Klasztor Vlacherna, Korfu, Grecja

Miejscowi nazywają ją Kerkyra (Kerkira) od imienia greckiej nimfy Korkyry, porwanej przez Posejdona. Jednak toponim wywodzi się od słowa "Koryfo" oznaczającego "Dwa Wzgórza", bo taki krajobraz ujrzeli pierwsi osadnicy. Obecnie wyspę zamieszkuje na stałe ok. 110 tys. osób, z czego ponad jedna trzecia żyje w leżącej pośrodku wschodniego wybrzeża stolicy całego regionu, tj. Korfu. Jednym z centralnych punktów miasta jest deptak Liston. W tutejszych restauracjach i barach gromadzą się zarówno turyści, jak i mieszkańcy. Zastawione kawiarnianymi stolikami arkady nie zawsze były dostępne dla wszystkich. W czasie okupacji weneckiej mogli pod nimi spacerować jedynie arystokraci znajdujący się na liście uprawnionych, stąd nazwa miejsca - wyjaśnia Anna Witkowska, przewodniczka i malarka mieszkająca na Korfu od 30 lat. Stąd udajemy się do Kanoni - słynnego punktu widokowego nieopodal stolicy, z którego rozciąga się malownicza panorama z białym klasztorem Vlacherna oraz _ Wyspą Mysią _
(Pontikonissi). Z niego już blisko do Mon Repos, willi zbudowanej w latach 1828-1831 dla Fredericka Adama (1781-1853), brytyjskiego generała pełniącego tu funkcję lorda wysokiego komisarza. Posiadłość stanowi popularny cel spacerów ze względu na otaczający ją park z bujną roślinnością. Na całej Korfu zresztą jej nie brakuje. Z tego powodu zyskała sobie miano "Zielonej Wyspy".