Piemont
Piemont to kraina przemysłu i natury. Doliny alpejskie, szczyty, infrastruktura turystyczna i narciarska stawiają go na pierwszych miejscach pośród regionów turystycznych. Jest to również kraina, z której wywodzi się dynastia rządząca Królestwem Włoch po zjednoczeniu kraju w 1861 r.
[
Piemont to kraina przemysłu i natury. Turyn oraz miasta położone na południu Piemontu czynią ten obszar jednym z najbardziej rozwiniętych we Włoszech. Doliny alpejskie, szczyty, infrastruktura turystyczna i narciarska stawiają go na pierwszych miejscach pośród regionów turystycznych. Jest to również kraina, z której wywodzi się dynastia rządząca Królestwem Włoch po zjednoczeniu kraju w 1861 r. (do II wojny światowej). Produkuje się tu wysoko cenione wina, jak Barolo, Nebbiolo czy Barbera. Z Piemontu pochodzi słynne spumante. Region słynie również z doskonałej kuchni. ]( \"http://bezdroza.pl\" )Alba Asti Turyn Vercelli
[
*Włochy Północne. Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu * Prezentowane materiały pochodzą z przewodnika turystycznego po Włoszech opublikowanego nakładem wydawnictwa Bezdroża. ]( \"http://bezdroza.pl\" )
[
Alba Alba jest stolicą wina i trufli, a także obszaru ograniczonego wzgórzami Langhe. Typowe dla miasta są domy z fortyfikacjami, czyli domy-wieże najważniejszych rodzin Alby. Średniowieczny charakter miasta można dostrzec, spacerując po znajdującym się w sercu miasta corso Cavour. Pod nr 13 znajduje się Casa Riva, budynek zachowujący po dziś dzień znamiona architektury wieków średnich. Przy via Vittorio Emmenuele (zaczyna się przy piazza Savona) znajduje się Casa Fontana, budynek z
charakterystycznymi dla tego obszaru ornamentami z terakoty (figury w tańcu). Historycznym elementem krajobrazu Alby były od zawsze wieże, z których do dziś zachowało się 13. Trzy z nich znajdują się przy piazza Risorgimento, głównym placu miejskim, tam też mieści się katedra. Pierwotnie wybudowana została w stylu romańskim, później kompletnie przebudowana w stylu gotyckim, po kolejnych zmianach w XIX w. z pierwotnej budowli form zachowały się jedynie wejścia do budynku. W absydzie można podziwiać drewniany chór z XVI w. Barokowe kościoły to: S. Giovanni Battista na piazza Pertinace i S. Maddalena przy via Vittorio Emanuele. Przy tej ostatniej ulicy znajduje się też muzeum miejskie, via Vittorio Emmanuele 19. ]( \"http://bezdroza.pl\" )Powrót do strony głównej
[
Asti W swych charakterystycznych żółto-czerwonych barwach terakoty i tufu, Asti wyłania się spomiędzy zielonych wzgórz Monferrato. Mimo wszechobecnego baroku, miasto zachowuje jednak jeszcze średniowieczny charakter. Mimo obecności przemysłu pozostaje nadal przede wszystkim ośrodkiem rolniczym, znanym zwłaszcza z produkcji wina. Jego na ogół ciche i spokojne uliczki ożywiają się niespodziewanie podczas palio (tradycyjny wyścig konny), podobnego do tego odbywającego się w Sienie. Osią komunikacyjną miasta jest corso Vittorio Alfieri, pozostałość jeszcze po dekumanie – jednej z głównych ulic rzymskiego obozu, na którego miejscu powstało Asti. W połowie przerywa ją zresztą nietypowa, trójkątna niemalże piazza Alfieri, położona w centrum miasta. Na początku corso Alfieri znajduje się niezwykle interesujący kompleks San Pietro, a w nim m.in.
