Świątynia indonezyjskich buddystów
Świątynia została wybudowana podczas panowania zhinduizowanej dynastii Sejlandra w VIII i IX wieku. W roku 1006 n.e. ludność zamieszkująca okolice Borobudur porzuciła to miejsce, uciekając przed trzęsieniem ziemi i wybuchem jednego z pobliskich wulkanów. Rejon ten pozostał opuszczony do roku 1814, w którym ponownie odkryto to miejsce.