine (33 km) w stronę przejścia granicznego w Tarvisio (zjazd Carnia z autostrady do Tarvisio). Nazwa obszaru pochodzi od celtyckiego plemienia Galów karnijskch. Pierwsze świadectwa obecności człowieka na tym terenie pochodzą z epoki kamienia łupanego. Karnia leżała na szlaku handlowym Etrusków, a zamieszkiwały ją plemiona celtyckie (od nich pochodzi nazwa regionu), później była obozem rzymskim, a na początku naszej ery znajdowała się pod władzą Longobardów. Nie brak tu również śladów epoki średniowiecza. Legenda głosi, że lasy Karni zamieszkiwane były przez krasnale, które określano mianem sbilf. Arta Terme (422 m n.p.m.) to znane już w czasach rzymskich centrum kuracji termalnych. Dzisiaj oferuje miejsca dla kuracjuszy i nie tylko: jest to doskonałe miejsce do wypoczynku,
pieszych wypraw górskich, jazdy na nartach (Zoncolan, 15 min od Arta Terme). Atrakcyjne miejscowości w bliskim sąsiedztwie to Palauro (690 m n.p.m.) i Zuglio (402 m n.p.m.). W Zuglio znajdują się ruiny rzymskie: forum, termy i in. Forni Avoltri (900 m n.p.m.) wraz z Prato Carnico (663 m n.p.m.) i Riglato (800 m n.p.m.) to najwyżej położone miejscowości Karni. Jest to bardzo dobra baza wypadowa do pieszych wycieczek górskich. Kto wybierze się na górę Avanza, może obejrzeć dawne kopalnie srebra, żelaza i miedzi. Atrakcją są liczne źródła z pitną wodą oligomineralną. Forni di Sopra i Forni di Sotto to przepiękne miejscowości we wschodniej części Karni położone blisko wschodnich szczytów Dolomitów. Forni di Sopra to dobre miejsce dla narciarzy (również narciarstwo alpejskie). Miejscowości te nastawione są przede wszystkim na turystykę rodzinną. W pobliżu miejscowości Paluzza (610 m n.p.m.) przebiega droga łącząca Włochy z terenem Austrii; szlak ten istniał już w czasach Cesarstwa Rzymskiego. Paluzza jest zimową
stolicą Friuli w biegach narciarskich. Nad Paluzzą góruje średniowieczna Torre Moscarda (wieża Moscarda), a na szczytach wokół miejscowości Timau można zwiedzić okopy z czasów I wojny światowej. Ravascletto (958 m n.p.m.) i niżej położone: Comeglians, Ovaro i Sutrio to miejsca na wakacje dla wymagających. U stóp góry Zoncolan (centrum narciarstwa) można znaleźć świetną bazę dla narciarzy na każdym poziomie zaawansowania, również usługi hotelowe są na bardzo wysokim poziomie. Sutrio to miejscowość, która posiada długą tradycję wytwarzania przedmiotów z drewna. Można tu kupić piękne drewniane pamiątki (a nawet meble). Jednym z najwyżej położonych włoskich miasteczek Friuli jest Sauris (110–1400 m n.p.m.), gdzie przez wieki izolacji wykształciła się specyficzna kultura i język. Germańskie plemię zamieszkujące Sauris przybyło tu w XIII w., stąd niemiecka nazwa miejscowości w dialekcie lokalnym – Zahre oraz charakterystyczna architektura i miejscowe tradycje. Sauris z prowadzonymi przez rodziny małymi
pensjonatami, z niewielkimi wyciągami narciarskimi i łagodnymi zboczami oraz z charakterystyczną kuchnią może być ucieczką od szybkiego tempa życia. Sercem Karni jest Tolmezzo (323 m n.p.m.), które oferuje przybyszom infrastrukturę narciarską, spacery górskie, muzea etnograficzne i dobrą kuchnię. Na głównym placu miejskim, piazza XX Settembre, znajduje się XVIII-wieczna katedra, która przechowuje rzeźby z XVI w. Niedaleko, w Illegio mieści się sprawny młyn z XVII w. (Mulin dal Flec). W Col di Zuca można obejrzeć resztki kościoła wczesnochrześcijańskiego i mozaiki podłogowe. Warto dodać, że przez Tolmezzo przebiega starożytna via Iulia Augusta. • ]( \"http://bezdroza.pl\" )Powrót do strony głównej

