Zamość - Padwa Północy

Zamość został zaprojektowany jako idealne miasto-twierdza. Choć wydawało się to utopią, zamysł przyoblekł realne kształty. Na tyle piękne, że 14 grudnia 1992 r. UNESCO umieściło je na Liście Światowego Dziedzictwa Ludzkości jako przykład renesansowej zabudowy miejskiej.
Wszystko zaczęło się w 1542 r., gdy w Skokówce (dziś to już teren Zamościa) przyszedł na świat Jan, syn kasztelana chełmskiego Stanisława Zamoyskiego. Na studia wyjechał do Paryża, potem do Strasburga, wreszcie do Padwy. Choć ojciec przyjął wyznanie kalwińskie, syn we Włoszech przeszedł na katolicyzm. Musiał być młodzieńcem niepośledniego umysłu, skoro po ukończeniu (w 1563 r.) padewskiej uczelni, jako doktora obojga praw, wybrano go na rektora. Po powrocie do ojczyzny został sekretarzem króla Zygmunta II Augusta - porządkował archiwum na Wawelu. W 1571 r. stał się już najbliższym współpracownikiem króla Stefana Batorego.