Zamość - idealne miasto-twierdza

Przez następne dziesięć lat tereny koło Skokówki były placem budowy. W 1585 r. zakończono lokację przestrzenną. Jan Zamoyski pełnił już wówczas funkcję hetmana wielkiego koronnego. Przez bramę Lubelską wprowadzono tryumfalnie do Zamościa znakomitego jeńca, pojmanego w bitwie pod Byczyną arcyksięcia austriackiego Maksymiliana.
Miasto miało być, w myśl kanonu ówczesnej urbanistyki, "dobre, piękne, wieczne". Dobre - bo dostosowane do potrzeb mieszkańców, wieczne - bo dobrze strzeżone i bezpieczne, piękne - bo bogate w dzieła sztuki renesansu. Architekt zmarł w Zamościu w 1600 r., jego dzieło dokończył Andrzej del Aqua, trzymając się projektu. Przy budowie Zamościa pracowali włoscy budowniczowie i kamieniarze z Niemiec. Powstało miasto wielofunkcyjne, choć niewielkie: zajmowało 24 ha. Jego urodę podbijał Rynek Wielki z podcieniowymi kamienicami, dzięki którym zyskał Zamość miano "miasta arkad odrodzenia".