Bardziej tajemnicze niż Stonehenge. Czy alejki w Carnac powstały przy pomocy telekinezy?

Tłumy turystów udają się do miasta Carnac w zachodniej Francji nie tylko na najpiękniejszą plażę w Bretanii, ale także, aby zobaczyć najważniejsze prehistoryczne znalezisko. Na obrzeżach wioski znajdują się zapierające dech w piersiach alejki utworzone z masywnych kamieni.

Nieco niesprawiedliwie megalityczna trasa w Carnac pozostaje w cieniu Stonehenge. Pod niejednym względem jest bowiem o wiele bardziej interesująca i co najważniejsze, bardziej tajemnicza niż brytyjski kompleks menhirów. W końcu jest to największy zestaw kamiennych bloków na świecie. W sumie wokół miasta aż trzy tysiące z nich wznosi się ku niebu! Ponadto najstarsze z nich wzniesiono już dwa tysiące lat przed powstaniem Stonehenge. Według legendy są to skamieniali rzymscy żołnierze, ostrzega amerykański publicysta Micah Hanks. Podobno w menhiry przemienił ich wygnany papież – Święty Korneliusz (zm. 253). Jednak megalityczna „aleja” prawdopodobnie powstała zupełnie inaczej.

Figury geometryczne

Chociaż alejki w Carnac wyglądają jak zwykłe rzędy kamieni, widok z góry pokazuje, że tak nie jest i że to miejsce jest o wiele bardziej mistyczne. Menhiry i dolmeny tworzą geometryczne kształty, tak zwane geoglify, pisze amerykański badacz Arthur Faram. Są to najczęściej trójkąty, które zawsze mają ten sam współczynnik kształtu. Czy to możliwe, że prehistoryczni ludzie mogliby zbudować coś tak wyrafinowanego? I dlaczego mieliby wykonywać tak wymagającą pracę? Jakby zagadek było mało, to jeszcze w kierunku miasta kamienie wyraźnie się zwiększają. Ponadto w pobliżu Carnac znajduje się Er Grah, najwyższy menhir starego kontynentu. Początkowo mierzył ponad 20 metrów i ważył około 330 ton.

Mogły przepowiadać trzęsienie ziemi

Od kilkudziesięciu minut angielski archeolog Alexander Thom (1894–1985) i jego syn spacerują wśród menhirów w Carnac. W latach 1970–975 parze udało się znaleźć osiem linii, rozbiegających się nad kamieniami w przeróżnych kierunkach. W związku z tym dochodzą do wniosku, że kompleks był wykorzystywany jako obserwatorium astronomiczne przeznaczone przede wszystkim do obserwacji Księżyca. Inni badacze, którzy badali kamienie, doszli jednak do wniosku, że menhiry można było wykorzystać do przewidywania trzęsień ziemi, powiedziała Joanna Gillan. Innym możliwym wyjaśnieniem jest to, że kamienie zostały wzniesione przez prehistorycznych ludzi, aby oddać hołd ich przodkom, dodaje australijski specjalista od starożytnych tajemnic.

Urządzenia naprowadzające

Życie Wenetów (plemię celtyckie, w starożytności zasiedlające Armorykę, obecnie Bretanię – przyp. red.), którzy zamieszkiwali obszar Carnac sześć tysięcy lat temu, w czasie, gdy powstawały tajemnicze kamienne alejki, było niezwykle złożone. Dlatego trudno sobie wyobrazić, że jeszcze bardziej komplikują je sobie tym, że z odległego kamieniołomu na wybrzeże wyciągają na walcach ciężkie kamienne bloki. Zwłaszcza jeśli kompleks wykorzystywano „tylko” do obserwacji księżyca. Jednak według niektórych wskazówek, tamtejszym kapłanom udało się opanować technikę telekinezy.

Dzięki samej sile myśli byli w stanie przenosić dowolne ciężkie ładunki na każdą odległość. Jednak niektórzy badacze zagadek uważają, że megalityczna seria musiała zostać stworzona przez jakąś bardziej zaawansowaną cywilizację, prawdopodobnie z innego świata. Do czego jednak służył kompleks przybyszom z kosmosu? Według Arthura Farama być może jako pas startowy lub urządzenie naprowadzające. Ponadto, według niego, aleje w Carnack mogły następnie zostać połączone z innymi budowlami megalitycznymi i być wykorzystywane do komunikacji między nimi.