[

Cividale Zgodnie z tradycją miasto zostało założone w 50 r. p.n.e. przez Cezara. W ciągu wieków było pod panowaniem rzymskim, longobardzkim, Franków i Republiki Wenecji. Cenne znaleziska znajdują się w Muzeum Archeologicznym (w zimie 9.00–14.00; w lecie 9.00–19.00, w poniedziałki 9.00–14.00, bilety 2 EUR). Muzeum posiada jedno z największych zbiorów dotyczących Longobardów w całych Włoszech (znajdują się tu przedmioty codziennego użytku, ozdoby, broń, sarkofagi). Tutejsza katedra pochodzi z XV–XVI w. i przechowuje dwa płótna Palmy Młodszego oraz srebrną nastawę ołtarza Pelegryna II (jak i piękne, zabytkowe organy produkcji weneckiej). Ponadto, w połączonym z katedrą muzeum mieści się chrzcielnica Kaliksta i starożytny ołtarz ofiarny Ratchisa z VIII w. Obok katedry znajduje się barokowa dzwonnica. Śledząc drogę rozpoczynającą się od
schodków z tyłu katedry, można dotrzeć do Casa Artigiana Medievale, najstarszego zachowanego w mieście domu (XIII w.) i dalej przez Porta Romana, Porta Patriarchale (historyczne bramy miejskie) w prawo, aż do piazza S. Biagio (plac św. Błażeja). Stąd już tylko parę kroków wzdłuż zbocza nad rzeką Natisone i dochodzimy do najciekawszego zabytku w mieście: Tempietto Longobardo (czynne w lecie:. 9.30–12.30 i 15.00–18.30; w zimie: 9.30–12.30, 15–17, bilety 2 EUR i 1 EUR), pochodząca z wczesnego średniowiecza świątynia chrześcijańska z freskami z VIII w. Niedaleko, przy ulicy odchodzącej od via Monastero Maggiore znajduje się Ipogeo Celtico (podziemnego hypogeum – pomieszczenia, które w starożytności pełniło funkcję grobowca lub miejsca kultu). Klucz do niego można dostać w barze przy skrzyżowaniu ulic nieopodal mostu. Idąc dalej via Monastero Maggiore, za rogiem, znajdziemy legendarny diabli most, Ponte del Diavolo, zbudowany ponoć przez architekta, który w zamian za pomoc przy wzniesieniu konstrukcji zaprzedał
duszę diabłu. • ]( \"http://bezdroza.pl\" )Powrót do strony głównej

[

Gemona Gemona jest miasteczkiem położonym na północ od Udine, a na południa od Carnii. Pierwsze ślady ludzkiej obecności na tych terenach pochodzą z XII–XIII w p.n.e. Miasto posiada (a raczej posiadało, ponieważ zostało doszczętnie zburzone podczas trzęsienia ziemi w 1976) ślady panowania Rzymian i Longobardów. Warto tam zobaczyć zamek oraz romańsko-gotycką katedrę S. Maria Assunta (pierwotnie z XIV w., jej wnętrze kryje dzieła sztuki malarskiej i złotniczej, m.in. statuę św. Krzysztofa) połączoną z renesansowym pałacem miejskim rzędem podcieni biegnących wzdłuż via Bini. Inne zabytki, które mogą wzbudzić zainteresowanie to kościół San Rocco, sanktuarium św. Antoniego Padewskiego i leżący poza murami kościół św. Agnieszki. Szczególnie polecamy spacer romantycznymi uliczkami Gemony. • ]( \"http://bezdroza.pl\" )Powrót do strony
głównej

[

Gorycja U stóp wzgórza del Castello leży Gorycja, miasto podzielone między dwa państwa: Włochy i Słowenię. Jeszcze na początku XX w. było kością niezgody i miejscem krwawych zatargów, a zarazem obszarem mieszania się kultur. Gorycja sprawia wrażenie miasta-ogrodu (taki kształt miasto uzyskało w XIX w.). Centrum miasta to piazza della Vittoria, gdzie znajduje się barokowy kościół S. Ignazio i XVIII-wieczna fontanna Neptuna. Katedra pochodzi z XIV w., co widoczne jest już tylko w absydzie, ponieważ kościół w ciągu wieków był wiele razy przebudowywany. XVII-wieczna brama prowadzi do Borgo Castello (Osada Zamkowa), gdzie można podziwiać domy w stylu weneckim. Pod numerem 15 znajduje się Museo di Storia e Arte, które przechowuje zbiory głównie folklorystyczne i archeologiczne. Zamek wraz z pierścieniem muru powstał w XII w. i aż do XVIII w.
był poszerzany i przebudowywany. Wygląd wnętrza pochodzi z XVI i XVII w. Z murów zamku rozpościera się widok na dawne pola bitewne: Isonzo i Carso. Przy piazza De Amicis nr 2 mają siedzibę Musei Provinciali, na które składają się: Muzeum Wojny i Pinakoteka. Warto wiedzieć, że zwiedzając Gorycję, można przejechać na stronę słoweńską do Novej Goricy. Oprócz atrakcji turystycznych miasto słynie z dużej liczby kasyn. Benzyna jest tu o wiele tańsza, niż we Friuli, gdzie ceny należą do najwyższych we Włoszech. • ]( \"http://bezdroza.pl\" )Powrót do strony głównej

