Krajowe połączenia lotnicze
Po Polsce można też było przemieszczać się autobusami, chociaż jakość dróg była porównywalna z obecnym stanem, a w pojazdach trzęsło i ich średnia prędkość nie przekraczała 35 km/h.
Zupełnie inaczej sytuacja miała się w transporcie lotniczym. Pierwszą firmą oferującą przeloty krajowe już w 1921 r. był Aerotarg, który w 1929 r. przekształcono w PLL LOT. W tamtym czasie lotniska pasażerskie funkcjonowały we Lwowie, w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wilnie, Łodzi i Katowicach, a od 1936 r. także w Gdyni. Funkcję stewarda pełnił przyuczony mechanik pokładowy. Ciekawą procedurą na lotnisku było publiczne ważenie pasażerów wraz z bagażem. Jeśli ktoś był zbyt pulchny musiał mieć odpowiednio lżejszą walizkę dla zachowania równowagi.
W 1939 roku było w Polsce sześć połączeń krajowych z Warszawy: do Gdyni, Poznania, Katowic, Krakowa, Lwowa i Wilna. Natomiast w porozumieniu z liniami zagranicznymi stworzono siedem tras zagranicznych: Warszawa - Poznań - Berlin, Warszawa - Kraków - Budapeszt - Belgrad, Warszawa - Ateny, Warszawa - Lwów - Cernauti - Bukareszt - Sofia - Tesaloniki - Ateny, Warszawa - Gdynia - Kopenhaga, Gdynia - Warszawa - Budapeszt - Wenecja - Rzym oraz Helsinki - Tallin - Ryga - Kaunas - Wilno - Warszawa - Ateny - Lydda - Bejrut.