Białe noce. W Polsce też występują

Może nie w formie "klasycznej", ale jednak. Książki bez lampki w ich trakcie nie poczytamy, lecz słońce nie zachodzi "do końca". W Polsce od początku czerwca do połowy lipca trwają białe noce. Nie występuje astronomiczna noc. Oznacza to, że tarcza słoneczna chowa się za horyzontem bardzo płytko, nieba nie spowijają więc egipskie ciemności, lecz rozproszone światło. Gdy spojrzymy w górę, ujrzymy szarawą płaszczyznę, na której ledwo widać gwiazdy. Linia horyzontu jest rozświetlona, często ma tony pomarańczowe, jakby kula słońca dopiero się za nim schowała. Jakby ciągle trwał wczesny wieczór.

Najlepiej fenomen ten widać na północy kraju, nad Bałtykiem. Tam mamy do czynienia z "białymi nocami żeglarskimi" - słońce chowa się jeszcze płycej za horyzontem. Zatem wszyscy, którzy są obecnie na Helu, w Sopocie, Ustce, Mielnie czy Międzyzdrojach, zamiast przesypiać niesamowite zjawisko astronomiczne, powinni tłumnie obsiadać plaże i podziwiać fascynujący spektakl na niebie. Bo naprawdę nie trzeba wydawać fury pieniędzy, lecieć do Norwegii czy Islandii, żeby doświadczyć dnia, który się nie kończy.

Oczywiście w Polsce fenomen nie ma takiego "rozmachu", jak na dalekiej Północy, na przykład w okolicach norweskiego Tromsø lub Narviku, gdzie latem słońce nie zachodzi w ogóle. Najbardziej spektakularnych białych nocy można doświadczyć w strefach podbiegunowych, na dużych szerokościach geograficznych (powyżej 57° N lub S), jednak nie ma wyraźnej granicy strefy, w której zjawisko białych nocy jest obserwowane. I tak naprawdę w większej części Polski (dotyczy to i Poznania, i Warszawy, i Wrocławia)
w okolicach przesilenia letniego na niebie nie zapadają całkowite ciemności. Bowiem zgodnie z definicją, aby nastała noc astronomiczna, słońce musi zejść 18° poniżej linii horyzontu. Na terenie naszego kraju nie schodzi.