[

Grado Grado jest jednym z miast rozciągających się na wyspie niedaleko Monfalcone i Triestu. Centrum miasta posiada liczne ślady wpływów sztuki weneckiej. Bazylika św. Eufemii (otwarta przez cały dzień) przy piazza dei Patrirarchi pochodzi z VI w. i zachowała do dziś polichoromowane mozaiki podłogowe z V w. oraz, wieńczącą w lewej nawie ambonę z XI w. Prezbiterium pochodzi z VI w., a nastawa ołtarza z XIV w. Po lewej stronie znajduje się baptysterium (V w.). Niedaleko mieści się też mały kościół S. Maria delle Grazie. Budowla pochodzi z VI w., a wnętrze zostało przyozdobione w XVII w. W Grado przy piazza della Vittoria (plac Zwycięstwa) zobaczymy jeszcze bazylikę wczesnochrześcijańską. • ]( \"http://bezdroza.pl\" )Powrót do strony głównej

[

Pordenone Niegdyś był to ważny port nad rzeką Noncello, o czym przypomina herb miejski. Dzisiaj Pordenone jest miastem przemysłowym, którego atrakcje turystyczne umiejscowione są przy głównej ulicy miejskiej: corso Vittorio Emmanuele. Znajdują się tu budynki mieszkalne pochodzące z XIII–XVIII w. Godne uwagi są Castello dei Conti di Ragogna z XIII w. (wizyta po wcześniejszym umówieniu się w godzinach południowych) i gotycki Palazzo Comunale z XIII w. z wieżą zegarową z okresu renesansu. Znajdują się tu także muzea zawierające dzieła artystów weneckich oraz ze znaleziskami archeologicznymi z okolicy. Warto zobaczyć Museo Civico d’arte w Palazzo Riccheri. Główną atrakcją miasta jest katedra, jak mówią mieszkańcy, najpiękniejszy i zarazem najbrzydszy zabytek miejski. Pochodzi ona z końca XIV w. i można w nim podziwiać malowidła Il Pordenone
(Giovanni Antonio de Sacchis) i romańską wieżę. Niedaleko, w stronę Gemony (do Codroipo i następnie drogą nr 463), znajduje się San Daniele – miejscowość, której nazwa jest synonimem marek najbardziej znanych włoskich szynek. Spacer po centrum historycznym zaostrza apetyt, który można zaspokoić w jednym z barów zamawiając talerz szynek, i serów oraz kieliszek czerwonego wina. W katedrze (bogata fasada z XVIII w.) znajduje się baptysterium z XVI w. oraz skarbiec z dziełami sztuki złotniczej. W pałacu miejskim z XV w. mieści się biblioteka, która przechowuje drogocenne manuskrypty średniowieczne, m.in. wydanie Boskiej komedii z końca XIV w. Przy via San Sebastiano znajduje się muzeum archeologiczne (Museo del Territorio). Wizyty w obu muzeach odbywają się na zamówienie. Były budynek kościoła S. Antonio Abate (via Garibladi) kryje renesansowe freski z końca XV w. autorstwa Pellegrina da San Daniele. Okolice Passariano to położona między Udine i Pordenone wioska, w której znajduje się jedna z
najpiękniejszych willi w całym regionie – Villa Manin. W XVI w. Ludovico Manin, ostatni doża wenecki przekształcił letni dom we wspaniałą rezydencję, gdzie dziś klasycyzm przeplata się z XVIII-wiecznym przepychem. Został tu wstępnie podpisany przez Napoleona pokój potwierdzony następnie pod Campoformio (1797). Zwiedzającym udostępnione są wnętrza willi wspaniale zdobione freskami oraz niezwykły i ogromny park zwany „delicją”. • ]( \"http://bezdroza.pl\" )Powrót do strony głównej

