Karluv Most. Symbol stolicy Czech

KARLŮV MOST
MOST KAROLA
Dojazd: metrem, linia A, stacja Staroměstská - to najbliższa stacja metra.
Most ten znany jest na całym świecie jako symbol stolicy Czech. Jest na pierwszym miejscu we wszystkich turystycznych przewodnikach, sam przyciąga miliony zwiedzających. Dlaczego? Przede wszystkim dlatego, że przeznaczony jest tylko dla pieszych i łączy dwie najbardziej urocze dzielnice miasta. Następnie dlatego, że jego boki zdobią liczne posągi, jest zatem sam ekspozycją sztuki i lekcją historii. Wreszcie dlatego, że przechodząc przez niego, zyskujemy zachwycający widok na zamek, rzekę i \"miasto tysiąca dzwonnic\".

Historia mostu Karola
Most Karola to w rzeczywistości muzeum na otwartym powietrzu; to zarazem centrum Pragi, jak i wyjątkowej wagi połączenie między dwoma brzegami. Jego budowę rozpoczęto w 1357 r., gdy Karol IV powierzył nadzór nad pracami architektowi Petrowi Parlerowi, a zakończono u schyłku XV w. Pierwszy kamień położył sam Karol IV, 9 lipca 1357 r. o godz. 5.31 rano, co nie było przypadkowym wyborem - tego dnia przypadła koniunkcja Słońca z Saturnem, co wg średniowiecznej astronomii oznaczało najszczęśliwszy dzień roku, gdy negatywne oddziaływanie Saturna było przezwyciężone przez Słońce. Porządek cyfr i magia także odgrywają dużą rolę. Data - kolejne nieparzyste cyfry, oznaczały rok, miesiąc, godzinę i minuty, które mogły być odczytane z lewej do prawej i także na odwrót - 1357 / 9 / 7 / 5 / 31.

Od 1683 r. ustawiono tu posągi, które przedstawiają historię religijną miasta, wzorując się w tym na moście św. Anioła w Rzymie. Do 1850 r. most Karola był jedynym mostem w Pradze. Przez wieki nadawano mu nowe funkcje: graniczną - przed zjednoczeniem Pragi w 1784 r., wreszcie - używany był przez władców Czech jako część trasy królewskiej w drodze na zamek.

Jeszcze na początku XX w. po moście jeździły tramwaje i auta; dziś oddany jest w niepodzielne władanie pieszym, sprzedawcom i ulicznym grajkom czy innym artystom.

Wieża Staromiejska na moście Karola
Tu wchodzimy na most od strony Starego Miasta. Wieża powstała na pierwszym przęśle, jest dziełem Petra Parlera. Fasadę od strony miasta zdobią tarcze herbowe kraju, ale nie odnoszą się do krwawych wydarzeń, które tu miały miejsce. Po bitwie pod Białą Górą w 1620 r. i pogromie protestantów, katolicy doprowadzili do ścięcia 27 przywódców powstania, wśród nich byli Ján Jesenský, rektor uniwersytetu. Dwanaście głów tych panów zawisło na wieży - sześć zwróconych twarzami w stronę rzeki, sześć - w kierunku kościoła św. Zbawiciela. Jedna spadła; pozostałe wisiały tam 10 lat, zanim protestanci-emigranci przenieśli je do kościoła Matki Bożej przed Týnem. Wieża były elementem w umocnieniach Starego Miasta.

Na fasadzie od strony miasta widzimy świętych czeskich, króla Wacława IV i Karola IV oraz herby ziem, które wchodziły w skład Korony Królestwa Czech pod berłem Karola IV. Wieżę wykorzystywano też jako więzienie dla dłużników, świadczą o tym napisy na ścianach zachowane do dzisiaj. Jeśli to możliwe, warto wdrapać się po 138 stopniach dzielących nas od szczytu wieży, skąd można podziwiać wspaniały widok na Stare Miasto, most Karola i zamek praski. Wewnątrz jest ponadto wystawa dawnych instrumentów muzycznych, której zwiedzanie umila muzyka odtwarzana w salach.

Most Karola i galeria rzeźb
Oto i jesteśmy na moście. Niestety, most jest miejscem, którego nie można pominąć, będąc w Pradze, i wszyscy o tym wiedzą. Może nas spotkać wielkie szczęście, jeśli będziemy poruszać się po nim swobodnie, rano, nie zauważając innych turystów (nie ma wtedy nikogo!), kieszonkowców czy kogokolwiek w ogóle. Popołudnia latem są natomiast jak koszmar, gdy przechodnie wchodzą na siebie, z trudem unikając sprzedawców obrazów. Wszyscy obijają się o siebie, walcząc o miejsce przy posągu, z którym pozują do pamiątkowego zdjęcia. Krótko mówiąc, jeśli możemy - przyjdźmy rano.

