Wstydliwy problem gdańskiej atrakcji. Teatr Szekspirowski jak tężnia solankowa

Budynek teatru od początku wzbudzał kontrowersje. Wielu znawców architektury zachwycało się projektem, ale nie brakowało też innych głosów. Niektórzy porównują go do… krematorium. Rzeczniczka teatru przyznaje, że ciemna bryła może być niepokojąca.

- Nasz budynek dostał już kilka ciekawych określeń. To jak mieszkańcy radzą sobie z tą niepokojącą, trochę nieprzystępną, ciemną bryłą, bardzo nas cieszy. To ma ich pobudzać do kreatywności. To jest w końcu teatr, który ma grać w różny sposób. Nazywa się go krematorium, więzieniem, twierdzą. Niektóre nazwy są trudne – mówi Magdalena Hajdysz, rzecznik prasowy Teatru Szekspirowskiego. - Ze względu na wysolenia na ścianach budynku słyszeliśmy kilka wdzięcznych porównań – np. do tężni solnej, co nas szczerze bawi.

Winna reakcja chemiczna

Plamy szpecące budynek teatru pojawiają się na przełomie pór roku – najczęściej jesienią i między zimą a wiosną, gdy jest zimno i panuje duża wilgotność. - Wygląda to jakby teatr był brudny, albo opuszczony. W ogóle nie zachęca do wejścia - mówi Marta Kowal, turystka z Wrocławia. Mieszkańcy Trójmiasta są podobnego zdania. Na pytanie o wygląd budynku tylko machają ręką. - Szkoda słów - mówi jeden z przechodniów.

Władze obiektu walczą z problemem i są po konsultacjach z wieloma ekspertami. Okazuje się, że jest to naturalna reakcja chemiczna, wywołana przez deszcz i wilgoć.

- Wiemy, że na pojawianie się wykwitów ma wpływ przede wszystkim wilgoć – mówi Magdalena Hajdysz, rzecznik prasowy Teatru Szekspirowskiego. – Budynek zbudowany jest z cegły wykonanej na kształt tej używanej w średniowieczu. Nie jest to cegła klinkierowa, tylko wykonana z materiału łatwo przepuszczalnego. Wypłukują się z niej sole mineralne, stąd te białe ślady, nazywane potocznie wysoleniami. Wykonawca cegły potwierdza, że tak ten materiał się zachowuje, jeśli jest długo wystawiony na wilgoć – dodaje.

Producent zapewnił, że ten proces może potrwać maksymalnie do 6 lat. Udowadniają to badania, które wykonano w różnych lokalizacjach, w których ta sama cegła została użyta, również do pokrycia takich dużych powierzchni jak Teatr Szekspirowski.

- Mamy nadzieję poradzić sobie z tym problem wcześniej, nie chcemy czekać kilka lat, aż zniknie on sam. Skontaktowaliśmy się z chemikami, którzy pobrali próbki nalotu z różnych miejsc muru. Czekamy na precyzyjną ekspertyzę i liczymy, że dzięki nim uda się określić, czy jest związek chemiczny, który nie będzie ingerował w cegłę, nie zmieni jej struktury czy koloru, a jest w stanie ten proces zatrzymać. Liczymy, że wówczas uda się spryskać mury środkiem, który zneutralizuje te chemiczne procesy – mówi rzeczniczka.

Na wyniki ekspertyz trzeba poczekać miesiąc. Prawdopodobnie problem jest jednak bardziej złożony. – Architekci, którzy u nas często goszczą, zwracają uwagę, że wysolenia są częstym problemem na Pomorzu. Występują także na czerwonej cegle, nawet na starych murach. Mamy po prostu bardzo dużo soli w powietrzu. Jest to specyfika lokalizacji nad morzem – wyjaśnia Hajdysz.

Eksperci stwierdzili, że zacieki mogą być także zasługą kwaśnych deszczów, które mogą wejść w reakcję np. z zaprawą. - Sporo osób się z tego podśmiewuje, bo swego czasu wiele zrzucało się na kwaśne deszcze. Problem rzeczywiście występuje, ale u nas jest widoczny głównie na schodach, pokrytych ceglaną kostką brukową – mówi rzeczniczka.

Przez pierwsze dwa lata za oczyszczanie budynku odpowiadał generalny wykonawca. Obecnie, po zakończeniu okresu gwarancji, jest to po stronie pracowników teatru. Wysolenia, które nie wyglądają zbyt estetycznie, nie są trudne do usunięcia - wystarczy woda pod ciśnieniem. - Nie jest to kosztowne, ale bardzo pracochłonne. Często pomaga nam deszcz. Codziennie przyglądamy się murom i jesteśmy czujni. Sprawdzamy, czy wymaga to naszej reakcji czy natura poradzi sobie sama – wyjaśnia Hajdysz.

O teatrze

Na Teatr Szekspirowski Gdańsk czekał od lat. To, że miał on powstać właśnie w tym mieście, ma historyczne uzasadnienie - w XVI wieku angielscy aktorzy po zakończeniu sezonu teatralnego w Londynie przyjeżdżali do Gdańska, gdzie prezentowali najsłynniejsze sztuki.

Ostatecznie został otwarty w 2014 r. mogąc poszczycić się nowinką na skalę światową - jedynym w swoim rodzaju otwieranym dachem. Patronat nad instytucją objął książę Walii Karol, a książęca para Kate i William odwiedzili obiekt podczas zeszłorocznej wizyty w Gdańsku.

Na scenie teatru odbywają się spektakle, koncerty i zajęcia dla rodzin z dziećmi. Sam budynek można zwiedzać z przewodnikiem.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl