Diablak, Diabelski Zamek, Królowa Beskidów, Matka Niepogód, Orawska Święta Góra - na tyle sposobów nazywa się najwyższy szczyt Beskidów Zachodnich (1725 m n.p.m.). Jest to także najwyższe wzniesienie Polski położone poza Tatrami. Charakteryzuje się dobrze rozwiniętym układem pięter roślinnych (chociaż obniżonym w stosunku do gór wysokich): piętrem pogórzy, reglem dolnym, reglem górnym, strefą kosodrzewiny i piętrem halnym (brak jedynie piętra turni). To jedyne miejsce w Beskidach, w którym na stosunkowo niewielkim obszarze można zobaczyć dobrze rozwinięte żleby, pola rumoszu skalnego oraz jeziorka osuwiskowe. Poza tym jest to szczyt o historycznym znaczeniu dla turystyki polskiej, niemieckiej, węgierskiej i słowackiej, a także dla nauki - od "zawsze" przyciągający botaników, geologów i innych badaczy. W końcu - kapitalny punkt widokowy na wszystkie strony świata: przy dobrej widoczności można się doliczyć kilku setek szczytów. Od 1977 roku funkcjonuje tu (z kilkuletnią przerwą) Rezerwat Biosfery UNESCO.
