Tutaj Cię zjedzą!

Naszą planetę zamieszkują zimnokrwiste istoty, które są skłonne zabić człowieka przy pierwszej lepszej okazji. Pomimo, że ludzie uważają się za władców świata, to w niektórych częściach naszego globu muszą szczególnie na siebie uważać. Sprawdź, gdzie możesz stać się smakowitym kąskiem.

Kobra to jedno z najgroźniejszych zwierząt świata. Wyposażona jest w dobry wzrok, ale podczas polowań kieruje się przede wszystkim węchem. Kiedy znajdzie się blisko ofiary, gwałtownie wyrzuca głowę do przodu i w dół. Podczas ukąszenia wprowadza przez zęby jadowe jad, który powoli rozprzestrzenia się w ciele ofiary. Dzięki elastycznym więzadłom łączącym obie części żuchwy, kobra może połykać zdobycze większe od siebie. Kobra atakuje tylko w obronie własnej, kiedy jest niepokojona podczas posiłku lub w okresie godowym. Ukąszenie przez kobrę azjatycką powoduje wiele skutków, a najważniejszym jest śmiertelne działanie neurotoksyczne. W przypadku ukąszenia przez okularnika ból porównywalny jest do ukłucia. W niecałe 24 godziny później następuje paraliż. Sposobem przeciwdziałania jadowi jest surowica, która bezpośrednio go neutralizuje. Jednak działa skutecznie tylko wtedy, gdy zawiera przeciwciała przeciw jadowi konkretnego gatunku węża.

Nienaruszony las deszczowy w Parku Narodowym Khao Sok to idealne miejsce dla tych jadowitych węży. Jednak kobry zachęcone perspektywą łatwego posiłku (gryzonie, koty, itp.) pojawiają się także często w zaludnionych miejskich obszarach. Obecnie głównym zagrożeniem dla nich jest rozwój handlu wężami. Zabijane są głównie w celu uzyskania skóry, która później wykorzystywana jest do produkcji luksusowych artykułów.

Krokodyl różańcowy jest największym współcześnie żyjącym gadem. Rekordowe okazy osiągały długość nawet 8-10 metrów. Masa ciała samców dochodzi do 1 tony. Krokodyl różańcowy, na swe ofiary, czatuje zanurzony u wodopojów. Schwytaną zdobycz uśmierca za pomocą ogona oraz topiąc ją. Jest on jednym z najgroźniejszych dla człowieka gatunków krokodyli. W nocy wychodzi na ląd odchodząc na znaczne odległości od wody. Atakuje wówczas każde spotkane zwierzę, również człowieka. Co roku odnotowuje się przypadki ataków na ludzi, z tego też powodu stały się one postrachem wśród ludności tubylczej.

Najczęściej przebywa niedaleko ujść rzek do morza. Potrafi żyć w słonej wodzie i często wypływa na pełne morze. Szczególnie upodobał sobie australijski Park Narodowy Kakadu. Najlepszym okresem na podglądanie tego drapieżnego gada jest zima, wówczas te zimnokrwiste istoty wygrzewają się w słońcu nad brzegiem rzek.

Hipopotam, pomimo swojej popularności w większości ogrodów zoologicznych i przedstawieniu w kulturze masowej jako rubasznego grubaska, jest jednym z najbardziej niebezpiecznych i agresywnych ssaków. Hipopotamy potrafią rozwierać paszczę do szerokości jednego metra i chociaż są pokaźnych rozmiarów, potrafią biegać na lądzie szybciej, niż człowiek. Spędzają na jedzeniu od czterech do pięciu godzin w ciągu doby i mogą zjeść jednorazowo do 68 kilogramów pokarmu. Mimo, iż są one głównie roślinożerne, to hipopotamy są jednymi z najbardziej niebezpiecznych zwierząt Afryki. Ustępują im nawet lwy. Dowodem tego mogą być statystyki, z których wynika, że to w ich paszczy co roku ginie najwięcej ludzi w na czarnym kontynencie (około 100-150 osób).

Hipopotamy upodobały sobie Zambię. To tu żyje największa grupa tych ssaków (około 40 000). Największe skupisko występuje w Parku Narodowym South Luangwa. Hipopotamy spotkamy głównie nad brzegami rzek, w licznych 60 osobowych stadach.

Wilk jest wytrwałym wędrowcem, potrafi w ciągu dnia pokonać dystans kilkudziesięciu kilometrów. Kiedy wilk poszukuje partnerki odległość ta może dochodzić do ponad 600 kilometrów. Stada wilków liczą do 20 osobników, a terytorium zajmowane przez watahę to około 100-300 km kw. (jego wielkość zależy od dostępności pokarmu).

Obecnie najlepszym miejscem do podglądania dzikich wilków jest Syberia, a dokładnie region Jeziora Bajkał. Możemy tam również napotkać rysie i niedźwiedzie brunatne. Firma Baikal Nature, która mieści się w Irkucku, organizuje wycieczki do parku krajobrazowego, podczas, których wraz z doświadczonym przewodnikiem, mamy możliwość podziwiania tych drapieżnych zwierząt.

Rekin biały ma bardzo czuły węch. Potrafi wyczuć jedną kroplę krwi w 115 litrach wody. Pływa zwinnie i prędko, z prędkością sięgającą nawet 40 km/h. Jest jedynym rekinem wystawiającym głowę ponad powierzchnię wody celem obserwowania ofiary. Żarłacz biały uważany jest za najbardziej niebezpiecznego z rekinów. Opinię taką wzmacniają publikowane dane na temat liczby ataków na terenach kąpielisk. Analiza tych wyników wskazuje jednak, że człowiek nie jest "przysmakiem" żarłacza białego. Odnotowywane ataki należy raczej traktować jako "pomyłki" drapieżnika. Statystycznie, roczna liczba ataków śmiertelnych z udziałem psów na terenie Stanów Zjednoczonych jest większa od liczby podobnych ataków dokonanych przez żarłacze białe w przeciągu ostatnich 100 lat.