[

Triest Triest jest stolicą regionu Friuli-Wenecja Julijska, leży nad Zatoką Triesteńską, na wzgórzach Carso. Jest ważnym portem i ośrodkiem handlowym, ale nade wszystko jednak – specyficznym centrum kulturalnym, miejscem, w którym mieszają się różne narodowości, języki i tradycje. Założona na miejscu wcześniejszej osady rzymska kolonia Tergeste wraz z końcem Cesarstwa Zachodniorzymskiego znalazła się pod panowaniem bizantyjskim, a następnie frankijskim. Od XI wieku Triest stał się wolnym miastem, długo rywalizował z Wenecją, aż wreszcie w XV w. znalazł się pod panowaniem Habsburgów. Został włączony do Włoch dopiero w 1918 r. Długie panowanie austriackie zostawiło trwałe ślady w charakterze miasta i jego mieszkańców, podobnie zresztą jak wpływy słoweńskie czy też fakt, że był to najważniejszy port Adriatyku. Wszystko to sprawia, że Triest
do dziś pozostaje miejscem o nadzwyczaj kosmopolitycznym charakterze. Najpiękniejsze zabytki Triestu wznoszą się niewątpliwie na wzgórzu San Giusto w centrum miasta. Przy piazza della Cattedrale, w czasach rzymskich stanowiącym forum, znajdują się dziś pozostałości wybudowanej wtedy bazyliki; obok nich wznosi się Cattedrale di San Giusto, a tuż za nią zamek. Katedra powstała w XIV w. z połączenia dwóch romańskich bazylik, San Giusto i Santa Maria Assunta. Charakteryzuje się niesymetryczną fasadą z ogromną gotycką rozetą i trzema portalami. Z tego samego okresu pochodzi przylegająca do lewej ściany kościoła dzwonnica, w której mury włączone zostały fragmenty portyku rzymskiej świątyni. Wnętrze katedry podzielone jest na pięć naw o różnej szerokości. Nad jedną z bocznych naw z prawej strony umieszczona jest kopuła. W absydzie San Giusto znajdują się freski przedstawiające Żywot św. Justyna oraz XIII-wieczna mozaika, natomiast w drugiej absydzie, pozostałej z kościoła Santa Maria Assunta – mozaika z XII w. Z
lewej nawy przechodzi się do skarbca oraz do baptysterium San Giovanni, przebudowanego w XIV w., gdzie znajduje się ośmiokątna misa chrzcielna z IX w. Na prawo od San Giusto wznosi się gotycki kościółek San Michele del Carnale. Okolice W oddalonym od Triestu o 8 km Grignano, nad brzegiem morza wznosi się XIX-wieczny zamek Miramare, wybudowany jako siedziba Maksymiliana Habsburga, obecnie mieszczący muzeum. W pięknie urządzonych wnętrzach podziwiać można m.in. dzieła Tintoretta, Van Dycka i Rembrandta. Wokół znajduje się obszerny park. 21 km od Triestu, na skalistym wybrzeżu położone jest Duino, nad którym góruje zamek Castello Nuovo, przebudowywany wielokrotnie w różnych epokach. Dojazd z Triestu autobusami linii 44 i 51 (APT). Muggia to oddalone od Triestu o 12 km miasteczko położone na południowym krańcu Zatoki Triesteńskiej. Skupione wokół niewielkiego portu (Mandracchio), nad którym wznosi się zamek. Szczególnie interesujące są tu XIII-wieczna katedra z fasadą w stylu gotyku weneckiego, gotycki
kościół San Francesco oraz romańska basilica dell’Assunta. Dojazd z Triestu: autobusami linii 20. • ]( \"http://bezdroza.pl\" )Powrót do strony głównej

[

Udine Liczące niespełna 100 tysięcy mieszkańców Udine jest stolicą prowincji i jednym z dwóch największych miast regionu Friuli – Wenecja Julijska. Stanowi także istotny węzeł komunikacyjny z Austrią i Słowenią. Położone jest na rozległej równinie, ciągnącej się od podnóży Alp aż do Adriatyku. Nad miastem dominuje zamek wzniesiony na niewysokim morenowym wzgórzu, z którego jednak rozciąga się rozległy widok na okolicę. O mieście wzmiankowano po raz pierwszy w 983 r., ale prawdziwy rozkwit rozpoczął się dopiero w XIII wieku, kiedy to Udine zostało siedzibą patriarchów Akwilei. Z miastem wiąże się zwłaszcza postać patriarchy Bertranda. Konkurencja z rosnącą w siłę Wenecją doprowadziła jednak w 1420 r. do wcielenia miasta wraz z całym regionem do Najjaśniejszej Republiki. Panowanie weneckie zakończył dopiero traktat z Campoformio
przekazujący Udine pod władzę francuską. Był to jednak tylko krótki epizod, po którym miasto przypadło imperium austriackiemu. Wreszcie w 1866 r. wcielone zostało do utworzonego pięć lat wcześniej Królestwa Włoch. • ]( \"http://bezdroza.pl\" )Powrót do strony głównej

_ Źródło: Bezdroża _