Czy potrafiłbyś tu żyć?

Tristan da Cunha to największa wyspa archipelagu o tej samej nazwie, na Oceanie Atlantyckim. Jest jedną z najbardziej odosobnionych, zamieszkanych wysp na świecie.

W 1506 roku odkryli ją Portugalczycy. Jednak po ponad 100 latach stała się kolonią Brytyjską. Do dziś podlega gubernatorowi wyspy Świętej Heleny. Kompetencje władzy znajdują się w rękach administratora mieszkającego na wyspie, wybieranego w wolnych wyborach co 3 lata.

sc/if/pw

Powierzchnia wyspy ma niecałe 100 km kw. Zamieszkuje ją 270 osób (stan na 2007 rok). Każda z nich nosi jedno z siedmiu występujących tu nazwisk, które w praktyce dnia codziennego nie są używane. W związku z tym zawierane są tu małżeństwa pomiędzy relatywnie blisko spokrewnionymi osobami.

Ponieważ odległość do najbliższego lądu jest ogromna, wyspa jest bardzo odizolowana od reszty świata. Kutry rybackie, które przywożą towary i pocztę, zaglądają tu sześć razy w roku. Natomiast statek pasażerski przypływa raz do roku w styczniu. Dopiero w 1998 roku zainstalowano tu pierwszy telefon satelitarny.

Życie towarzyskie na Tristan da Cunha jest bardzo ograniczone. Znajduje się tu jeden sklep, basen i pub. Notuje się wysoki poziom spożycia alkoholu – średnio 1 litr whisky na osobę przez tydzień.

Na Tristan da Cunha zjawisko bezrobocia nie istnieje. Głównym pracodawcą są lokalne władze, zatrudniające około 140 osób. Zaraz po ukończeniu szkoły, chłopcy i dziewczęta mają zagwarantowany etat.

Pozostałe wyspy wchodzące w skład archipelagu, oddalone o 35 km, to Inaccessible (14 km kw.) oraz Nightingale (1,8 km kw.). Obie są niezamieszkałe.

sc/if/pw