Las Samobójców (Aokigahara)

Las Samobójców (Aokigahara) nazywany jest również Morzem Drzew. Zainteresowanie tym kultowym już miejscem w pobliżu Tokio jest niesamowite. Odwiedzają je osoby, które wierzą w zjawiska paranormalne i pragną poczuć niepokojącą atmosferę Lasu Samobójców lub fascynują się śmiercią. Nawiedzany jest przez dusze ludzi, którzy odebrali sobie życie. Setki lat temu w czasie suszy lub głodu przywożono tu ponoć osoby bardzo chore lub stare, żeby pozbyć się problemów i odciążyć rodzinę.

Las Samobójców (Aokigahara) – co oznacza ta nazwa?

Podtokijski Las Samobójców złą sławą dorównuje mostowi Golden Gate w San Francisco, a podobno wielokrotnie wygrywa z nim w tej kategorii. Nigdy jednak nie poznamy oficjalnych statystyk, ponieważ dla japońskich władz Las Samobójców jest to temat tabu. Podróżują tam ludzie z całego świata, najwięcej jednak z Japonii, aby załamani codzienną egzystencją czy tragicznymi przeżyciami, odebrać sobie życie

Japończycy popełniają samobójstwa ponad dwukrotnie częściej niż mieszkańcy USA. Badania pokazują, że liczba tych wydarzeń drastycznie wzrasta po tragediach w kraju, np. tsunami i trzęsieniach ziemi, które pochłonęły dużo ofiar, kryzysach ekonomicznych bądź katastrofie nuklearnej w elektrowni w Fukushimie w 2011 roku.

Przedstawiciele władz unikają podawania danych, ponieważ przykład samobójców, którym udało się osiągnąć cel, jedynie zachęca innych. Pracownicy Lasu Samobójców oraz wolontariusze poszukują zwłok podczas regularnych patroli. Według tradycji ciała zanosi się do stacji ze specjalnymi pokojami. W każdym są dwa łóżka: jedno dla ciała, drugie dla osoby, która je znalazła. Trzeba tak spędzić całą noc, aby zapewnić spokój duszy zmarłego. Nie jest to chyba jednak praktyka zbyt efektywna, gdyż w gęsto zalesionym Aokigahara niejedna osoba traci zmysły i gubi drogę, uciekając przed duchami samobójców.

Las Samobójców a prawo

Tajemnicze cmentarzysko jest całkowicie poza kontrolą zarówno krajowych, jak i lokalnych władz. Obiekt cały czas dostępny jest bowiem dla turystów jako część jednego z parków narodowych. Potencjalnych samobójców nie odstraszają monitoring, umundurowani funkcjonariusze patrolujący okolicę Lasu Samobójców, areszt zapobiegawczy, stosowany w przypadku napotkania wałęsających się po lesie samotnych osób (w 2002 zatrzymano 83 osoby) ani tablice usytuowane przy wejściach na teren tego mieszanego lasu.

Zamiast prosić na nich o zachowanie porządku, ciszy i zwrócenie szczególnej uwagi na wyrzucane niedopałki, na tabliczkach w Aokigahara umieszczane są apele, aby ponownie przemyśleć decyzję lub skontaktować się z psychologiem albo policją.

Okoliczne miejscowości - Narusawa, Kamikuishiki, Ashiwada – są niezwykle obciążone finansowo skutkami samobójstw popełnianych w Aokigahara. Japońskie prawo nakazuje bowiem gminom kremację niezidentyfikowanych zwłok na ich koszt, co przekracza możliwości budżetu. Dodatkowo prochy samobójców składa się w urnach, które trzeba przechowywać w odpowiednim miejscu. Nieoficjalne statystyki z roku 2000 donoszą o 231 takich przypadkach.

Las Samobójców (Aokigahara) – fala samobójców

Wszystko zaczęło się w 1960 roku po publikacji książek „Pogoda fal” i „Koroi Jakai” (czyli "Morze drzew") Seicho Matsumoto. To tragiczne opowieści o kobiecie oraz kochankach decydujących się na podjęcie ostatecznego kroju na terenie Aokigahara.

Kolejna fala samobójstw przypada na rok 1993, na krótko po wydaniu przez Wataru Tsurumi „Kompletnego podręcznika samobójstwa”, który sprzedał się w ponad milionowym nakładzie. Japończyków przyciągnęło do Lasu Samobójców opisanie go jako idealnego miejsca na zakończenie nieudanego bądź nieszczęśliwego życia.

Nieoficjalnie mówi się, że w 1998 roku życie odebrało tu sobie 73 osoby, w 2004 – 108, a obecnie robi to nawet jedna osoba dziennie. Nieodłącznym elementem lokalnego krajobrazu są opuszczone obozowiska, puste namioty, plecaki z portfelami, telefonami i zegarkami, pozostawione niedaleko zawieszonych na wysokich drzewach pętli. Mnisi buddyjscy twierdzą, że okolica Lasu Samobójców pełna jest złej energii, w związku z czym na jednym z parkingów wybudowali ołtarz.

Las Samobójców – okolica

Las Samobójców znajduje się na terenie Parku Narodowego Fudżi-Hakone-Izu na północno-zachodnim zboczu góry Fuji. Porasta niezwykle gęsto zalesiony teren o powierzchni 30 kilometrów kwadratowych. Są tam liczne szlaki turystyczne, piękne jeziora (2 z 5 Jezior Fudżi – Sai i Shoji), a także atrakcyjne jaskinie lawowe. Najlepiej przygotowane do zwiedzania są jaskinie:

• Fugaku, z całorocznymi lodowymi filarami,
• Ryuuguu, o długości 10 metrów,
• Narusawa, ze średnią temperaturą wnętrza 3°C,
• Koumori-ana, 350-metrowa, pełna nietoperzy.

W 864 roku miała miejsce erupcja krateru Nagaoyama. Zastygła lawa pokrywa miejscami podłoże Lasu Samobójców, utrudniając sprawne poruszanie się. Drzewa rosną tu niezwykle gęsto, stąd zupełny brak wiatru i nietypowa cisza na całym terenie.

Oprócz Aokigahara Japończycy upodobali sobie także bazaltowe klify To-jinbo. Zepchnięto z nich kiedyś do morza buddyjskiego mnicha i od tej pory przynajmniej raz na miesiąc ktoś skacze ze skał, idąc (ponoć nie do końca świadomie, opętany udręczonym duchem mnicha) w jego ślady.