Boreray - raj w północnej Europie

Powierzchnia wyjątkowego zakątka wynosi jedynie 2 km kw., z czego dużą część zajmuje Loch Mor *- jezioro, które praktycznie przecina wyspę na dwie części. Od Atlantyku oddziela je tylko wąska grobla, która podczas zimowych sztormów nie jest w stanie zatamować wszystkich fal. *Boreray jest raczej płaska - najwyższy szczyt *Mullach Mor *ma 56 m n.p.m., a jej największą atrakcję stanowi wspaniała plaża, przypominająca egzotyczną lagunę. Wydmy kuszą złocistym piaskiem, a turkusowa woda zachęca do kąpieli.

ik/udm

Zobacz także - Co warto zobaczyć w Chorwacji?

Naukowcy mają mnóstwo dowodów na obecność człowieka na tym terenie już przed wieloma wiekami. Odnaleziono fragmenty pochówków sprzed 5 tys. lat. Na znajdującym się na południowym-wschodzie wyspy cmentarzysku Cladh Manach ma spoczywać św. Donnan - słynny mnich głoszący na tych terenach chrześcijaństwo w średniowieczu. Od XV wieku Boreray należała do klanu Maclean, a ostatni jego przedstawiciel opuścił wyspę w 1810 roku.

Od tego momentu populacja *Boreray *wzrosła błyskawiczne z ok. 200 na prawie 2 tys. osób. Rolnictwo było ich głównym źródłem utrzymania, więc załamanie handlu kilkadziesiąt lat później sprawiło, że wyspa powoli pustoszała. W latach 20. XX wieku zarządzono całkowitą ewakuację, ale na wyspę w krótkim czasie powróciła jedna rodzina - potomkowie klanu Maclean. Stworzyła małe gospodarstwo rolne i funkcjonowała tu do lat 60., gdy wyspa ponownie została opuszczona.

W 1999 roku pojawił się kolejny chętny na przywrócenie życia na wyspie - rozpoczął odbudowę zabudowań i dziś jest jedynym stałym mieszkańcem Boreray. W czasie sezonu letniego stare gospodarstwo rolne udostępnione jest turystom - można się tu zatrzymać na nocleg. Poza pięknymi plażami wyspa oferuje doskonałe miejsca do obserwacji zwierząt - delfiny czy foki mają tu swój własny raj na ziemi.

Ciekawostkę stanowi fakt, że do Hebrydów Zewnętrznych należy także inna wyspa o tej samej nazwie. Druga Boreray jest niezamieszkana i znajduje się w archipelagu St Kilda. Jej wygląd jest zdecydowanie bardziej surowy - przeważają tu majestatyczne, niedostępne klify wśród których kryją się pozostałości druidzkich ołtarzy. Jest to jedno z najbardziej odizolowanych miejsc w Europie.

ik/udm