San Marino. Najstarsza republika świata. Co warto zobaczyć?

Dzisiejsza Republika San Marino, zgodnie z legendą, została założona przez świętego Marino, w czasach Dioklecjana na górze Titano (Monte Titano). Dokumenty dotyczące rozwoju tego miejsca oraz formy rządów nad państwem-miastem sięgają średniowiecza (był to rodzaj oligarchii z zarządem w postaci zgromadzenia głów szlachty miejskiej, gdzie przywódca zmienia się co 6 miesięcy). Obecnie rządy nad miastem sprawują dwaj Kapitani-Regenci, wybierani na drodze głosowania co 6 miesięcy; organem legislacyjnym jest Parlament, natomiast wykonawczym Kongres.

Pomimo wielokrotnych prób podboju miasta, jego mieszkańcom udało się utrzymać niepodległość. W czasie drugiej wojny światowej republika została całkowicie zniszczona, a po wojnie, odbudowana z wielką dokładnością. Dzisiaj San Marino jest niezależnym państwem na terenie Półwyspu Apenińskiego z własnym rządem i siłami porządkowymi. Państwo-miasto nie należy do wspólnoty europejskiej, ale obowiązującym środkiem płatniczym jest euro.

Położone w górzystym terenie San Marino jest jednym z najmniejszych państw Europy, zaraz po Watykanie i Monako. Jego najwyższy szczyt Monte Titano wznosi się na wysokość 749 m n.p.m. Państwo to stanowi enklawę na terytorium Włoch, a jego granice maja zaledwie 39 km długości. Znajduje się w obszarze klimatu śródziemnomorskiego, dzięki czemu lata są tam ciepłe, a zimy łagodne.

Centrum San Marino prawie nie posiada rdzennych mieszkańców, wszyscy mieszkają niżej, w małych miejscowościach na stoku Monte Titano. Miasto jest prawdziwym rajem dla turystów i rajem fiskalnym – strefą bezcłową. Centrum, znajdujące się na samym szczycie góry – jest niewielkie i nie posiada ważnych zabytków ani dzieł sztuki. Przepiękny jest natomiast, gdy nie ma mgły, widok z miasta na okolice. Do centrum (zamkniętego dla ruchu kołowego) wchodzi się przez Porta San Francesco.

Warto wybrać się na spacer (pod górę) do trzech wież (znajdujących się na fladze republiki): plan pierwszej wieży pochodzi z XI w, obok znajduje się kaplica św. Barbary. Druga, zbudowana w najwyższym punkcie, powstała pierwotnie w XIII w., w środku znajduje się Muzeum Broni Dawnej, od XIII do XIX w. Trzecia wieża jest wieżą ostrzegawczą, można ją oglądać tylko z zewnątrz.

Warto wybrać się też do odbudowanego po wojnie zgodnie z oryginalnym wzorem Muzeum-Pinakoteki św. Franciszka (San Francesco), przy piazza Garibaldi. Mieści ono Museo dell’Arte Sacra (Muzeum Sztuki Sakralnej) i zbiory malarstwa od XIV do XIX w.

Miasto ma także kilka muzeów prywatnych: m.in. Museo delle Cere (Muzeum Figur Woskowych), przy via Lipicido Marini 17, Museo della Tortura (Muzeum Tortur), przy Porta San Francesco (Bramie św. Franciszka) i Museo delle Curiosita (Muzeum Osobliwości), przy Salita alla Rocca 26.

W San Marino jest niewiele kościołów. Największa jest znajdująca się przy piazza Domus Plebis bazylika San Marino (św. Marino), pochodząca z XIX w. Tutaj znajduje się również chiesetta di San Pietro (kościół św. Piotra). Pierwotnie z XVI w. pochodzi kościół Kapucynów przy via dei Cappuccini. Za najstarszą świątynię uznawany jest datowany na XIV w. kościół Franciszkanów przy via Basilicus. Inne obiekty które warto tu zobaczyć to dzisiejsza siedziba uniwersytetu (warto wejść na dziedziniec) mieszcząca się w dawnym zakonie św. Klary.