Moskwa. Kreml, matrioszki i Arbat

Niektórzy nazywają ją molochem o nieludzkiej twarzy, narzekają na ogromne odległości i szerokości prospektów; inni kochają jej wielokulturowość, barwność i rozmach. Na pewno jednak rosyjska stolica jest miastem, które nikogo nie pozostawia obojętnym.

Niektórzy nazywają ją molochem o nieludzkiej twarzy, narzekają na ogromne odległości i szerokości prospektów sprawiające, że przejście przez ulicę staje się wyczynem na miarę biegu sprinterskiego; inni kochają jej wielokulturowość, barwność i rozmach. Na pewno jednak rosyjska stolica jest miastem, które nikogo nie pozostawia obojętnym.

Moskwa jest na swój sposób „prostsza” niż np. druga stolica Rosji – dystyngowany Petersburg. Widać to nawet w sposobie mówienia, języku, jaki usłyszymy w obu miastach.

Istnieje drugie oblicze Moskwy – bieda. Nie widać jej jednak na co dzień. W zaułkach można spotkać starszych ludzi zbierających puste butelki i złom, na dworcach i wysypiskach koczują biezprizorni – bezdomne dzieci, które zazwyczaj są sierotami i żyją na ulicy lub takie, które uciekły z domów od często pijących rodziców. Władze od wielu lat próbują rozwiązać ten problem, jednak na razie na próbach się kończy.

Matrioszka – najbardziej znana z rosyjskich zabawek. W Muzeum Zabawki można obejrzeć losy jej powstania a także zobaczyć inne zabawki: ludowe, dworskie, przemysłowe, z Rosji i innych zakątków świata.

Moskwa to państwo w państwie. Tak jest zresztą od zawsze, odkąd stała się głównym miastem Rosji. To tu koncentrują się największe inwestycje, tu mają swoje siedziby filie zagranicznych firm, Moskwa jest główną arterią polityczną i kulturalną w Rosji.

Cerkiew Wasilija Błogosławionego. To chyba najpiękniejszy obiekt w mieście. Legenda głosi, że jego urodę doceniał już car Iwan Groźny, który kazał oślepić architekta, aby ten nie zbudował już więcej czegoś tak pięknego.

Plac Czerwony jest jak Rosja – ogromna przestrzeń, wspaniałe budynki z czerwonej cegły i niezwykłe wrażenie, jakie ogarnia po wejściu na to miejsce. Jest to jedno z niewielu miejsc na świecie, o którym jest głośno, które się ogląda w mediach i które, gdy się zobaczy na żywo, zapiera dech...

Kreml to najbogatszy i najlepiej zachowany skarbiec imponującej rosyjskiej kultury. Kreml to nazwa historyczna. Oznaczała ona gród warowny na wzgórzu, w średniowiecznej Rusi – warownia w centrum miasta stołecznego, z zabudowaniami książęcymi, cerkwią i budynkami administracyjnymi.

Plac Czerwony był zawsze najważniejszym placem w Moskwie. Odbywały się tu targi, państwowe uroczystości, stąd najczęściej szturmowano mury Kremla. Przede wszystkim „czerwony” nie znaczy tu czerwony. Nazwę nadano, kiedy jeszcze słowo „krasnyj” było formą skróconą od „krasiwyj” i znaczyło „piękny”.

Mieszkańcy Moskwy i goście stolicy lubią robić zakupy w niezliczonych centrach handlowych. Swoje sklepy otwierają tu producenci luksusowych marek ubrań, samochodów, sprzętu hi-fi. Jednocześnie jest to miasto tzw. nowych ruskich – dosyć prostych ludzi, którzy w nie całkiem legalny sposób zarobili swoje pierwsze miliony.

Moskwa przyciąga co roku tysiące turystów i studentów, ale także młodzież, która przybywa tu w poszukiwaniu możliwości lepszego startu w życie; bezrobotnych, liczących na szybsze znalezienie pracy; tzw. ekspatów – cudzoziemców, którzy przyjechali tu w ramach kontraktu lub wymiany studenckiej. Moskwa, jak śpiewają w słynnej piosence z filmu Moskwa nie wierzy łzom Tatiana i Siergiej Nikitinowie, „da ciepło przechodniowi, a drzewku kawałek ziemi”.

Tuż obok Kremla znajduje się Cerkiew Dwunastu Apostołów. W cerkwi (jest to jedna z domowych cerkwi na terenie Kremla) warto zwrócić uwagę na rzeźbiony, drewniany ikonostas z XVII-XVIII w. oraz wystawę ikon pokazującą, jak zmieniały się tendencje w sakralnym malarstwie na przełomie wieków.