Szeklerszczyzna, Rumunia
Począwszy od Béli III, królowie węgierscy osadzali Szeklerów na południowo-wschodniej rubieży królestwa. Ich zadaniem, prócz kolonizacji, była obrona granic. Dalej, za Karpatami, żyli bowiem "dzicy" Pieczyngowie i Kumani, zawsze skorzy do uszczuplenia terytorium młodej monarchii. Zajmowali początkowo południową część Siedmiogrodu, ze względu jednak na coraz liczniej napływających tam Sasów, około roku 1224, na polecenie króla, przenieśli się do południowo-wschodniej części regionu - nazywanej odtąd Szeklerszczyzną, gdzie do dziś zamieszkują najliczniej (w 1266 roku część z nich, tak zwani Złoci Szeklerzy, osiedliła się także na wyniszczonej najazdem mongolskim terenach pomiędzy Arieşem i Maruszą, stanowiących do dziś "szeklerską wyspę" w Górach Zachodniorumuńskich).
