Canale Grande

Canale Grande, główną wenecką arterię komunikacyjną, określa się jako najpiękniejszą ulicę na świecie, chociaż zamiast chodników, porusza się tam drogą wodną. Miniaturowe wybrzeża przy Canale Grande najlepiej jest podziwiać z pokładu Vaporetto, tramwaju wodnego linii numer 1 (płynie powoli i zatrzymuje się na każdym przystanku), taksówki wodnej bądź gondoli, które poruszają się po Wenecji już od XI wieku.

Canale Grande – historia i wymiary

Canale Grande powstał w XV wieku w starym korycie rzeki, która przecinała wysepki. Cieśnina dzieli Wenecję na dwie części, po trzy dzielnice i przepływa przez każdą z sześciu z nich. Jego kształt przypomina literę S po odwróceniu.

Canale Grande ma długość niemal 4 kilometrów, głębokość do 6 metrów, a jego szerokość wynosi od 30 do 70 metrów. Krańce cieśniny to Piazzale Roma - okolice dworca kolejowego i początek Laguny Weneckiej oraz Kanał Św. Marka, tuż obok placyka weneckiego (Piazzetta di San Marco). Do Canale Grande wpada 45 mniejszych kanałów.

Canale Grande – mosty

W Wenecji znajduje się łącznie 417 mostów. Brzegi Canale Grande są połączone przez cztery znane mosty, najlepsze punkty widokowe w okolicy:

• Most Rialto, szesnastowieczny, kamienny, jedyny na Canale Grande do końca XIX wieku. Prawdopodobnie powstał już w 1181 roku, początkowo jako konstrukcja pontonowa, następnie drewniana.
• Most Akademii, położony naprzeciwko Galerii Akademii, pierwotnie żelazny, aktualnie drewniany.
• Most Konstytucji, projektu Santiago Calatrava, ukończony w 2008 roku. Opiera się on na pojedynczym łuku z metalu o długości 94 metrów i maksymalnej wysokości prawie 9,3 metra. Aby mogły z niego swobodnie korzystać osoby niepełnosprawne, przebudowano Most Konstytucji, co zwiększyło koszty konstrukcji aż trzykrotnie.
• Most Bosych, z kamienia Istria. Od 1858 roku znajdował się tu most żelazny, natomiast ten, który możemy oglądać obecnie, wzniesiono w latach 30-tych XX wieku, zgodnie z projektem Eugenia Miozziego.

Canale Grande – zabytki

Na brzegach Canale Grande umiejscowione jest dziesięć kościołów oraz przeszło dwieście pałacyków, które powstawały przez 500 lat w przeróżnych stylach: bizantyjskim, gotyckim, renesansowym, barokowym.

Najsłynniejsze budowle nad Canale Grande, zwrócone imponującymi fasadami w stronę wody, to:

• Złoty Dom – Pałac Ca' d'Oro, piętnastowieczny, uznawany za najpiękniejszy obiekt przy Canale Grande, zbudowany z marmuru, ze złoconymi rzeźbami i niesymetryczną fasadą. Ma trzy piętra i loggię o ażurowym wystroju, dzięki czemu Złoty Dom prezentuje się niezwykle lekko. Zaprojektowany przez Ravertiego i braci Bon dla prokuratora Marino Contariniego, a obecnie siedziba Galerii Kranchetti.
• Pałac Ca'Da Mosto, wenecko-bizantyjski, trzynastowieczny obiekt (najstarszy spośród zabudowy cieśniny), usytuowany w Cannaregio pomiędzy Rio dei Santi Apostoli a Palazzo Bollani Erizzo. Na bogato zdobionej fasadzie pałacu znajdziemy ostrołuki, dekoracyjne, płytki, fryz przypominający winorośle. To tu urodził się podróżnik Alvise de Mosto. Obecnie obiekt jest niestety niszczejącym pustostanem, czekającym na nowego właściciela.
• Kościół Santa Maria della Salute, La Salute, barokowa bazylika mniejsza obok budynku morskiej komory celnej. Jej wzniesienie zatwierdził senat w podzięce za zakończenie ogromnej epidemii dżumy. Kościół posiada arkady, kopułę na bębnie, sześć kaplic, w środku znajdują się obrazy Tycjana i Tintoretto. Jego twórcą był Baldassare Longhena, a konsekracja miała miejsce w 1687 roku.