Łazienki Królewskie spowite mgłą
Łazienki Królewskie w Warszawie
Posępne oblicze parku
Łazienki Królewskie to jeden z największych i najpiękniejszych kompleksów ogrodowych Europy. Park zajmuje blisko 80 hektarów. Swoimi początkami sięga XVII wieku, kiedy właścicielem Ujazdowa był marszałek wielki koronny Stanisław Herakliusz Lubomirski. Park swój ostateczny kształt zawdzięcza królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu, który nabył teren w 1764 roku. Nowy właściciel kazał przebudować starą łaźnię, od której park wziął nazwę, wznieść nowe budowle i powiększyć ogród. Król ukształtował Łazienki w stylu klasycyzmu, ale zgodnie z własną koncepcją nadał mu indywidualne piętno, toteż utarło się określenie - styl Stanisława Augusta. W 1817 roku Łazienki kupił car Aleksander I, a Belweder stał się siedzibą namiestnika wielkiego księcia Konstantego. W sto lat później, w 1918 roku, Łazienki przeszły na własność rządu polskiego. W czasie okupacji niemieckiej park zamknięto dla publiczności. Zrabowano zbiory muzealne, a po powstaniu warszawskim spalono Pałac Na Wyspie (został odbudowany po wojnie). Na
terenie Łazienek znajduje się szereg zabytków, m.in.: Pałac Myślewiecki, Pałac na Wyspie, amfiteatr, Nowa Oranżeria, Stara Pomarańczarnia, Belweder oraz Obserwatorium Astronomiczne. Ogród zdobią liczne altanki, mostki, rzeźby i wodozbiory. W parku rośnie ok. 10000 drzew i krzewów. Jedne z najstarszych okazów, dęby, mają po 300 lat. Występują gatunki krajowe i zagraniczne. Stałymi mieszkańcami parku są chodzące na wolności bażanty i pawie oraz pływające w stawach olbrzymie karpie królewskie. W letnie niedziele odbywają się koncerty muzyki Chopina. Obok parku mieści się ogród botaniczny