Most Rialto

Most Rialto (Ponte di Rialto) to pierwszy most w Wenecji usytuowany na Canale Grande do 1854 roku. Kilkakrotnie zawalał się od ciężaru stojących na nim osób, ale każdorazowo systematycznie go odbudowywano.

Most Rialto – historia i twórcy

Idealne miejsce na wybudowanie najstarszego weneckiego mostu, łączącego brzegi kanału, zaplanował już Sebastiano Ziani. Most Rialto pochodzi nawet z 1181. Pierwotny obiekt miał jednak charakter mostu pontonowego i nosił nazwę Mostu Monety (w pobliżu znajdowała się kiedyś mennica). Jego autorem był z kolei Nicolo Barattieri. W połowie XIII wieku wzniesiono zwodzoną drewnianą konstrukcję. Wytrzymała ona 60 lat, do rebelii w 1310. Ponownie odbudowano drewniany most z kupieckimi kramami, za które pobierano czynsz – szedł on na utrzymanie obiektu.

Most Rialto zawalił się następnie dwukrotnie: w 1444 i 1524 roku w trakcie obserwowanych m.in. z jego obszaru parad łodzi. Z końcem XVI wieku Antonio da Ponte wzniósł pierwszą drewnianą konstrukcję Ponte di Rialto z jednym przęsłem i arkadami. Malownicze łuki rozdzielały poszczególne kramy włoskich kupców na moście. Sam środek obiektu zdobiło natomiast podwyższenie, także w postaci łuku. Znalazło się tam nawet trochę miejsca na wąska uliczkę dla przechodniów.

Most Rialto – ciekawostki

Most Rialto, usytuowany na Canale Grande, jest wysoki na 7,32 m, a jego rozpiętość to 28,8 m. Jego podobizna miała być uwieczniona na banknotach o nominale 50 euro, ale niestety tak się nie stało, gdyż projekt się nie spodobał.

Niedaleko mostu w Wenecji znajduje się leżący nieco wyżej obszar, Rialto, którzy zamieszkiwano już tuż po osiedleniu się na terenie dzisiejszej Wenecji pierwszych Wenecjan. W pobliżu był ośrodek władzy politycznej, centrum finansowe, kwitł handel, a znacznie później to tu otwarto państwowy bank, pierwszy na skalę kontynentu (w XII wieku) oraz liczne urzędy. Dzielnica spłonęła w 1514 roku.