Gmina Polkowice

Powiat polkowicki w północno - zachodniej części województwa dolnośląskiego. W zeszłym roku minęła 740 rocznica nadania praw miejskich Polkowicom. Miasto znalazło się w roku 1265 w gronie najwcześniej lokowanych miast w Księstwie Głogowskim, rządzonym wówczas przez księcia piastowskiego Konrada I. Jednak początków Polkowic należy szukać wcześniej, bo ok. roku 1150, kiedy najstarszy z synów króla polskiego Władysława II, zwanego Wygnańcem, założył w miejscu dzisiejszego miasta najpierw zamek, służący mu za schronienie podczas polowań, a później osadę handlową, zaopatrującą zamek i przejeżdżających tędy podróżnych. Pojawienie się w Europie ruchu reformackiego (1517) i wojny trzydziestoletniej (1618-1648), wywarło największy wpływ na dalsze losy Polkowic. W wyniku walk protestantów z katolikami które objęły cały Śląsk z początkiem 1628 roku do Polkowic po raz pierwszy w ich historii wkroczyły obce wojska - pułki księcia Karola Lichtensteina, prześladujące protestantów. Wojna trzydziestoletnia potrwa jeszcze 20
lat i doszczętnie zniszczy Polkowice. Spowoduje to masową emigrację zarobkową polkowiczan, m. in. do Polski. W roku 1680 do Polkowic przywleczono czarną ospę. Z chorobą tą w XVII w. nie potrafiono skutecznie z nią walczyć. Śmierć dotknęła 7 na 10 mieszkańców miasta. Miasto opustoszało. Aby uratować to, co po mieście pozostało przed całkowitą zagładą, burmistrz Mehl wraz z rajcami miejskimi postanowili poszukać pomocy u św. Sebastiana, opiekuna zadżumionych. Po kilku tygodniach dżuma odeszła z Polkowic, które na powrót zaczęły się zaludniać. Św. Sebastian został patronem Polkowic