Ogród Japoński we Wrocławiu

Ogród Japoński we Wrocławiu to powiew orientu w przestrzeni dużego miasta. Istnieje od pierwszych lat XX wieku i stanowi jedną z największych atrakcji stolicy Dolnego Śląska. Mieści się w Parku Szczytnickim, w pobliżu Hali Stulecia.

Ogród Japoński we Wrocławiu – historia i ciekawostki

Wrocławski Ogród Japoński powstawał w latach 1906–1913. Miał być gotowy na wielką Wystawę Stulecia, która została zorganizowana w okrągłą rocznicę triumfu Niemiec nad napoleońską Francją. Pomysłodawca stworzenia Ogrodu Japońskiego – hrabia Fritz von Hochberg – słynął z zamiłowania do kultury azjatyckiej. By przenieść namiastkę orientu do Wrocławia, nawiązał wpółpracę z japońskim ogrodnikiem o nazwisku Mankichi Arai. Na utworzenie ogrodu wygospodarowano część Parku Szczytnickiego.

Prawdziwa moda na Daleki Wschód przyszła jednak dopiero w dwudziestoleciu międzywojennym. Wówczas Ogród Japoński we Wrocławiu stał się mekką arystokracji, która spędzała tam całe dnie, przechadzając się po wąskich uliczkach.

Współczesny Ogród Japoński różni się jednak od XX-wiecznego. Przeszedł gruntowną renowację w 1995 roku. Nowe rozplanowanie zieleni zaproponował znany architekt krajobrazu – profesor Ikuia Nishikawa z Tokio. Kierownictwo nad pracami objął Yoshiki Takamura, który zarządzał zespołem polskich i japońskich ogrodników.

Efekt przebudowy Ogrodu Japońskiego został zniszczony przez powódź stulecia. Wysoki poziom wody utrzymywał się tutaj przez trzy tygodnie. Naprawa szkód wyrządzonych przez żywioł trwała dwa lata. Od 1999 roku kształt Ogrodu Japońskiego we Wrocławiu pozostaje praktycznie niezmieniony.

Ogród Japoński – rośliny i zwierzęta

Ogród Japoński jest unikatem w skali europejskiej. Służy nie tylko rekreacji, lecz także celom edukacyjnym. Znajdują się tutaj gatunki roślin niespotykane w naszej szerokości geograficznej. Ogród podzielony został na kilka części: publiczną, wodną, plażową oraz przeznaczoną do ceremonialnego picia herbaty. Bogata roślinność składa się z blisko 2000 gatunków i odmian drzew oraz krzewów. Mimo że ogród powstał przed nieco ponad stu laty, rosną w nim także dwustuletnie okazy przyrodnicze, czyli przede wszystkim rodzime dęby i cisy.

Zgromadzono tutaj około 30 gatunków pochodzących z Dalekiego Wschodu, a przede wszystkim z Japonii. Są to m.in. wiśnie japońskie, różaneczniki yakuszimańskie, azalie japońskie, irysy japońskie, magnolie, modrzewniki chińskie, miłorzęby dwuklapowe, pierysy japońskie oraz szupiny chińskie.

Roślinność Ogrodu Japońskiego to mieszkanie dla zwierząt – w szczególności ptaków, gadów i gryzoni. Po sztucznych zbiornikach wodnych pływają kaczki i gęsi. W wodzie żyją też rozmaite gatunki ryb.

Ogród Japoński – zwiedzanie

Główne wejście do Ogrodu Japońskiego wyznacza brama Sukya. Spod bramy najszersza ścieżka kieruje prosto do części centralnej, w której główną atrakcją jest most zwieńczony ozdobnym dachem. Łączy on ze sobą dwa znajdujące się w ogrodzie stawy. Węższymi ścieżkami można dotrzeć m.in. do kaskady żeńskiej i kaskady męskiej, herbaciarni, latarni i mis kamiennych, mostku japońskiego czy studni.