Park Archeologiczny (Syrakuzy)

Park Archeologiczny jest chętnie odwiedzanym miejscem w Syrakuzach, w którym można poczuć ducha historii.

Park Archeologiczny – ogólne informacje

Park Archeologiczny w Syrakuzach (wł. Parco Archeologico della Neapolis) jest największym parkiem na terenie miasta, w którym znajdują się archeologiczne zabytki. Ze względu na ich ilość oraz znaczenie, park uważany jest za jeden z najważniejszych obszarów archeologicznych nie tylko na Sycylii, ale również na Morzu Śródziemnym.

Wejście do Parku Archeologicznego znajduje się przy Via Paradiso 14.

Park Archeologiczny – historia

W Parku Archeologicznym znajdują się zabytki archeologiczne pochodzące ze starożytności. Park został założony między 1952 a 1955 rokiem dzięki odkopaniu zabytków przez księcia Serradifalco D. Lo Faso oraz dwóch znanych archeologów Paolo Orsi i Luigi Bernabo Brea. Od lat 50. XX wieku w Syrakuzach nastąpił nagły wzrost demograficzny, który przyczynił się do rozbudowy miasta w miejscach starożytnych łaźni, nekropolii, świątyń. Tak jednak nie stało się na terenie parku, który wystosował odpowiednie dokumenty, na mocy których rozbudowa jest jedynie możliwa za zgodą władz Parku Archeologicznego.

W parku chronione są nie tylko ruiny, ale również roślinność, dzięki której teren jest największym zielonym parkiem położonym w centrum Syrakuz.

Park Archeologiczny – roślinność

Klimat w Parku Archeologicznym jest bardzo zróżnicowany, od wilgotnego do bardzo suchego. Czynnikami wpływającymi na taki rodzaj klimatu są słone wiatry od morza oraz brak opadów w Syrakuzach. Dzięki temu w parku znajduje się ponad 250 gatunków różnych roślin. Do najczęściej występujących drzew można zaliczyć cyprysy, sosny i fikusy. W parku wokół starożytnego teatru rosną również granaty będące symbolem płodności.

W Parku Archeologicznym rosną również przeróżne gatunki kwiatów: hibiskusy, dzwonki, tamaryszki francuskie czy nenufary.

Park Archeologiczny – wybrane starożytne budowle

• Kościół św. Mikołaja w Cordari – został wybudowany w okresie panowania Normanów w Syrakuzach. W 1093 roku w kościele odbył się pogrzeb hrabiego Syrakuz, Giordano d'Altavilla, syna hrabiego Rogera I;
• Teatr grecki – znajduje się na wzgórzu Temenite. Wybudowany w V w. p.n.e. teatr został przebudowany w III w. p.n.e., a następnie za panowania Rzymian. Dzieli się na dziewięć sektorów wykutych w skale. Wiele jego ważnych elementów zostało zniszczonych lub wywiezionych przez Hiszpanów w XVI wieku;
• Grotta del Ninfeo – znajduje się na prostokątnym tarasie, który biegnie wzdłuż greckiego teatru. Na miejscu akweduktu z fontanną w starożytności stały posągi muz;
• Amfiteatr rzymski – uważany za jeden z najbardziej reprezentatywnych budowli Cesarstwa Rzymskiego. Wysokość budowli wynosi 140 m, natomiast szerokość – 119 m. Pod amfiteatrem ciągnie się system korytarzy podziemnych, w których przebywali gladiatorzy i zwierzęta przed walką. Amfiteatr ma dwa wejścia;
• Ucho Dionizosa – nazwę jaskini nadał Caravaggio, który znając historię Dionizosa i jego zamiłowanie do podsłuchiwania więźniów, stwierdził, że jaskinia ma kształt ucha. W jaskini jest niesamowita akustyka, która sprawia, że w jaskini można usłyszeć arie śpiewane przez turystów;
• Grób Archimedesa – sztuczna grota wykopana z wapienia znajdująca się wewnątrz nekropolii Groticelle.