Bułgaria północno-zachodnia
W miarę jak przemieszczamy się na północny zachód Bułgarii, odniosimy wrażenie, że wchodzimy do bajkowej krainy, rozpostartej pomiędzy wstęgą Dunaju a Bałkanami.
*W miarę jak przemieszczamy się na północny zachód Bułgarii, odniosimy wrażenie, że wchodzimy do bajkowej krainy, rozpostartej pomiędzy wstęgą Dunaju a Bałkanami. Znajdziemy w niej wyśmienite wino, jaskinie, monastyry i wspaniałą przyrodę. Odkryjemy tu inne oblicze Bułgarii. Wydaje się, że czas się tutaj zatrzymał. * Cała północna Bułgaria była bowiem świadkiem chwalebnej historii kraju. Twierdza Baba Wida jest symbolem ludzkiego geniuszu, który potrafił wykorzystać walory przyrodnicze do budowy niemal niemożliwej do zdobycia fortecy. Skała Wratcata - jedna z największych ścian wspinaczkowych w Europie - jest wyzwaniem dla amatorów sportów ekstremalnych, zaś rzeka Iskyr jest wymarzonym miejscem do pływania kajakiem. Przemierzając dwie udostępnione zwiedzającym jaskinie: Ledenika i Magura, wyruszamy w podróż do epoki paleolitu. Malowidła naskalne w Magurze są unikatem w skali europejskiej. Północno-zachodnia Bułgaria jest idealnym miejscem dla tych, którzy nie lubią długich podróży i wolą wycieczki w mniej
uczęszczane okolice. Można tu również zobaczyć piękne, ręcznie tkane kilimy z Cziprowci. Koniecznie trzeba przypomnieć, że w Bałkanach żyje najwięcej niedźwiedzi w Europie.
Wraca Bełogradczik Widin Cziprowci
WRACA
Na południu miasta znajduje się malowniczy przełom rzeki Lewy, która spływa z Wraczanskie-go Bałkanu. Przełom jest znany pod nazwą Wratcata (po bułgarsku \"wrata\" to: \"drzwi, brama, wrota\"). Już pod koniec czasów starożytnych znajdowała się tu twierdza, wzmiankowana w VI w. przez kronikarza bizantyjskiego Prokopiusza z Cezarei. W średniowieczu w tym samym miejscu ulokowano bułgarskie miasto Wratica.
Według legendy, wojewoda Radan długo opierał się atakom Turków w solidnych murach twierdzy, otoczonej stromymi skałami. W czasie niewoli osmańskiej Wraca była miastem garnizonowym, wielokrotnie niszczonym i odbudowywanym. Po raz pierwszy została zniszczona w 1596 r., podczas rządów hospodara wołoskiego Michała Walecznego, potem, na początku XIX w., miasto było areną walki władającego tą częścią Bułgarii, zbuntowanego przeciw ówczesnemu sułtanowi, Osmana Pazvantoglu z oddziałami sułtana. Pod koniec XVIII w., a zwłaszcza w XIX w., Wraca była dużym ośrodkiem administracyjnym, handlowym i rzemieślniczym.
Tutejsze towary: okrycia z surowej wełny, wyroby kaletnicze i ze złota, sprzedawane były w Lyonie, Wiedniu, Bukareszcie i Stambule. Pod koniec XIX w. liczyła już 2500 domów. Rozkwitało kulturalne życie miasta. We Wracy pracował biskup Sofronij Wraczanski, stąd pochodzili: Iwan Zambin - pierwszy dyplomata bułgarski w Rosji, i Dimitraki Hadżitoszew, światły polityk, zabity przez Turków w 1827 r. Miasto zostało wyzwolone z niewoli osmańskiej 9 listopada 1877 r. Po wyzwoleniu rzemiosło podupadło, a Wraca straciła swe dotychczasowe znaczenie. Na dodatek po zbudowaniu linii kolejowej Sofia-Mezdra-Warna małe miasta Mezdra i Roman przejęły część funkcji gospodarczych i handlowych Wracy. Później, wraz z budową kolejnej linii: Mezdra-Wraca-Łom (1913) i jej przedłużenia do Brusarci (1923), miasto odbudowało swoją dawną pozycję.