Z uwagi na to, iż żyje tutaj liczna populacja fok, żarłacze białe bardzo upodobały sobie wybrzeża wyspy Guadalupe. Jej wybrzeże jest dość wysokie i zakończone urwiskami z licznymi skałami u ich podnóży.

Tygrys bengalski zamieszkuje ciepłe, wiecznie zielone lasy liściaste, łąki i lasy namorzynowe w Azji. Pomimo, że dokładne dane są trudne do zdobycia, szacuje się, że każdego roku około 100 osób, w Indiach, Nepalu i Bangladeszu, ginie w jego paszczy.

Ze względu na zmniejszające się powierzchnie siedlisk dostępnych dla tak dużych drapieżników w Indiach obserwowane jest największe ich zagęszczenie. Spotykane są nawet grupy wzajemnie tolerujących się osobników. Przez wielu uważane jest to za fenomen, ponieważ tygrysy są samotnikami o wysoko rozwiniętej agresji terytorialnej.

Waran z Komodo to największa współcześnie żyjąca jaszczurka. Wbrew pozorom jest niebezpieczny dla człowieka. Odnotowano nawet kilka śmiertelnych ataków na ludzi. Jak się okazuje są także kanibalami. Jedynym zagrożeniem dla młodych waranów są dorosłe osobniki.

Smok z Komodo (bo tak również bywa nazywany) zamieszkuje indonezyjski Park Narodowy Komodo. Liczebność waranów szacowana jest na około 6 tysięcy. Obszar parku składa się z setek małych wysepek i trzech większych wysp, na których koncentruje się ruch turystyczny.

Mimo, że nie jest największym kotowatym, jaguar posiada najmocniejszą strukturę szczęk ze wszystkich kotów. Masa ciała waha się w granicach 90 - 120 kg. Jaguar, dzięki swojej sile, był czczony przez rdzennych mieszkańców Ameryk, w tym starożytnych Majów i Azteków. Kot ten preferuje samotniczy tryb życia. W ciągu dnia wyleguje się w jaskiniach lub innych zacisznych miejscach. Poluje przede wszystkim w nocy. Czai się i rzuca z zasadzki na ofiarę, starając się szybko wbić kły bardzo mocnymi szczękami w kark, szyję lub w mózg. Na krótkich odcinkach jaguar może bardzo szybko biegać.

Park Narodowy Manu jest idealnym siedliskiem dla tych zwierząt – gęste lasy deszczowe z licznymi strumieniami i starorzeczami gdzie łatwo zaczaić się na ofiarę. Park jest jednym z najbogatszych pod względem przyrodniczym rejonów Nowego Świata. Od 1987 roku wchodzi w skład Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Podstawowa technika polowania lwów polega na spłoszeniu ofiary i zagonieniu jej do pułapki. Młode kierują upatrzoną zdobycz, ku ukrytym w krzakach lub w trawie, bardziej doświadczonym osobnikom, które powalają zwierzę. Lwy zabijają, przewracając ofiarę na ziemię i dusząc ją, trzymając zwierzę za pysk lub zaciskając zęby na gardle. Ludzie obawiają się ich ataków. Ograniczanie areałów osobniczych dzikich zwierząt zmusza je do poszukiwania źródeł żywności, a takie znajdują bez problemu w pobliżu osiedli ludzkich. Rozwijająca się turystyka również zbliża ludzkie drogi do lwich ścieżek. Lwy atakują czasem zwierzęta hodowlane znajdujące się w ich zasięgu. Zdarza się też, że wybierają człowieka jako zdobycz. Przypadki takie nie należą do częstych i na większości terenów zamieszkiwanych przez lwy nie stanowią poważniejszego problemu. Typowym zachowaniem lwa na widok uniesionej sylwetki człowieka jest zmiana kierunku na przeciwny do kierunku ruchu człowieka.

Park Narodowy Serengeti obejmuje płaską równinę porośniętą trawiastą sawanną, z pojedynczymi skalistymi wzgórzami i kępami drzew akacjowych. Jest to idealne miejsce dla lwów. Poza tym żyją tam: żyrafy, słonie, nosorożce, a z drapieżników: krokodyle, lamparty, gepardy, hieny, likaony, szakale, pytony, przez co jest to miejsce licznych safari.

Niedźwiedź polarny jest najbardziej mięsożernym członkiem rodziny niedźwiedziowatych i jednym z najchętniej traktujących ludzi jako swoje pożywienie. Charakteryzuje się znakomitym węchem. Głównym jego pożywieniem są foki, na które poluje czatując przy otworach lodowych. Zabijają je jednym uderzeniem łapy. Niedźwiedzie polarne są ogromne, agresywne i ciekawskie. W przeciwieństwie do innych gatunków niedźwiedzi są bardziej odważne i nie boją się ludzi. Szybko starają się ocenić przydatność każdego napotkanego zwierzęcia pod kątem możliwości wykorzystania jako potencjalną ofiarę.

Tak jak inne gatunki niedźwiedzi, lubią odpady powstające w wyniku ludzkiej ingerencji w środowisko. Na przykład, na wysypisku w kanadyjskim miasteczku Churchill (prowincja Manitoba), zaobserwowano, że często jest wygrzebywany przez niedźwiedzie polarne smar i olej silnikowy.