Miejsce kobiety w społeczeństwie - Maroko

Mimo postępującej emancypacji kobiet, większość dziewcząt chce wyjść za mąż. Małżeństwa kojarzone nadal są rozpowszechnione, nie stanowią jednak reguły. W większości przypadków mężczyzna prosi bliskie krewne, aby pomogły mu wybrać żonę lub skontaktowały się z rodziną już poznanej dziewczyny. Później zainteresowane strony organizują spotkanie, aby upewnić się co do perspektyw i powagi planów młodzieńca. Jeżeli rodziny się nie znają, przeprowadza się dyskretny wywiad. Potencjalna panna młoda musi od razu wybrać właściwego kandydata - rozwody, chociaż zdarzają się coraz częściej, są w dalszym ciągu równoznaczne z napiętnowaniem dziewczyny. Kiedy para młoda postanawia się pobrać, rozpoczynają się przygotowania do "zaręczyn", czyli oficjalnej części wesela (po zaręczynach nie ma odwrotu - w grę może jedynie wchodzić rozwód, czyli hańba, lub śmierć). Podobnie jak samo wesele, zaręczyny są bardzo wystawne. Zgodnie z tradycją pan młody najpierw udaje się do domu przyszłej żony z osłami objuczonymi darami:
belami materiału, cukrem, koszami świec oraz przyprawami. Pochód zamyka tuczone cielę. W dzisiejszych czasach takie podarunki mają bardziej wartość symboliczną niż materialną i tradycja powoli zanika, jednak mężczyzna nadal odpowiada za dostarczenie jedzenia na uroczystość zaręczynową. Samo wesele - z osobnymi ucztami dla obu płci, określonymi surowym protokołem - trwa zwykle 2 lub 3 dni (choć czasami dłużej). Na kilka dni przed uroczystością pannie młodej asystuje _ negaffa _, która służy jako jej osobista kosmetyczka, nadzorująca depilację, fryzurę i nakładanie henny na dłonie i stopy oraz poucza ją o małżeńskich obowiązkach.