Ochrona dziedzictwa kulturalnego i przyrody

Na Liście światowego dziedzictwa kulturalnego i przyrodniczego UNESCO znajdują się obecnie trzy moskiewskie budowle: Kreml i plac Czerwony, (od 1990 r.) cerkiew Zmartwychwstania w Kołomienskoje (1994 r.) oraz Klasztor Nowodziewiczy (2004 r.).

Wśród obiektów leżących poza Moskwą UNESCO otacza szczególną opieką Ławrę Trójcy Świętej (1993) – swoiste miasto klasztorne znajdujące się w centrum Siergijew Posadu. Na liście znajdują się również Władimir i Suzdal (1992) – miasteczka będące żywą galerią monasterów i cerkwii. Wszystkie te trzy miejscowości leżą w obszarze tzw. Złotego Pierścienia Rosji.

Moskwa jest bardzo zielonym miastem, mnóstwo tu parków (ponad 90), skwerów (700) i ogrodów (14). Pod Moskwą znajdują się rezerwaty przyrody. Charakterystyczny jest rodzaj lasów otaczających stolicę: na północy drzewa iglaste, na wschodzie – lasy sosnowe, na południu – dęby i lipy, na zachodzie – jodły.

Na terytorium miasta znajdują się rezerwaty o sporej powierzchni: Łosinyj ostrow, Bitcewskij lies, Sieriebrianyj bor. W czasach radzieckich urządzano tu rządowe polowania, budowano dacze decydentów. Obecnie na terenie rezerwatów znajduje się kilka luksusowych hoteli i „farm piękności”.

Wiele gatunków zwierząt i ryb, występujących w podmoskiewnych lasach wpisano do Czerwonej Księgi ochrony przyrody. Pod ochroną znajdują się wszystkie gatunki nietoperzy, borsuki, bociany czarne, które lęgną się w tych lasach raz na trzy lata; sowy uszatki, mewy jeziorne i żaby zielone. Można tu spotkać łosie, dziki, jelenie plamiste, jest też wiele bobrów.

Mieszkańcy Moskwy bardzo lubią spędzać upalne dni nad tzw. wodojomami, czyli akwenami. W samej Moskwie i okolicy jest ich 60, np. Czistyje Prudy, jezioro Białe, Akademiczeskije prudy, Kliazminskij wodojom. Co roku stacja epidemiologiczna wydaje komunikat, w których akwenach można się kąpać. Warto przed wskoczeniem do wody rozejrzeć się, czy wokół nie ma znaków zakazu kąpieli. Nie radzimy kąpać się w rzece Moskwie – choć czystsza od naszej rodzimej Wisły, ma równie wartki nurt i lepiej nie ryzykować kąpieli.

_ J. Madzińska, A. Szypielewicz-Zagrodzka _
_ Źródło: Bezdroża _