Życie po królewsku, czyli gdzie w Europie mieszkają koronowane głowy?
Zdecydowana większość współczesnych rodzin królewskich w Europie nie porzuciła swych rezydencji, zamków i pałaców na rzecz nowoczesnych domów. Nic w tym dziwnego - te przez nich zamieszkiwane są luksusowe, zaprojektowane przez słynnych architektów i posiadają bogatą historię. Dziś przedstawiamy wam te najpiękniejsze.
Pałac Królewski Amalienborg, Kopenhaga
Amalienborg to oficjalna rezydencja duńskich rodzin królewskich od 1794 r. Położony w Kopenhadze obiekt nazywany jest zimowym pałacem królewskim, ponieważ zwykle jest wykorzystywany przez duńskich monarchów od listopada do marca. Codziennie (w południe) można oglądać gwardzistów królewskich przekazujących posterunek. W niedzielę, podczas obecności królowej w pałacu, zmiana warty ma szczególnie uroczystą oprawę z udziałem wojskowej orkiestry. Drugą rezydencją, która jest zamieszkiwana przez obecną koronowaną głowę Danii - Małgorzatę II - jest XVIII-wieczny pałac w mieście Fredensborg. To tam goszczeni są ważni politycy z innych krajów, a także inni przedstawiciele rodzin królewskich.
Zamek Królewski w Sztokholmie, Szwecja
Zamek Królewski w Sztokholmie jest oficjalną rezydencją króla Szwecji. Został wzniesiony w 1754 r. Powstał na miejscu innego, który zbudowano kilkadziesiąt lat wcześniej. Pałac ten spłonął doszczętnie w 1697 r. Szwedzka rodzina królewska nie mieszka obecnie w zamku, a w Pałacu Drottningholm, położonym kilkanaście kilometrów na zachód od centrum miasta. Rezydencja ta, która należy do króla Karola XVI Gustawa, leży na wyspie Lovön. Jest używana jako główna siedziba rodziny królewskiej od 1981 r. Pałac w Drottningholm został w 1991 r. wpisany na listę UNESCO jako jeden z pierwszych obiektów w Szwecji.
Pałac księcia Monako
Pałac Książęcy Monako jest oficjalną rezydencją koronowanych głów w kraju - obecnie Alberta II Grimaldiego. Budowa gmachu rozpoczęła się w 1191 r. W kolejnych wiekach był on odnawiany i powiększany po licznych zniszczeniach i bombardowaniach. W czasach Wielkiej Rewolucji Francuskiej pełnił natomiast funkcję szpitala dla żołnierzy armii włoskiej. Niestety, zniknęła wówczas spora część zgromadzonej przez wieki kolekcji dzieł sztuki. Obecnie w pałacu jest 19 komnat, z których część jest udostępnionych do zwiedzania turystom. Jednak warunkiem aby je zobaczyć, jest nieobecność księcia w Monako.
Pałac Królewski w Oslo, Norwegia
Pałac Królewski w Oslo jest oficjalną siedzibą norweskich monarchów. Tam odbywają się najważniejsze państwowe uroczystości i podejmowani są ważni goście z innych krajów. Budynek został zbudowany w 1849 r. i początkowo niechętnie był zamieszkiwany przez władców, którzy preferowali inne, bardziej kameralne rezydencje. Dopiero 55 lat później, po rozwiązaniu unii szwedzko-norweskiej, został stałą królewską siedzibą. Obecnie w pałacu mieszka król Harald V. W 1991 r. zdecydowano się na wszechstronną renowację, która ze względu na wysokie koszty spotkała się ze sporą krytyką zarówno polityków, jak i obywateli.
Pałac Buckingham, Londyn, Wielka Brytania
Buckingham Palace jest nie tylko oficjalną rezydencją królowej, ale także największym na świecie pałacem królewskim, który stale pełni swą pierwotną funkcję. Jest także miejscem uroczystości państwowych oraz oficjalnych spotkań głów państw. Został zbudowany w 1703 r. jako rezydencja miejska Księcia Buckingham, a w 1837 r. ogłoszono obiekt siedzibą brytyjskich monarchów.
Innym, zamieszkiwanym przez Elżbietę II miejscem jest zamek królewski w mieście Windsor, w hrabstwie Berkshire. Gmach zbudowany w 1086 r. przez Wilhelma I Zdobywcę jest rezydencją królów angielskich od 1110 r. Jest to największy na świecie zamieszkiwany zamek. Wraz z Buckingham Palace w Londynie i Pałacem Holyrood w Edynburgu jest jedną z głównych oficjalnych rezydencji brytyjskich monarchów.
Zamek królewski w Windsorze, fot. sloukam/Shutterstock.com
Pałac Wielkich Książąt, Luksemburg
Pałac Wielkich Książąt w Luksemburgu *jest oficjalną rezydencją Wielkich Książąt tego kraju. Zbudowany w 1573 r. gmach, początkowo pełnił funkcję ratusza miejskiego. W 1817 r., dwa lata po włączeniu kraju do Królestwa Zjednoczonych Niderlandów, pałac stał się siedzibą przedstawiciela niderlandzkiego króla. Dopiero w 1890 r., po zerwaniu unii personalnej Luksemburga z Holandią i wstąpieniu na tron dynastii Nassau-Weilburg, budynek stał się siedzibą *Wielkich Książąt Luksemburga. W trakcie II wojny światowej okupujący kraj Niemcy przekształcili pałac w karczmę, w której bawili się nazistowscy oficerowie.
Również główna rezydencja znajdująca się w miejscowości Colmar-Berg, w której mieszka obecnie książę Henryk, była zajęta przez wrogie wojska niemieckie. Oba gmachy są własnością państwa, a nie rodziny wielkoksiążęcej. Jednak zgodnie z konstytucją, wielcy książęta mogą nieprzerwanie je zamieszkiwać.
Pałac Królewski w Madrycie, Hiszpania
Pałac Królewski w Madrycie jest oficjalną rezydencją króla Hiszpanii. Ma 2800 pomieszczeń, a część z nich jest udostępniona dla turystów. Podejmowani są tu wszyscy ważni goście oraz przywódcy innych krajów. Zbudowano go w 1738 r., jednak początkowo Król Karol III nie chciał w nim mieszkać. Monarcha dopiero po kompleksowym wykończeniu wnętrz wprowadził się do niego. Obecny król Hiszpanii - Filip VI Burbon - nie mieszka w pałacu, a w mniejszym Palacio de la Zarzuela na przedmieściach Madrytu. Jest to kameralna willa otoczona ogrodami.