Najdłuższy tunel kolejowy świata

Niemal 17 lat trwała budowa najdłuższego tunelu kolejowego na świecie. Prace budowlane rozpoczęły się w 1999 roku. Płaski tor pod Alpami jest odzwierciedleniem szwajcarskiej precyzji, innowacyjności i niezawodności. Jest także mistrzostwem sztuki inżynieryjnej w Europie. 2600 robotników pracowało przy budowie tej niezwykłej inwestycji. Połączenie jednej z dwóch jednokierunkowych nitek (przebicie się przez góry) w 2010 roku było ważnym momentem dla Szwajcarii i krajów sąsiednich. Pięć lat później tunel Gotarda jest już niemal gotowy do użytku: pod koniec 2016 roku zostanie włączony do ruchu. Automatycznie skróci się czas przejazdu między niemieckojęzyczną częścią Szwajcarii i Ticino, a także między krajami sąsiednimi - Niemcami i Włochami.

MySwitzerland.com /ik

Na odcinku 57 km tunel prowadzi 2300 metrów pod powierzchnią skał. Łączy on Erstfeld po północnej stronie Alp z Bodio na południu. Podróż będzie trwać jedynie 20 minut. Gdy w 2020 roku w Ticino zostanie włączony do ruchu tunel bazowy Ceneri, to powstanie jednolicie płaski tor pod Alpami. Połączy on centra gospodarcze w Zurychu i Mediolanie. Podróż między tymi ośrodkami będzie trwała 3 godziny. Szwajcaria w ten sposób realizuje kolejny etap komunikacji szlakiem św. Gotarda, który ma długą historię: od trasy przemytników i handlarzy przez Przełęcz św. Gotarda w XIII wieku, przez pocztę konną i w końcu przez tunel Gotarda, który w 1882 roku otworzył nowe możliwości na osi północ-południe.

Udostępnienie szlaku przez Przełęcz św. Gotarda w XIII wieku miało znaczenie polityczne i gospodarcze dla kantonów dookoła Jeziora Czterech Kantonów. Z otwarciem linii kolejowej w XIX wieku miejsce to umocniło swoją pozycję jako najważniejsze połączenie z północy na południe przez Alpy. Przez długi czas tunel kolejowy, wówczas najdłuższy tego typu na świecie, zaliczał się do największych atrakcji turystycznych w Szwajcarii. Co trzeci gość z zagranicy przybywał właśnie tutaj, aby podziwiać techniczny cud świata oraz imponujący krajobraz alpejski, "kołyskę Szwajcarii" - jak opisywał to miejsce laureat literackiej nagrody Nobla Carl Spitteler w 1897 roku w swoim pamiętniku z podróży "Gotard". Dzięki kolejom Gotarda owiany mitami region zyskał nowy wymiar. Zainteresowano się historią kraju i ożywiono legendę o Wilhelmie Tellu oraz o Diabelskim Moście (na zdjęciu). Po wybudowaniu linii kolejowej Szwajcaria uważała się już nie za alpejską republikę, ale bardziej, w politycznej i
historycznej literaturze, za państwo Gotarda.

Obecnie Szwajcaria znów czeka na otwarcie tunelu Gotarda. Odbędzie się to rok wcześniej niż pierwotnie zakładano. W najbliższych miesiącach będą przeprowadzane jeszcze liczne przejazdy testowe, podczas których każdy pojedynczy element zostanie sprawdzony. Pod masywem pociągi pojadą z prędkością do 275 km/h. Faza testowa oficjalnie zakończy się 1 czerwca 2016 uroczystym otwarciem tunelu, który zostanie przekazany przyszłym zarządzającym. Szwajcarskie Koleje Federalne SBB mają jeszcze pół roku na próbny ruch, zanim 11 grudnia 2016 tunel zostanie udostępniony szerokiej publiczności. Równolegle do nowo otwartego tunelu bazowego Gotarda będzie wciąż obsługiwana słynna historyczna trasa. Po górskim klasyku (nadal przez liczne mosty i siedem okrężnych tuneli) będą kursować pociągi. Dzięki nowemu tunelowi w krajobrazie transportowym w masywie pojawia się nowoczesny fragment historii budownictwa i kolejnictwa.

Przejechanie masywu św. Gotarda starą trasą zajmuje 20 h. Pomiędzy Airolo i Andermatt *znowu kursują pocztowe wozy zaprzęgnięte w konie - to tak samo wyjątkowa, jak i neutralna dla środowiska turystyczna przyjemność. *Najdłuższy tunel *na świecie jest jednym z *największych projektów ochrony środowiska, jaki kiedykolwiek został zrealizowany w Europie. W niektórych miejscach nawet znacznie poprawiono dotychczasowy stan - jak przy wylocie północnym, gdzie jeden potok przesunięto i zrenaturyzowano, lub na terenie południowego wlotu, gdzie odbudowano las kasztanowy. Wybudowane na nowo suche mury oferują małym gadom i innym gatunkom zwierząt nowe warunki do życia.

Z części spośród 28 mln ton urobku z tunelu bazowego Gotarda skorzystała flora i fauna nad jeziorem Uri *(część Jeziora Czterech Kantonów). Został wykorzystany do renaturyzacji delty rzeki *Reuss na jej południowym brzegu. W ten sposób powstała cenna ekologiczne strefa płytkiej wody z kilkoma wyspami - eldorado dla szukających wypoczynku oraz miłośników sportów wodnych. Neptun, czyli wyspa pozostawiona przyrodzie, oraz Lorelei, czyli wyspa-kąpielisko chronią brzeg przed napływem fal, które mogą być groźne na jeziorze Uri, szczególnie podczas wiatru fen. Na wyspach Lorelei miłośnicy kąpieli i promieni słonecznych wylegują się na kamieniach, które przez miliony lat zalegały głęboko w masywie Gotarda. "Jak na Karaibach" - tak brzmiały tytuły gazet po otwarciu wysp. Także Sedrun *dzięki budowie tunelu Gotarda uzyskało nowy raj do kąpieli: *jezioro Lag Claus Surrein. W miejscu budowy uzyskano więcej urobku, niż pierwotnie prognozowano. Zgodnie z inicjatywą gminy Tujetsch przeznaczono
go na wyprofilowanie jeziora kąpielowego. W idyllicznym położeniu z widokiem na okoliczne góry to nowe miejsce zaprasza do wypoczynku. Jezioro, którego woda latem osiąga przyjemną temperaturę, jest korzyścią dla całego regionu: dla mieszkańców i turystów, dla małych i dużych.

MySwitzerland.com /ik