Malta ma powód do dumy. Kolejny skarb na liście UNESCO
Lista niematerialnego dziedzictwa kulturowego Malty powiększyła się. Organizacja UNESCO postanowiła wpisać na nią tradycyjne święto religijne - festę.
Festa zawsze jest czasem pełnym radości i zabawy 
W ostatnich latach UNESCO uznało, że na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego trafiły: Ghana, czyli maltańska pieśń ludowa oraz ftira - pieczywo. Teraz spis powiększył się o kolejny skarb.
Festa na liście UNESCO
Dla niektórych uznanie święta za dziedzictwo kulturowe to śródziemnomorski wyraz przywiązania mieszkańców Malty do wiary chrześcijańskiej. Inni natomiast twierdzą, że jest to sposób na kultywowanie lokalnej tradycji i tożsamości, która sięga czasów XVI w. Nie bez znaczenia jest także to, że festa łączy mieszkańców Malty - bez względu na to skąd pochodzą. Dlatego, aby poczuć prawdziwy klimat tego śródziemnomorskiego kraju, trzeba choć raz wziąć udział w jednej z wielu odbywających się fest.
Festa to połączenie kolorowego festiwalu i święta religijnego, w czasie którego czci się patrona każdego miasta lub wioski. Odbywa się ona przez tydzień w każdej parafii pomiędzy kwietniem a październikiem.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Bilety lotnicze kosztują krocie. Na miejscu jak w raju
Czas zabawy i radości
Obecnie na Malcie i Gozo można naliczyć 95 tego typu wydarzeń, które mają miejsce co tydzień w różnych miasteczkach i wioskach.
Każda z nich obejmuje paradę uliczną, koncerty muzyczne oraz fajerwerki. W ostatnim dniu dochodzi do jej zwieńczenia w postaci procesji. Podczas uroczystego pochodu posąg lokalnego patrona kościoła jest prowadzony przez duchownych w towarzystwie członków parafii i orkiestr marszowych. Z tej okazji ulice są barwnie przystrojone. Wraz z powrotem figury patronat do kościoła przy oklaskach i wiwatach, święto oficjalnie kończy się.
Przykładowe festy, odbywające się na Malcie to m.in. festa di San Giljan w St. Julian’s, festa di Santa Marija w Valletcie, festa di San Pawl il-Baħar w St. Paul's Bay czy Festa di Santa Marija w Gozo.
Źródło: MTA