Z mostu mamy wspaniały widok na zamek, wszystkie dzwonnice Starego Miasta i dzielnicę Malá Strana, ale najpiękniejsza panorama na tę część miasta rozpościera się spod posągu św. Antoniego z Padwy (nr 9 po prawej, idąc w stronę Małej Strany). W tej galerii na otwartym powietrzu, w której dominują barokowe grupy rzeźb, zatrzymajmy się dłużej, idąc od Starego Miasta, przy następujących figurach:

Ukrzyżowanie, grupa pod Krzyżem Św., 3 grupa figur po prawej. Pochodzący z 1629 r. rzeźbiony wizerunek Chrystusa jest jednym z rzadkich na moście wykonanych z brązu. W tym miejscu widzimy go umęczonego w otoczeniu Jana Ewangelisty i Marii Panny (pozostałe rzeźby tej grupy pochodzą z 1861 r.).

Św. Jan Nepomucen, 8 po prawej. Najstarsza z wszystkich rzeźb na moście (1683), wg projektu J. Brokofa. Na reliefach przedstawiono historię świętego, kanonizowanego w 1729 r., który zginął męczeńską śmiercią, ponieważ pragnął dochować tajemnicy spowiedzi. Wg legendy Jan z Pomuka odmówił królowi Wacławowi IV wyjawienia tego, co w czasie spowiedzi mówiła małżonka władcy. Rozwścieczony i pałający zazdrością Wacław pozwał spowiednika pod sąd, by złamał tajemnicę spowiedzi. Opierający się torturom Jan z Pomuka został w końcu zrzucony z mostu Karola w wezbrane fale Wełtawy. Nieraz zobaczymy jeszcze jego statuę w czasie spacerów po Pradze, świętego często wyobrażanego w komży spowiednika, z palcem na ustach. Jan Nepomucen stał się patronem ofiar powodzi.

Św. Ludmiła, 8 po lewej. Rzeźba autorstwa M.B. Brauna z 1730 r., przedstawia świętą uczącą św. Wacława w dzieciństwie czytać. Na cokole wyryto sceny z zabójstwa św. Wacława w Starej Boleslavi. Św. Lutgarda, 12 po lewej. Wyrzeźbiona przez M.B. Brauna w 1710 r., uważana jest zazwyczaj za najpiękniejszą z wszystkich figur na moście. Widzimy tu św. Lutgardę i Chrystusa na krzyżu. Lutgarda, przebywając w jednym z klasztorów cysterskich, straciła wzrok, otrzymała za to dar czytania w ludzkich sercach i weszła w mistyczny kontakt z Chrystusem podczas wizji, w której przycisnęła swoje usta do Najświętszej Rany Jezusowego boku. Ta patronka Belgii uważana jest za prekursorkę nabożeństwa do Najświętszego Serca Jezusowego.

Bruncvík, trochę przed schodami, którymi zejść można na Kampę. Jest to rzeźba umieszczona na balustradzie mostu; ma swoje miejsce wśród najbardziej popularnych w Pradze. Wyobrażony na niej jest rycerz, trzymający szablę tak, by dać znak ostrzeżenia, u jego stóp śpi lew (godło Czech). Na duże zainteresowanie Bruncvíkiem mają wpływ legendy, które opowiadają o nim i jego towarzyszu, lwie, z którym przeżył wiele przygód na pustyni.

Wieże i brama mostowa, od strony Małej Strany
Schodząc z mostu po drugiej stronie rzeki, w dzielnicy Malá Strana, widzimy dwie średniowieczne wieże wyznaczające miejsce, w którym most się kończy. Dzieje mniejszej z wież sięgają schyłku XII w., gdy wchodziła w skład fortyfikacji poprzedniego, romańskiego mostu Judyty. W 1591 r. nadano jej charakter renesansowy. Pasaż łączy ją z wieżą sąsiadką, większą i młodszą. Biorąc pod uwagę jej wygląd i usytuowanie, możemy sądzić, że tę drugą wieżę zbudowano po to, by korespondowała ze staromiejską wieżą po drugiej stronie mostu. Pochodzi z drugiej połowy XV w. Jeśli mamy odwagę pokonać schody prowadzące na samą górę, odsłoni się przed nami nowa panorama zamku praskiego i dachów dzielnicy. Wewnątrz - mała wystawa przedstawiająca historię mostu Karola.