Alandy. Czas płynie wolniej

Opowieści o Alandach można słuchać niczym szumu fal rozbijających się o skalne wyspy i przylądki. Każda opisuje piękno surowej natury i otwartość tamtejszych ludzi.

Opowieści o Alandach można słuchać niczym szumu fal rozbijających się o skalne wyspy i przylądki. Każda opisuje piękno surowej natury i otwartość tamtejszych ludzi.

Na Wyspy Alandzkie dociera coraz więcej polskich turystów, bo też ten wci- śnięty pomiędzy wybrzeża Szwecji i Finlandii archipelag jest niezwykle atrakcyjny i jakże odmienny od wszystkiego, co można zobaczyć w naszym kraju.

To skalny świat, obmywany niezbyt słonymi wodami północno-wschodniego Bałtyku, owiewany ciepłymi dość wiatrami, malowany czerwonymi zachodami słońca, zielenią lasów. Woda jest tak czysta, że chciałoby się ją pić garściami.

Stolicą tej mozaiki lądu i wód jest 10-tysięczne Mariehamn, nazywane też po fińsku Maarianhamina. To jedyne tu miasto. Zanim wybierzemy się w inne rejony, rozkoszujmy się widokiem kolorowych ulic (dominuje purpurowa skandynawska czerwień), sklepów, wielką mariną, nowoczesnym terminalem promowym, oczywiście gdy ktoś lubi gwar i nieustannych ruch.

Na lądzie nigdzie nie ujrzy się choćby jednego papierka. Króluje natura, a ludzie szanują jej majestat w sposób wprost czołobitny. Polak doznaje tam szoku, dostosowuje się, wynosząc lekcję ekologii, jakiej nie dałyby najlepsze szkoły.

Ze skalnego raju Alandów czerpią pełnymi garściami wędkarze, żeglarze i kajakarze. Ale też turyści zmotoryzowani, rowerzyści i piechurzy mają tam używanie. Rasowi wodniacy wyprawiają się często na dzikie, bezludne szkiery pomiędzy największą wyspą archipelagu – Fasta Aland – a Finlandią.

Alandy, których klimat reguluje morze, to jeden z cieplejszych i najbardziej słonecznych regionów Skandynawii. Jeszcze w październiku temperatura powietrza oscyluje wokół 15–18 stopni Celsjusza. Morski klimat sprawia, że zimy są dość łagodne – śnieg pojawia się zazwyczaj dopiero w styczniu.

Stolicą tej mozaiki lądu i wód jest 10-tysięczne Mariehamn, nazywane też po fińsku Maarianhamina. To jedyne tu miasto. Zanim wybierzemy się w inne rejony, rozkoszujmy się widokiem kolorowych ulic (dominuje purpurowa skandynawska czerwień), sklepów, wielką mariną, nowoczesnym terminalem promowym, oczywiście gdy ktoś lubi gwar i nieustannych ruch.

Oczywiście nic nie daje takiej frajdy i organicznej bliskości z naturą jak kajak. Kajakarstwo to kwintesencja sportowego stylu pokonywania Morza Alandzkiego lub – jak niekiedy jest nazywane – Morza Szkierów. Owszem, dość ryzykowna, ale jakże ekscytująca, prawdziwe męska, wyzwalająca – posługując się językiem prawdziwych facetów – testosteron.

Alandy wynurzyły się spod fal po ostatnim bałtyckim zlodowaceniu, mniej więcej dwanaście tysięcy lat temu. I wciąż rosną! Archipelag tworzy około sześciu i pół tysiąca skalnych wysp, przeważnie tak małych, że nawet nie mają nazw, a większość nie jest zamieszkana.