Alghero

Alghero na Morzu Śródziemnym to bajeczne widoki, wydmy, zatoczki i piaszczyste plaże. Około 12 kilometrów na północy od miasta leży trzecie lotnisko Sardynii, na które można dotrzeć z Polski liniami Wizz Air.

Z powodu licznych najazdów agresorów z różnych kierunków Sardyńczycy woleli osiedlać się w głębi wyspy. Ma to odzwierciedlenie w tradycyjnej kuchni regionu – dominowały potrawy jednogarnkowe, prosięta, dziki, pieczywo, zioła.

Alghero – pogoda

Sardyńskie Alghero usytuowane jest w strefie klimatu umiarkowanie ciepłego i charakteryzuje się dosyć wysoką średnią dobową temperaturą roczną, wynoszącą 16,3°C. W najgorętszym w ciągu roku lipcu w Alghero notuje się przeciętnie 23,5°C, w najchłodniejszym styczniu natomiast prawie 10°C. Wilgotność powietrza w Alghero latem jest bardzo niska – od czerwca do sierpnia niekiedy praktycznie w ogóle nie pada. Najbardziej wilgotne są listopad oraz grudzień.

Alghero – historia

Alghero powstało w XII wieku, założone przez ród Doria z Genui. W 1353 roku opanowali je Aragończycy, który prawie dwie dekady później wykryli spisek rodziny Doria przeciw królowi. Za karę rdzenni Sardyńczycy wysiedleni zostali w głąb wyspy, a w ich miejsce sprowadzono katalońskich osadników. Siatka ulic Alghero przypomina odtąd architekturę katalońską, w sardyńskiej kuchni czuje się powiewy Hiszpanii, a lokalnie nawet 40% mieszkańców potrafi używać języka katalońskiego (rozumie go nawet 60%).

Jako jedno z siedmiu miast królewskich na wyspie, Alghero było łakomym kąskiem dla najeźdźców. Rok 1720 to przykładowo moment przejęcia władzy przez dynastię Sabaudzką, wywodzącą się z Piemontu.

Alghero – zabytki

W Alghero znajdziemy piękną Starówkę, określaną jako sardyńska Barceonetta od przykładów katalońskiego budownictwa, ciekawie położoną na nadmorskiej skale. Miasto otaczają dobrze zachowane mury ze średniowiecza, jest tutaj sporo kościołów w stylu gotyckim, malownicze groty (Grota Neptuna, Grotta Verde czy Grotta dei Ricami), winnice, układające się w pasy zieleni. W Alghero zaobserwujemy również liczne wieże warowne (np. główna, saraceńska), megalityczne muragi, których historia sięga prawdopodobnie cywilizacji nuragijskiej i drugiego tysiąclecia przed Chrystusem. Cała Sardynia to ponad 7 tysięcy tego rodzaju obiektów z ociosanych kamieni, wznoszonych bez zaprawy.

Alghero – lokalne potrawy

Na Sardynii całkiem od niedawna je się bardzo dużo ryb i owoców morza, szczególnie krabów, kalmarów, anchois, langust, małż, sardynek, pikantnej zupy rybnej (burrida, cassola), suszonej ikry, ostrzejszej w smaku, krojonej w bloki (bottarga) i podawanej z makaronem. Hiszpańskie akcenty są wyraźnie odczuwalne także w lokalnej kuchni na wyspie i posmaku regionalnych trunków. To właśnie tutaj usytuowana jest aż jedna trzecia włoskich upraw i hodowli organicznych.

Będąc na Sardynii w Alghero, wypij i zjedz:

• Sardyńskie białe wino wysokiej jakości, np. wytrawne Vermentino, Torbato lub Nuragus.
• Carasau, płaski chleb.
• Słodkie biszkopty.
• Makaron, przede wszystkim spaghetti, maccheroni, culingiones (przypominające ravioli).
• Malloreddus, rodzaj lokalnego gnocchi, dość typowa potrawa na całej Sardynii.
• Sery Pecorino Sardo i Fiore Sardo DOP, z mleka sardyńskich owiec Razza Sarda. Da się je spożywać praktycznie od razu po przygotowaniu bądź można odłożyć je do dojrzewania i starzenia.
• Kozie sery, np. caciocavallo (casizolu) oraz provolone.
• Carta da musica, sardyński placek chlebowy, z semoliny oraz drożdży.
• Aragosta al florno, pieczoną langustę.
• Amarettus, migdałowe ciasteczka. Migdały są, obok rodzynek, popularnym dodatkiem do sardyńskich dań.