Zwiedzanie
KOMPLEKS ETNOGRAFICZNY.
Ul. Generał Leonow.
W jednym z budynków kompleksu mieści się bez wątpienia jedna z najpiękniejszych kolekcji strojów ludowych w całym kraju. Pozostała część ekspozycji składa się z kilku starych domów z okresu bułgarskiego odrodzenia narodowego (otwarte dla zwiedzających), skupionych wokół cerkwi Wniebowstąpienia Pańskiego z bogatym zbiorem ikon.
MUZEUM HISTORYCZNE.
Pl. Christo Botew
tel. (092) 20373
Czynne w lecie, od wtorku do niedzieli od 9.00 do 13.00 i od 15.00 do 18.00, a w zimie - od wtorku do piątku, od 9.00 do12.00 i od 14.00 do 18.00.
Wstęp: 5 BGL.
Można tu obejrzeć złote skarby trackie, znalezione m.in. we wsiach Rogozen i Wyłczetryn.
TRADYCYJNE WIEŻE MIESZKALNE.
Pl. Christo Botew
Wybudowane w połowie XVII w. dla kupieckich rodzin Kurt-Paszowów i Meszczijów, są znakomitym przykładem budownictwa miejskiego w okresie okupacji tureckiej. Niespokojne czasy, a także położenie miasta wśród gór sprawiły, iż siedziby te bardziej przypominają niewielkie fortece niż domy mieszkalne.
JASKINIA LEDENIKA.
15 km od Wracy
Otwarta codziennie, w lecie od 8.00 do 12.00 i od 13.30 do 17.45, a w zimie od 9.00 do 12.00 i od 13.30 do 16.30.
Możemy się tu dostać na piechotę (ok. 3 godz.), ale raczej w lecie. Można też dojechać z miasta autobusem lub taksówką.
CZIREN
Przybywa się tu głównie po to, aby zobaczyć formę skalną, zwaną Bożija most (Most Boga). Jest to skalny łuk o długości 100 m i wysokości 20 m.
BEŁOGRADCZIK
56 km od Widina leży małe miasteczko Bełogradczik (\"białe miasto\"), otoczone przez majestatyczny masywy z czerwonego piaskowca: Weneca i Wedernik (zachodnie części Bałkanów). Miasteczko jest urocze. Miejsca do zwiedzenia: twierdza, budowana najpierw przez Rzymian, potem przez Bułgarów, następnie przez Turków i jaskinia Magura, jedyna na Bałkanach, zamieszkana przez człowieka od epoki paleolitu. Skały z czerwonego piaskowca tworzą naturalną fortecę, która otacza twierdzę Kaleto w Bełogradcziku. Patrząc na nie, można odnieść wrażenie, że to miniatura Wielkiego Kanionu.
WIDIN
Widin jest jednym z najstarszych miast Bułgarii. Istnieje od 23 stuleci. Położony w najbardziej wysuniętym na północny zachód skrawku kraju, nad brzegiem Dunaju. Celtowie zbudowali w tym miejscu osadę, która nosiła nazwę Dunonia (czyli: wysokie i dobrze chronione miejsce). Po nich przyszli Rzymianie, którzy dokończyli budowę fortecy i przekształcili osadę w miasto o nazwie Bononia. Bułgarzy nazywali ją Bdin, a Bizantyjczycy - Widini. Złoty okres miasta przypadł na XIV w. Było wówczas stolicą tzw. carstwa widyńskiego, którym władał Iwan Stracimir. W 1396 r. miasto, jako ostatnie w kraju, uległo atakowi Turków, którzy przywiązywali do Widina szczególne znaczenie, gdyż był ośrodkiem handlowym o doskonałym położeniu strategicznym. Nazywali go nawet w dokumentach z tego okresu \"głównym miastem Bułgarii\". Tutejsza architektura ulegała wpływom wielu prądów i epok, co nadaje miastu szczególny charakter. Poza tym cały region, którego Widin jest geograficznym i kulturalnym centrum, bardzo często bywa omijany przez
turystów, gdyż niewiele jest połączeń komunikacyjnych.
