Wat Phra Keo - najświętsza świątynia Tajlandii

Jedną z większych atrakcji Tajlandii są zabytkowe zespoły budynków zwane wat, pełniące funkcje buddyjskiej świątyni i klasztoru. W całym kraju jest ich ok. 30 tys. z czego w Bangkoku, stolicy Tajlandii znajduje się ok. 400 takich kompleksów.

Wśród nich są zarówno buddyjskie jak i hinduistyczne świątynie. Ich architektura ulegała modyfikacjom na przestrzeni stuleci, ale plan poszczególnych zespołów watu i funkcje budynków są zgodne z wielowiekową tradycją

Główną atrakcją turystyczną Bangkoku jest Wielki Pałac (The Grand Royal Palace) i wchodzący w jego skład kompleks świątyń Wat Phra Keo ze znajdującym się tu posągiem Szmaragdowego Buddy. Właśnie od tego posągu Wat Phra Keo nosi potoczna nazwę Świątynia Szmaragdowego Buddy.

Wielki Pałac i *Wat Phra Keo *zaczęto budować w 1782 r. dla uczczenia założenia nowej stolicy kraju, gdy u władzy był Króla Rama I. Kompleks pałacowy znajduje się na wschodnim brzegu rzeki Menam stanowiącej naturalną granicę kompleksu. Z pozostałych stron teren Wielkiego Pałacu ogrodzony jest murem obronnym o łącznej długości 1900 metrów. Cały kompleks zajmuje powierzchnię 218 400 m kw..

Wielki Pałac w Bangkoku to pełne przepychu budowle pałacowe służące w latach 1782-1946 jako oficjalna rezydencja króla Tajlandii. Składa się on z dwóch części: świeckiej, w której znajdują się liczne pomieszczenia mieszkalne króla i jego rodziny, a także sale recepcyjne, gdzie król przyjmował dygnitarzy i udzielał publicznych wystąpień oraz części religijnej, na którą składa się kompleks świątynny Wat Phra Kaeo.

Kompleks świątyni Wat Phra Keo uchodzi za najświętsze sanktuarium Tajlandii. Wejścia do niej strzegą ogromne, sześciometrowe figury demonów z Ramakien.

Wat Phra Keo mieści wiele posągów Buddy ze złota, srebra i kamienia. Najważniejszy wśród nich jest Szmaragdowy Budda będący głównym elementem złotego ołtarza. Umieszczony on jest na złotym cokole przypominającym piramidę.

Wbrew potocznej nazwie, 66-centymetrowej wysokości figurka Buddy nie jest zrobiona ze szmaragdów, tylko z zielonego jadeitu. Figurkę Budy przykrywają złote szaty. W zależności od pory roku szaty Szmaragdowego Buddy są zmieniane: podczas pory gorącej jest to przetykana diamentami złota szata, podczas pory chłodnej ma on jednolitą złotą szatę, a podczas pory deszczowej zakłada się na nią złoconą szatę mnicha. Przebrania Buddy może dokonać jedynie król i ceremonia ta ma wielkie, symboliczne znaczenie. Ma przynieść szczęście i dobrobyt kraju podczas każdego sezonu.

Szmaragdowy Budda znajduje się w budynku zwanym bot, tradycyjnie przeznaczonym dla wyświęcania mnichów i ekspozycji głównego posągu Buddy w danej świątyni. Drzwi do tego budynku wyłożone są macicą perłową, a ściany zdobione są interesującymi malowidłami, przedstawiającymi sceny z życia Buddy.

Początkowo Szmaragdowy Budda znajdował się w budynku Królewskiego Panteonu. Obecnie są tu naturalnej wielkości posągi ostatnich władców Tajlandii. Turyści mogą obejrzeć je tylko raz w roku, w dniu 6 kwietnia – w rocznicę koronowania Ramy I i założenia dynastii Chakri (jest to jedno ze świąt narodowych Tajów). Panteonu chronią ogromne posągi mitycznych strażników, jak np. kinaree, oraz pół-człowiek, pół-ptak garuda.

Wartymi zwiedzenia są również inne budowle Wat Phra Keo: m.in. biblioteka (otwarta dla turystów tyko w „dzień otwarty”), w której przechowywane są buddyjskie manuskrypty, mieniąca się złotem wieża z iglicą Phra Si Rattana Chedi (Złota Chedi), w której przypuszczalnie przechowywane są prochy Buddy, kaplica Phra Wiharn Yod, w której przechowywany jest starożytny kamienny „tron” należący do króla Ram Kamhaenga – żyjącego w XIII w. władcy, uważanego za twórcę pierwszego tajskiego alfabetu, czy też Galeria Ramakien, gdzie można obejrzeć wspaniałe freski z XVIII w. przedstawiające historie z poematu Ramakien – historię króla Ramy, jego żony Sity i ich towarzysza Hanumana – mitycznej białej małpy.

JEN

Więcej na: ttg.com.pl