Semigalia. Południowa Łotwa. Atrakcje. Co warto zobaczyć
Najlepszym czasem na odwiedzenie tego regionu są późna wiosna i lato. Perełki architektury ukryte wśród lasów, jasnozłotych pól i cudownych, kolorowych ogrodów, prezentują się wówczas najlepiej. Semigalia to Południowa Łotwa. Jakie atrakcje kryje ten region?
[
Południowa Łotwa, zwana Semigalią, przez wieki stanowiła część Księstwa Kurlandii. Po trzecim rozbiorze Rzeczpospolitej w 1795 r. całe Inflanty, wraz z omawianym regionem, przeszły w ręce imperium rosyjskiego. W czasie I i II wojny światowej z kilkudziesięciu wspaniałych tutejszych majątków ocalało niewiele. * Władze radzieckie również nie kwapiły się, by restaurować zabytki Semigalii, toteż powoli popadały one w ruinę. Ożywienie przyniosły lata 70., kiedy rozpoczęto odbudowę oraz konserwację ruin średniowiecznych zamków krzyżackich, barokowych pałaców i kościołów. Dzięki temu wspaniałości te cieszą dziś oko i jednocześnie przypominają o czasach prosperity tego regionu. Semigalia to region ciekawy, zwłaszcza pod względem architektonicznym. Niestety, brak wyspecjalizowanej oferty turystycznej sprawia, że nie ma dobrych warunków, by
przyjechać do niewielkich miasteczek na kilka dni. Szczęśliwie jednak bliskość głównych miast-baz wypadowych: Rygi, Jelgavy oraz Daugavpils pozwala na jednodniowe wycieczki wybranym szlakiem semigalskim – co w zupełności wystarczy, by poznać bogactwa tej krainy. Najlepszym czasem na odwiedzenie tego regionu są późna wiosna i lato. Perełki architektury ukryte wśród lasów, jasnozłotych pól i cudownych, kolorowych ogrodów, prezentują się wówczas najlepiej. Najważniejsze miasta regionu to: Bauska, Dobele oraz Jelgava. Warto również zwiedzić maleńkie Koknese. Znajdują się tu ruiny XIII-wiecznego zamku. * ]( \"http://bezdroza.pl\" )Dobele Jelgava
[
Litwa, Łotwa, Estonia. Bałtycki łańcuch Prezentowane materiały pochodzą z przewodnika turystycznego po Litwie, Łotwie i Estonii opublikowanego nakładem wydawnictwa Bezdroża. ]( \"http://bezdroza.pl\" )
[
Dobele Atrakcją tego miasteczka, oddalonego 30 km na zachód od Jelgavy, są ruiny zamku krzyżackiego, wzniesionego na wzgórzu, u stóp którego płynie spokojna rzeka Berze. Zamek zbudowali rycerze Zakonu Inflanckiego w 1335 r. Od początku swego istnienia zamek pełnił rolę najpotężniejszej warowni obronnej Semigalii. Do dziś zachowały się fragmenty ścian i murów. 19 km na południe od Dobele otwiera swoje podwoje Tervete – Park Krajobrazów Leśnych. Założony
w 1958 r., zajmuje powierzchnię 1260 ha. Główną atrakcją są leśne szlaki wiodące pośród sosnowych lasów, starych dębów, przez dziesiątki drewnianych kładek przerzuconych nad krętymi potoczkami. Przecierając szlaki przyrody z pewnością trafimy na maleńką... wioskę krasnoludków. Mieści się tutaj „Spridisi” – Muzeum Anny Brigadere (1861–1933), łotewskiej pisarki, autorki baśni dla dzieci oraz opowiastek filozoficznych i poezji. Siedzibą muzeum jest drewniany domek, w którym niegdyś mieszkała pisarka. W wiosce nie brakuje też rzeźb bajkowych postaci. ]( \"http://bezdroza.pl\" )Powrót do strony głównej
[
Jelgava Leżąca na brzegach rzeki Lielupe Jelgava jest czwartym pod względem wielkości miastem na Łotwie. Największą dumą mieszkańców jest szkoła średnia, do której uczęszczali aż trzej łotewscy prezydenci – Karlis Ulmanis, Janis Cakste oraz Alberts Kviesis. Zaszczytna rola kształcenia przywódców narodu niewiele jednak zmienia w tutejszej atmosferze. Jelgava nie należy do miejsc szczególnie ciekawych, niemniej może okazać się niezłą bazą wypadową przez wzgląd na kilka pensjonatów i hotel. Blisko stąd również do Rygi (40 km na północ). Historia miasta Pierwsze wzmianki o mieście pochodzą z 1264 r., kiedy rozpoczęto budowę drewnianego zamku, usytuowanego na wyspie między rzeką Lielupe a jej dopływem, Dryksną. Od 1561 do 1795 r. Jelgava, figurująca pod niemiecką nazwą Mittau, była stolicą Księstwa Kurlandii. Ponieważ miasto aż do I wojny
światowej zamieszkiwała spora mniejszość niemiecka, zwykło się uważać, że kolebką niemieckiej kultury na Łotwie jest właśnie Jelgava. W latach panowania księcia Birona (1737–69) na miejscu drewnianej twierdzy wzniesiono kamienną, tym razem jednak już pod berłem imperium rosyjskiego. Jelgava rozrastała się wyłącznie dzięki przemysłowi i manufakturom, co w XVIII w. zaowocowało uznaniem jej za centrum drukarskie na Łotwie. W czasie II wojny światowej miasto straciło ponad dwie trzecie wszystkich mieszkańców, zbombardowano 90% zabudowań. Władza radziecka wypełniła swój plan zagospodarowania przestrzennego szarą bryłą blokowisk. Na szczęście ani bomby, ani dłuta radzieckich architektów nie oszpeciły pałacu Jelgava oraz Akademii Petrina. ]( \"http://bezdroza.pl\" )Powrót do strony głównej _ Źródło: Bezdroża _