romańskie baptysterium, wybudowane na planie ośmiokąta w XII w., kiedy to Zakon Jerozolimski ustanowił tutaj swoją siedzibę. Tuż obok wznosi się XV-wieczny gotycko-renesansowy kościół San Pietro in Consavi z charakterystycznymi zdobieniami okien wykonanymi z terakoty. We wnętrzu na uwagę zasługuje zwłaszcza marmurowa płaskorzeźba z XIV w. W pobliskim Ospedale dei Pellegrini (szpital pielgrzymów) mieści się natomiast Museo Archeologico (9.00–13.00 i 15.00–17.00; sob.: 9.00–13.00 i 15.00–18.00; niedz.: 10.00–13.00; zamknięte w poniedziałki). Po drugiej stronie piazza Alfieri rozpoczyna się średniowieczna dzielnica miasta, tzw. „Recinto dei Nobili”, gdzie przeważały niegdyś „domy obronne” i „domy-wieże” o charakterystycznych fasadach z cegły i tufu. Większość ze „stu wież”, z których słynęło Asti, została już zburzona, niektóre jednak dotrwały szczęśliwie do naszych czasów: Torre Romana, jeszcze z czasów Cezara Augusta, podwyższona w XI i XII w., ale także XIII-wieczne Torre Comentini i Torre Troyana wysoka i
smukła, niegdyś przylegająca do Palazzo Troya, dziś już nieistniejącego. W romańsko-gotyckiej kolegiacie San Secondo (XIII–XV w.), z fasadą o trzech portalach i licznymi kaplicami bocznym po prawej stronie, na uwagę zasługują przede wszystkim XV-wieczne freski i dwa renesansowe poliptyki. To tutaj władze ofiarują palio patronowi miasta podczas tradycyjnego wyścigu konnego, który odbywa się tu co roku we wrześniu na wielkim Campo del Palio. Także sporych rozmiarów katedra (Cattedrale) przy piazza Cattedrale jest romańsko-gotycka (1309–54). Na jej prawej ścianie znajduje się przepiękny portyk z 1450 r. w stylu gotyku kwiecistego. Wewnątrz katedry zachowały się ołtarze z XV i XVI w. Przy corso Vittorio Alfieri znajdują się dwa pałace szlacheckie, stanowiące znakomity przykład architektury barokowej, której przedstawicielem był Benedetto Alfieri, kuzyn Vittoria, znakomitego poety i tragediopisarza. Są to Palazzo di Bellino, w którym mieści się Pinacoteca (chwilowo zamknięta) oraz Palazzo Alfieri, w którym
urodził się i wychował poeta. ]( \"http://bezdroza.pl\" )Powrót do strony głównej
[
Turyn Zanim Turyn stał się pierwszą stolicą Włoch, przez wiele wieków pozostawał w strefie wpływów francuskich. Od XI w. miasto znajdowało się w rękach dynastii sabaudzkiej, która słynęła z twardych rządów. Wpływy na rządy w mieście miała piemoncka arystokracja – pozostałością po niej jest charakterystyczna dla miasta XVII- i XVIII-wieczna architektura. W 1713 r. Sabaudowie uzyskali tytuł królewski. Królestwo Piemontu odegrało bardzo ważną rolę w procesie jednoczenia Włoch: po prawie 100-letnich podbojach i zabiegach dyplomatycznych Wiktor Emanuel II został królem Włoch, a Turyn na kilka lat stolicą zjednoczonego państwa. Dzisiejszy Turyn jest znany przede wszystkim jako ojczyzna Fiata. Lecz to nie wszystko. Turyn to także wielka architektura barokowa (prace przeprowadzane od XVII w. prawie zupełnie zlikwidowały średniowieczną strukturę
urbanistyczną), druga w świecie kolekcja egiptologiczna, centrum wydawnicze, miasto, gdzie wciąż żywe są tradycje teatralne (miasto chętnie sponsoruje imprezy i festiwale teatralne). Turyn to także miejsce młodego jeszcze muzeum kina, które zyskuje coraz większą sławę. Okolice * Niedaleko Turynu (ok. 10 km) znajduje się widoczne z miasta wzgórze z bazyliką. Budynek powstał na życzenie Wiktora Amadeusza II wg projektu Juvarry. Basilica Superga posiada klasycyzującą formę i wysoką kopułę. W krypcie znajdują się groby Sabaudów. Również 10 km od Turynu, na wzgórzu, znajduje się park z willą królewską Stupinigi (dzieło Juvarry z 1730 r.). Było to miejsce, skąd król udawał się na polowania. Willa urządzona jest w stylu rokoko i mieści muzeum sztuki meblarskiej. * ]( \"http://bezdroza.pl\" )Powrót do strony głównej
[
Vercelli Położone niemal dokładnie w połowie drogi między Mediolanem a Turynem miasteczko Vercelli znane jest chyba najbardziej z produkcji ryżu. Często jednak jego rolnicza sława przyćmiewa niestety bogatą przeszłość, której świadectw zresztą w tym niewielkim miasteczku nie brakuje. Już w IV w. powstało tu pierwsze w Piemoncie biskupstwo. Tutaj też znajdował się jeden z przystanków na tzw. Via Francingena, szlaku pielgrzymek prowadzącym z Anglii do Rzymu. W XIII w., już jako wolne miasto Vercelli mogło się pochwalić gotycką katedrą i pierwszym piemonckim uniwersytetem. Naprzeciwko dworca kolejowego, przy piazza Bicheri wznosi się bazylika Sant’Andrea, jeden z pierwszych kościołów gotyckich we Włoszech, łączący w sobie rozwiązania cysterskie z lombardzko-emiliańskimi tradycjami romańskimi. Budowę rozpoczęto w 1219 r., kiedy to kardynał
Guala Bicheri, legat papieski powrócił z Anglii i korzystając z dochodów czerpanych z podarowanego mu przez Henryka III opactwa św. Andrzeja w Chesterton, zainicjował budowę kościoła i klasztoru w Vercelli. ]( \"http://bezdroza.pl\" )Powrót do strony głównej
_ Źródło: Bezdroża _