Zwiedzanie
TWIERDZA BABA WIDA
Jej nazwa (\"stara kobieta Wida\") wywodzi się z legendy. To największa i najlepiej zachowana średniowieczna forteca bułgarska. Budowana była od III do XIX w. Największa jej część została wzniesiona za panowania cara Iwana Stracimira. Z tego czasu pochodzą też główne strażnice i wieże. W fortecy znajduje się muzeum i amfiteatr. Wstęp: 2 BGL. Pozwolenie na fotografowanie i filmowanie odpowiednio: 2 i 3 BGL. Ta imponująca budowla była kolejno w rękach Bizantyjczyków, Bułgarów i Turków. Położenie na prawym brzegu Dunaju czyniło z niej bazę strategiczną o wielkim znaczeniu. Wokół średniowiecznej twierdzy wznoszą się fortyfikacje zbudowane przez inżynierów polskich na służbie Osmana Pazvantoglu.
CERKIEW ŚW. PETKI.
Ul. Kniaz Boris I15
Zbudowana w XVII w. jest świadkiem swych czasów. Wyznawcy religii innej niż islam mogli wznosić świątynie nie wyższe od meczetu.
MECZET
Zbudowany przez Osmana Pazvantoglu w celu upamiętnienia zabitego na rozkaz sułtana ojca fundatora. Pięknie prezentuje się minaret świątyni zwieńczony nie półksiężycem, lecz sercem. Jest to kuriozum, a zarazem widoczny znak niezależności Pazvantoglu od władzy sułtana. W pobliżu meczetu zachowała się także biblioteka z 1800 r., zbudowana przez Pazvantoglu w oryginalnym wschodnim stylu.
SYNAGOGA
Stojąca naprzeciwko twierdzy, jest drugą co do wielkości (po sofijskiej) świątynią żydowską w Bułgarii. Zbudowana w 1894 r., pod wpływem mauretańskich wzorów, jest obecnie opuszczona i grozi zawaleniem.
CZIPROWCI
Jedno z najstarszych miast w regionie. Założone przez Traków, pochodzi z tego samego okresu, co okoliczne kopalnie złota, srebra, miedzi, żelaza i ołowiu. W okresie rzymskim był to jeden z głównych ośrodków wydobycia złota na Półwyspie Bałkańskim. Nazwa miasteczka pochodzi jednak od innego kruszcu - miedzi, która po łacinie nazywa się \"cuprum\". Nazwę tę wymawiano początkowo: Kiprowo, aż przez wieki, w wyniku licznych modyfikacji, powstała dzisiejsza: Cziprowci. Na przełomie XIII i XIV w.
Cziprowci było dużym ośrodkiem górniczym, który nie przestał się rozwijać po tureckiej inwazji. Znalazła tu schronienie bułgarska arystokracja. Rozwijało się rzemiosło i górnictwo, a miasto stało się trzecim ośrodkiem wydobycia złota na Bałkanach. Znajdowała się tu jedna z najstarszych katedr katolickich Bułgarii - katedra Świętej Marii, zbudowana w 1371 r. i spalona podczas powstania cziprowskiego w 1688 r. Według jego przywódców, Piotra Bogdana, oraz miejscowego biskupa katolickiego Piotra Parczewicza, termin wybuchu powstania przeciw Turcji miał być zsynchronizowany z rozpoczęciem działań wojsk polskich.
W tym celu Parczewicz odbył podróż do Polski, gdzie został przyjęty przez króla Władysława IV Wazę, snującego wówczas śmiałe plany ataku na Imperium Osmańskie. Śmierć króla przerwała jednak przygotowania wojenne. Impulsem do rozpoczęcia powstania były jednakże czyny innego polskiego władcy - króla Jana III Sobieskiego, zwycięzcy spod Wiednia i Parkanów.
Wraca Bełogradczik Widin