Lizbona, Alfama

Alfama to jedyna dzielnica, która nie ucierpiała na skutek trzęsienia ziemi w 1755 roku. Obecnie jest zamieszkiwana raczej przez biedniejszych mieszkańców stolicy. Za czasów Maurów stanowiła odrębne miasto. Nazwa dzielnicy - podobnie jak innych miejscowości w Portu¬galii rozpoczynających się od przedrostka _ al _ - pochodzi z arabskiego; _ alhama _ oznacza fontannę miejską. W średniowieczu zamożniejsi mieszkańcy Alfamy wyprowadzali się z ukochanej dzielnicy w obawie przed trzęsieniem ziemi. Na miejscu pozostali najbiedniejsi, głównie rybacy, właściciele tawern i małych sklepików. Okazali się oni wytrwałymi stróżami tradycji - Alfama od tamtego czasu niewiele się zmieniła. Portugalskie kobiety, podobnie jak w Bairro Alto, godzinami przesiadują w oknach, plotkując i obserwując przechodniów. Mężczyźni zbierają się w barach, gdzie dopełniają rytuału całodziennej_ cafezinho _ (picia „kawusi”) i gry w domino. Turyści natomiast udają się do Alfamy posłuchać_ fado _– w dzielnicy znajduje się bardzo
wiele kafejek i restauracyjek, w których można obejrzeć koncerty na żywo. Dla wielu mieszkańców stolicy Alfama to dusza Lizbony. Pozostające w niewielkim oddaleniu od siebie kamienice i wspólne podwórka budują sąsiedzką więź.